نسخه ضدامریکایی 54 کشور آفریقایی روی میز سازمان ملل

زهره صفاری/ پنجاه و چهار کشور آفریقایی در نامه‌ای به شورای حقوق بشر سازمان ملل خواستار برگزاری جلسه فوری با محور نقض حقوق بشر و اعمال خشونت پلیس با انگیزه‌های نژادپرستی بویژه در امریکا شدند.
به‌گزارش «فرانس پرس»، این نامه در حالی تنظیم و از طریق نماینده بورکینافاسو به رئیس اتریشی این شورا تحویل شد که پس‌ از قتل «جورج فلوید» 46 ساله زیر فشار زانوی افسر سفیدپوست پلیس مینیاپولیس، خشم فروخورده قربانیان نژادپرستی سر باز کرد و هفته‌ها امریکا و جهان را به صحنه تظاهرات گسترده ضدنژادی بدل کرد. پیش‌تر خانواده «فلوید» و نزدیکان چندین قربانی دیگر خشونت‌های پلیس امریکا و 600 سازمان مردم نهاد (NGO) نیز خواستار مداخله سازمان ملل در این موضوع شده بودند اما از آنجا که طبق قوانین ورود شورا نیازمند درخواست دست کم یک کشور مستقل بود، آفریقایی‌ها دست اتحاد داده و 54 کشور پای این درخواست را امضا کردند. براساس مفاد این نامه، نمایندگان آفریقایی خواستار بررسی موضوع نژادپرستی و خشونت علیه سیاهپوستان و تشکیل این جلسه در هفته آینده و بواقع نخستین جلسه این شورا پس از شیوع کرونا شدند اما هنوز زمان دقیق آن از سوی سازمان ملل اعلام نشده است.
به باور ناظران نکته‌ای که در پس این درخواست نهفته، تأکید ویژه بر نژادپرستی در امریکا و به نوعی قراردادن سازمان ملل در مقابل امریکا و به نوعی مداخله در امور یکی از مدعیان دموکراسی در جهان است. متن نامه نیز این موضوع را نشان می‌دهد: «قتل فلوید همان‌طور که ویدئوی آن در سراسر جهان منتشر شد یک اتفاق خاص نبود بلکه پیش‌تر نیز بسیاری از آفریقایی‌ها با سرنوشتی مشابه قربانی خشونت پلیس شده‌اند. متأسفانه آن قربانیان چون در قاب تصاویر شبکه‌های اجتماعی نیامدند، هرگز دیده نشدند.» التهاب اعتراضات در حالی از امریکا به سایر نقاط جهان کشیده شده است که گفته می‌شود حتی اگر نشست ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز برگزار نشود، انتظار می‌رود موضوع قتل فلوید و نگرانی‌ها از افزایش خشونت پلیس و نژادپرستی از سوی بسیاری از کشورها در نخستین نشست مورد توجه قرار گیرد.
قتل «جورج فلوید» در مینیاپولیس علاوه بر تبعاتی که برای جامعه سیاسی امریکا داشت، پلیس را نیز دستخوش تغییرات بسیاری کرد. به‌طوری که ابتدا دموکرات‌ها برای تحقق خواسته معترضان لایحه تغییرات در قوانین پلیس را به کنگره بردند و چند روز بعد جمهوریخواهان نیز همسو با آنها شده و به این تغییرات رأی مثبت دادند.
انزوای رئیس جمهوری پوپولیست
25 مه، زمانی که نخستین تصویر جان دادن مرد سیاهپوست زیر زانوی پلیس در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد و معترضان به خیابان ریختند، دونالد ترامپ گارد ملی و پلیس را برای مقابله با معترضان به خیابان فرستاد و در توئیتی معترضان را قلدر و آشوبگر خطاب کرد، اما تداوم اعتراضات و پس از آن موضع دموکرات‌ها و جمهوریخواهان امریکایی در تقبیح خشونت پلیس، رئیس جمهوری را نیز به شرایطی کشاند تا وادار شود کمی همسو با جریان پیش آمده حرکت کند. روز جمعه، ترامپ وقتی در برابر خبرنگار فاکس نیوز نشست در پاسخ به سؤالی درباره برخورد با نژادپرستان، خیلی محافظه کارانه از موضع جدیدش گفت: «ممنوعیت فشردن گلو از سوی پلیس بسیار خوب است اما خب در بعضی مواقع این کار لازم است.»
البته در روزهای اخیر، ترامپ یک بار دیگر نیز مجبور به عقب نشینی شده است. او که حساس‌ترین سال ریاست جمهوری اش با شیوع کرونا، بدترین روند را طی می‌کند، در حالی که به نوشته «سی‌ان‌ان»، نخستین کمپین خود پس از کرونا را برای 19 ژوئن مقارن با روز رهایی سیاهپوستان تعیین کرده بود، با انتقادات بسیاری روبه‌رو شد و دست آخر از موضع خود کوتاه آمد و کمپین اش را یک روز به تعویق انداخت.
به نوشته «گاردین»، گرچه بسیاری از ناظران، مدت‌هاست دونالد ترامپ را به پیرمردی تعبیر می‌کنند که با وجود نشستن در گوشه یک بار و بیان اظهارنظرهای احمقانه، مردم را به سمت خود جلب می‌کند اما شاید نخستین بار است که به نظر می‌رسد او راهش را گم کرده و دیگر از شرایط سابق برایش خبری نیست. در واقع حس ششم ترامپ که به او در نوشتن یادداشت‌های پوپولیستی کمک می‌کرد با بیداری مردم امریکا پس از قتل «فلوید»، او را به پرتگاه سقوط رسانده است. در سه هفته گذشته رئیس جمهوری امریکا در نقطه مقابل اقبال مردمی و اقبال تاریخی‌اش قرار گرفته است. شاید در شرایطی مشابه امریکای فعلی هر رئیس جمهوری فرصتی برای صحبت پیدا می‌کرد اما ترامپ در جایگاهی است که هیچ جایی برای ابراز وجود برایش نیست. براساس آخرین آماری که پس از مرگ «فلوید» در دانشگاه «مون ماوث» به دست آمد، 57 درصد سیاهپوستان امریکایی از خشونت پلیس به ستوه آمده‌اند. در همین راستا، «فرانک لونتز»، مشاور جمهوریخواهان در توئیتی نوشت: «در 35 سال گذشته هرگز ندیده‌ام که دیدگاه‌ها تا این حد سریع تغییر کند. امریکای امروز با 30 روز قبل خیلی فرق دارد چه از منظر سیاسی، چه اقتصادی و چه اجتماعی...»