اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

تصور اشتباه «ترامپ» از لیبی

مون رئیس جمهوری کره جنوبی از رهبری ترامپ تمجید کرد و در مقابل رئیس جمهوری امریکا از او خواست به رسانه‌های کره جنوبی نیز بگوید که مسئولیت انجام همه این کارها با ترامپ بوده است. بعد از آن رئیس جمهوری با نخست وزیر ژاپن تلفنی صحبت کرد تا درباره جزئیات دیدار پیش رو با کیم، رایزنی کند. ترامپ همچنین آبه را در جریان گفت وگوی تلفنی خود با مون و گزارش دیدار رهبران دو کره قرار داد. آبه تقریباً همه نکات کلیدی را که در اجلاس مارالاگو گفته بود، مجدداً تکرار کرد که کاملاً متفاوت با اظهارات فوق خوشبینانه رئیس جمهوری کره جنوبی بود. ژاپن که کاملاً به کره شمالی بی اعتماد است، خواستار ارائه تعهدات صریح، شفاف و قاطع از سوی پیونگ یانگ در موضوع هسته‌ای و همچنین تعیین تکلیف اتباع ربوده شده ژاپنی شد. نخست وزیر ژاپن به ترامپ تأکید کرد که او از اوباما قاطع تر‌است و بیان این حرف نشان می‌داد آبه همچنان بر این باور است که برخی نکات را باید به ترامپ یادآوری کرد. با پمپئو که در تور خاورمیانه به سر می‌برد و از همان جا هم مکالمه ترامپ با آبه و مون را شنیده بود، صحبت کردم. به او گفتم که بویژه شنیدن صحبت‌های مون برایم «تجربه ای نزدیک به مرگ» بود و پمپئو هم در واکنش گفت «من هم نزدیک بود در عربستان ایست قلبی کنم.» بعد از رد و بدل کردن چند جمله اینچنینی، وارد بحث اصلی خود در مورد دیدار برنامه‌ریزی شده ترامپ- کیم در 12 و 13 ژوئن در سنگاپور شدیم. صبح دوشنبه ترامپ تلفن کرد و در مورد حضور من در دو برنامه تلویزیونی گفت‌وگو محور در روز یکشنبه صحبت کرد. محور اصلی هر دو برنامه کره شمالی بود. ترامپ گفت که «تو در این برنامه‌ها بسیار خوب ظاهر شدی»، اما در عین حال اشاره داشت به اینکه من باید بیشتر از خود او تمجید می‌کردم چون «در گذشته هرگز چنین اتفاقی نیفتاده بود.» حتی «مون جائه این» رئیس جمهوری کره جنوبی گفته بود که قصد دارد ترامپ را به عنوان نامزد دریافت جایزه صلح نوبل پیشنهاد کند. با وجود این ترامپ گفت که اشارات مرا به «مدل لیبی» در بحث خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی نپسندیده است، چرا که بسیاری سقوط معمر قذافی را به موضوع برچیده شدن تأسیسات اتمی آن کشور نسبت می‌دهند، در حالی که قذافی هفت سال بعد و در پی حوادث کاملاً نامرتبط ناشی از بهار عربی در خاورمیانه از قدرت ساقط شد. من تلاش کردم توضیح بدهم که مدل لیبی برای تحلیلگران عدم اشاعه هسته‌ای برچیدن کامل برنامه هسته‌ای آن کشور بود نه حذف غیرقابل پیش‌بینی خود قذافی در هفت سال بعد. گذشت زمان نشان داد که من موفقیتی در قانع کردن ترامپ نداشتم و او نتوانست بفهمد بهار عربی که به یکباره در سال 2011 شروع شد و همه منطقه را درنوردید عامل سقوط قذافی بود نه چشمپوشی او از سلاح‌های هسته‌ای در سال 2003. این اشتباه البته مختص ترامپ نبود و بسیاری از کسانی که درگیر مغالطه منطقی رایج موسوم به «تسبیب ماتقدم» بودند به این موضوع دامن می‌زدند (این مغالطه ناشی از این فرض خطاست که هرگاه دو حادثه، متعاقباً و پس از یکدیگر رخ دهند، صرفاً به خاطر تقدم و تأخر می‌توان حادثه اول را علت و حادثه دوم را معلول دانست و بدین‌ ترتیب بین آن ‌دو رابطه علیت برقرار کرد.)