روز پزشک؛ مشارکت بر مبنای صلاحیت

ادامه از صفحه اول
متأسفانه برخی از افراد بویژه همکاران رسانه‌ای نیز به این روند دامن زدند، بدون اینکه توجه کنند نظام درمان و پزشکی ایران یکی از معتبرترین نظام‌های درمانی و تخصصی است و باید تقویت شود و اجازه ندهیم که بدون هیچ توجیه منطقی کلیت این نهاد زیر سؤال برود.
با شیوع کرونا، این وضعیت تغییر کرد، همه متوجه شدند که پزشکی فقط درآمد بالا و اعتبار اجتماعی و عنوان آقای دکتر نیست، بلکه مبارزه در جبهه گسترده کرونا و افزایش احتمال ابتلا به این بیماری و درگیر شدن با آن نیز هست. میدان نبرد از مرزهای کشور به اتاق‌های ایزوله و آی‌سی‌یو بیمارستان‌ها منتقل شد و سربازان و افسران این نبرد کادرهای بیمارستانی و درمانی و پزشکان بودند که تا کنون به طور متوسط روزانه یک نفر تلفات داده‌اند و اگر نسبت آن را با کل تعداد پرسنل درمانی کشور مقایسه کنیم، رقم بسیار بالایی خواهد شد، شاید در حد یک هزارم است و این رقم بیشتر از رقم مشابه تلفات جنگ نسبت به جمعیت کشور در 6 ماه از جنگ است. همچنان که تلفات کرونا نیز به طور نسبی از تلفات جنگ بیشتر است و اگر کرونا با همین وضعیت 8 سال ادامه پیدا کند، مرگ و میر آن چند برابر خسارات جانی سال‌های جنگ خواهد بود.
شیوع کرونا جایگاه پزشک را هم برای جامعه پزشکی بهتر نشان داد و هم برای مردم. درمان مسأله ساده‌ای نیست. پزشکی مدرن نیز متفاوت از گذشته است. مردم در جریان کرونا متوجه شدند دکان‌های دو نبشی که تحت عنوان‌های گوناگون طب فلان و بهمان باز شده نه تنها غیر قانونی است، بلکه هدف اصلی آن خالی کردن جیب مردم است. فقط در یک جامعه مثل ایران است که کسانی می‌توانند بدن هیچ تخصصی با تخصصی‌ترین رشته‌ها وارد رقابت شوند و خود را طبیب جا بزنند و از این طریق امرار معاش کنند. در جهانی که برای تولید و مصرف یک واکسن مراحل بسیار پیچیده‌ای وجود دارد که شاید سال‌ها طول بکشد، یک فرد بی‌سواد و کلاهبردار در گوشه‌ای می‌نشیند و برای افراد ناآگاه نسخه می‌پیچد و کسی هم به او نمی‌گوید بالای چشم تو ابرو است.
این روزها ایام روز پزشک است. گرامیداشت این روز چگونه معنا دارد؟ اجازه دهید صریح سخن بگوییم. یکی از نخبه‌ترین گروه‌های حرفه‌ای در ایران پزشکان هستند. کافی است که از آنان نظرخواهی شود که چقدر خود را در سیاست‌های عمومی کشور یا حتی سیاست‌های بخش بهداشت و درمان شریک می‌دانند؟ پزشک، مهندس، فیلسوف، جامعه‌شناس، اقتصاددان و... همه باید در سیاست‌های کلان و نیز سیاست‌های بخشی مشارکت داشته باشند. اگر اینها خود را با جامعه بیگانه بیابند، چه کسی قرار است جای آنان تصمیم بگیرد؟ محور جامعه مدرن، مشارکت برحسب صلاحیت است. واقعیت این است که حتی از پزشکان خط مقدم مبارزه با کووید19 نیز تجلیل مناسبی صورت نمی‌گیرد. چقدر برنامه‌های تبلیغی برای آنان در نظر می‌گیرند؟ کدام خیابان را به‌نام آنان کرده‌اند؟ شاید آنان نیاز ندارند که البته ندارند. این جامعه است که نیازمند تکریم این افراد است.