من ماسک می‌زنم

علی درخشی
کارتونیست
در زندگی همیشه باید آماده باشیم تا یکدفعه غافلگیر نشویم. طبیعی است که ماسک زدن امری دشوار باشد خصوصاً در محیط‌های بسته. تصور اینکه ساعت‌های طولانی باید ماسک بزنیم، کار کنیم و زندگی کنیم، تصور بسیار سختی است ولی این کار را به خاطر سلامتی خود و خانواده‌مان انجام می‌دهیم. به همین دلیل باید در محل کارمان تدابیری بیندیشیم تا از تجمع و حجم زیاد افراد کاسته شود. از سوی دیگر در بیرون از خانه و محل کار در خیابان و کوچه پس کوچه‌های شهر حتماً ماسک بزنیم و از همه مهم‌تر سعی کنیم تا جایی که امکان دارد از ترددهای غیر ضروری پرهیز کنیم.
یادم می‌آید روزهای اولی که کرونا آمده بود سازمان بهداشت جهانی و پزشکان هنوز نمی‌دانستند که نقش ماسک برای پیشگیری از این بیماری تا چه اندازه‌ای مفید است. حتی می‌گفتند که ماسک تأثیر چندانی در انتقال بیماری ندارد و با قطعیت و به صورت جدی این موضوع را به مردم منتقل می‌کردند اما پس از مدتی که آمار مبتلایان و مرگ و میرها بالا رفت و از سوی دیگر اطلاعات هم در مورد ویروس کرونا افزایش پیدا کرد، همه متوجه شدند که باید ماسک بزنند، سپس زدن ماسک را به همه توصیه و حالا آن را اجباری کردند. اگر به یاد بیاورید آن اوایل برای زدن ماسک‌های معمولی هم شک و شبهه ایجاد شده بود، اما امروز می‌گویند زدن ماسک پارچه‌ای هم کفایت می‌کند. من ماسک می‌زنم و رعایت می‌کنم و به فرزندانم نیز آموزش داده‌ام تا آنها هم ماسک بزنند. فاصله اجتماعی را هم رعایت می‌کنم و امیدوارم مردم هم رعایت کنند.
توصیه‌ام به دولت این است که اینترنت با سرعت بالا و با هزینه اندک در اختیار مردم قرار بدهند تا بسیاری از مراکزی که می‌توانند به صورت آنلاین یا دورکاری کار کنند مشکل اینترنت نداشته باشند تا از این طریق هم از تهدید خطر این بیماری در امان باشند و هم فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت کنند و از تجمع دوری کنند. اگر این اتفاق بیفتد ما از این تهدید بهترین استفاده را کرده‌ و آن را به فرصت تبدیل کرده‌ایم. باید گفت که در همه جای دنیا مردم رعایت نمی‌کنند اما اگر تدابیر درست و نقشه راه صحیحی از طرف مسئولان به مردم ارائه شود، قطعاً می‌توان این بیماری را مهار کرد.