رونق در سلامت با بیوسنسورها

میترا  جلیلی
خبرنگار
این روزها استفاده از سنسورهای زیستی یا بیوسنسورها در علم پزشکی و همچنین عرصه‌های ورزشی رونق فراوانی دارد اما این بیوسنسورها تا به حال مشکلاتی داشته‌اند که جدیدترین ماده تولید شده توسط دانشمندان، این مشکلات را حل کرده است.
دانشمندان و استادان دانشگاه ایالتی نیویورک در« بینگهمتون »موفق به ساخت ماده‌ای شده‌اند که راحت‌تر از نمونه‌های قبلی می‌توان به‌عنوان یک سنسور پوشیدنی از آن استفاده کرد و ازسوی دیگر سیگنال‌های بهتری برای تحقیقات و نظارت بر سلامت تولید می‌کند؛ سیلیکون متخلخلی که راه را برای بیوسنسورهای پوشیدنی هموار می‌کند تا بتوانند نفس بکشند؛ این نسل از بیوسنسورها می‌توانند براحتی در زیر پوست جای بگیرند، بر سلامت ورزشکار، فرد بیمار و... نظارت داشته باشد و به‌عنوان مثال میزان قند خون یا سطح استرس را اندازه‌گیری کنند و از طریق اپ در اختیار محققان قرار دهند.
در حالی که پیش از این از پلی دی متیل سیلوکسان(PDMS) در توسعه بیوسنسورها استفاده می‌شد که به‌ دلیل متخلخل نبودن گاه مشکلاتی ایجاد می‌کرد، این سیلیکون متخلخل جدید به ذرات عرق نیز اجازه تبخیر شدن  می‌دهد؛ در مواردی همچون استفاده از این سنسورها به منظور نظارت بر سلامت ورزشکاران، گاه در اثر تعریق فراوان و عدم توانایی در تبخیر آن، محل بیوسنسور کاشته شده در پوست متورم می‌شد و گاه در نتیجه آزمایش‌ها و بررسی‌ها هم تأثیرگذار بود، اما حالا با تولید این سیلیکون متخلخل، بسیاری از مشکلات پیشین از میان برداشته خواهد شد.
این ماده جدید درست مانند کلاژن و فیبرهای الاستیک پوست انسان عمل می‌کند و ازسوی دیگر براحتی می‌تواند به قسمت زیرین پوست بچسبد و به اصطلاح کاشته شود؛ یکی دیگر از مزایای این ماده جدید این است که سیگنال‌ها را بسرعت و بسیار شفاف در اختیار محققان قرار می‌دهد تا روند تحقیقات صحیح‌تر و درست‌تر پیش برود. این سیلیکون متخلخل همچنین اجازه عبور گازها و مولکول‌های کوچک را نیز از سطح سنسور می‌دهد که خود می‌تواند تحولی بزرگ در علم پزشکی ایجاد کند؛ با استفاده از ظرفیت این ماده جدید می‌توان به درمان زخم‌ها بویژه در افراد دیابتی کمک شایان توجه کرد و از سوی دیگر امکان اندازه‌گیری میزان اکسیژن یا دی اکسید کربن خون و رصد آن در زمان‌های مختلف را به بیمار و پزشکان می‌دهد.‌