ایثار صاحبان فیلم‌ها، پاسخ اعتماد مخاطبان و چند انتظار

غلامرضا موسوی
تهیه‌کننده سینما
تعطیل سینماها اگر چه تصمیمی به خاطر سلامت مردم بود اما برای امثال من که تجربه زندگی و تماشای فیلم در سالن سینما و با نور پروژکتور را داشتیم یک فاجعه بود؛ فاجعه‌ای که اگرچه بنا بر ضرورت شرایط لازم بود اما هیچ‌گاه نتوانست موجه باشد. تعطیلی سینماها 4 ماه ادامه یافت. در تمامی این ایام اهالی سینما و سینما دوستان در تهران و صدالبته در سراسر جهان منتظر بازگشایی سالن‌های سینما بودند. خیلی‌ها همچون نگارنده گویی گمشده‌ای داشتند. فیلم بود، تلویزیون بود و حتی به اصطلاح فیلم آنلاین؛ اما برای من و شاید بتوانم بگویم برای تماشاگران سینما هیچ شیوه‌ فیلم دیدنی نمی‌تواند جای فیلم دیدن در سالن سینما را بگیرد. شک نکنید.
 بازگشایی سینماها با دو فیلم جدید و ادامه اکران چند فیلم که از اواخر بهمن‌ماه اکران‌شان آغاز شده بود، قطعاً اقدامی لازم بود. تهیه‌کنندگان و مالکان دو فیلم جدید یعنی «شنای پروانه» و «خوب، بد، جلف 2؛ ارتش سری» حاضر شدند ایثار کنند. بی‌تعارف پس از 4 ماه نگرانی از شرایط و ترس از عدم حضور تماشاگران در سینما، تصمیم اکران فیلم‌ به ایثار نیاز داشت؛ آن هم دو فیلمی که در شرایط عادی و متعارف پیش‌بینی فروش بسیار بسیار خوبی برای آنها می‌شد. پس اول باید به رسول صدرعاملی تهیه‌کننده فیلم «شنای پروانه» و محمدرضا رنجکشان سرمایه‌گذار این فیلم و همچنین محسن چگینی تهیه‌کننده «خوب، بد، جلف 2» برای برداشتن این گام که خطر عدم بازگشت سرمایه از نخستین احتمالات آن بود، دستمریزاد گفت و تشکر کرد.
خوشبختانه تجربه بازگشایی سینماها طی دو روز گذشته اما نشان داد که ایثار تهیه‌کنندگان و مالکان این دو فیلم از سوی تماشاگران پاسخ قابل قبولی دریافت کرده است؛ اما سهم شهرداری‌ها و سازمان صداوسیما در حمایت از فیلم‌های اکران شده بسیار برجسته و قابل ذکر است. به نظر می‌رسد شهرداری‌ها_لااقل شهرداری‌های شهرهای بزرگ_ باید با در اختیار گذاشتن تابلوهای تبلیغات محیطی فراوان از این هنر و بازگشایی سالن‌ها حمایت کنند و تلویزیون با توجه به سیاست قبلی که قابل قبول هم بود حامی فیلم‌ها باشد اما در شرایط کنونی قاعدتاً این سیاست باید با ضریب 3 برابر ادامه پیدا کند و آگهی‌های بیشتری در اختیار این دو فیلم قرار بگیرد.
از سوی دیگر فضای مجازی هم می‌تواند در این مهم نقش بسیار اساسی داشته باشد. همه ما باید به گونه‌ای حرکت کنیم که تهیه‌کنندگان و مالکان این فیلم‌ها که سالن‌ها را برای ما از تعطیل خارج کردند و با رؤیای بازگشایی سالن‌ها مساعدت کردند از تصمیمی که گرفتند پشیمان نشوند. این حمایت، حمایت از سینما و حمایت از نوستالژی فیلم دیدن در سالن سینماست.
ناگفته پیداست که صاحبان سالن‌ها، مدیران سالن‌ها و کارکنان سالن‌های سینما نیز وظیفه بسیار اساسی بر عهده دارند. سلامت تماشاگران سینمای ایران اصلی‌ترین وظایف آنهاست. باید در رعایت پروتکل‌ها و دستورالعمل‌ها برای سلامت تماشاگران گام‌های بسیار اساسی بردارند.
سرانجام اینکه بازگشایی سالن‌های سینما نشان داد که سینما همچنان زنده است. درود بر همه کسانی که به این مهم کمک و مساعدت می‌کنند.