اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

بن‌بست در مذاکره با کره‌شمالی

مذاکرات مقدماتی با طرف کره‌ای در طول روز ادامه یافت و ظاهراً دو طرف به حصول توافق نزدیک می‌شدند. عصر همان روز پیش‌نویس سندی را که روی آن عبارت «متن ساعت شش عصر» نقش بسته بود به اتفاق مقامات شورای امنیت ملی، وزارت خارجه و وزارت دفاع مرور کردیم؛ به‌ صراحت به مقامات حاضر در جلسه گفتم که من امضای چنین سندی را به ترامپ پیشنهاد نخواهم کرد. دقایقی بعد پمپئو به همراه تعدادی از مقامات وزارت خارجه به ما پیوستند و با حضور مقامات کاخ سفید متن را مجدداً بررسی کردیم. من دوباره توضیح دادم که چرا هرگز چنین متنی را امضا نمی‌کنم؛ حتی اگر همه اشکالات لفظی آن که هنوز مورد اختلاف بود به نفع امریکا اصلاح شود، البته بعید بود کره‌ای‌ها حتی با همه اصلاحات لفظی مورد نظر ما هم موافقت کنند. کره ای‌ها همچنان با ارائه هرگونه تعهدی در زمینه خلع سلاح هسته‌ای کامل، قابل راستی آزمایی و غیرقابل بازگشت مخالفت می‌کردند همچنان که در گذشته هم بارها چنین کرده بودند. آنها فقط «کلمات جادویی» را رد نمی‌کردند بلکه با کل مفهوم خلع سلاح مشکل داشتند و این از نظر من اجلاس سران را کاملاً بی‌معنی می‌کرد. من تأکید کردم که ما نباید با هیچ‌گونه تعبیری که معنی اعلام پایان جنگ کره را بدهد، موافقت کنیم، مگر اینکه بتوانیم در مقابل تعهدات محکمی را از طرف مقابل دریافت کنیم. پمپئو دوباره به‌طور چشمگیری عصبی و آشفته شده بود، همان‌گونه که در ماه آوریل و هنگامی که تلفنی درباره خروج از توافق هسته‌ای ایران با هم صحبت می‌کردیم، چنین حالت‌هایی را از خود نشان داده بود. توضیح دادم که اگر ما چنین متنی را امضا کنیم هم دموکرات‌ها و هم جمهوریخواهان کنگره ما را تکه تکه می‌کنند، دموکرات‌ها به این دلیل که ما دقیقاً همان کاری را انجام داده‌ایم که قبلاً از آنها به خاطر انجامش بشدت انتقاد می‌کردیم و جمهوریخواهان به این دلیل که می‌دانند این کار هیچ نوع سازگاری با عقاید و باورهای آنها و ما ندارد. پمپئو از لحن پیش‌نویس سند که من به آن انتقاد داشتم، دفاعی نکرد چرا که متوجه بود اگر ما هیچ سندی را درسنگاپور امضا نکنیم، بسیار بهتر از این خواهد بود که یک سند بد را امضا کنیم. همه آنچه که پمپئو می‌دانست و بر آن تأکید داشت این بود که ترامپ در هر صورت می‌خواهد در سنگاپور چیزی را امضا کند، اما در عین حال نمی‌خواست این موضوع را جلوی کارکنان وزارت خارجه بپذیرد؛ هر دو ما می‌دانستیم که در واقع عملکرد کارشناسان وزارت خارجه باعث شده که ما به چنین بن‌بستی برسیم و مجبور شویم پشت سر هم امتیاز بدهیم بدون اینکه امتیاز متقابل و متوازنی دریافت کنیم. اکنون ما در آخرین لحظات پیش از اجلاس سران به شرایطی رسیده بودیم که گزینه‌های بسیار محدودی در اختیارمان بود که هیچ کدام هم خوب نبودند.