اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

دیدار با پوتین

هانتزمن و هیأت همراه ما سپس به منظور دیدار با همتایان روس به دفاتر شورای امنیت فدراسیون روسیه در میدان «ساماریا» عزیمت کردیم که کاری شاق و دشوار برای کرملین بود. مقام روس مقابل من «نیکولای پاتروشف» رئیس شورای امنیت فدرال روسیه، خارج از کشور بسر می‌برد اما ما تیم کاملی از همه مقام‌های هر دو طرف را به همراه داشتیم تا امکان بررسی همه مسائل وجود داشته باشد. پوتین خود برای یک دوره کوتاه رئیس شورای امنیت روسیه بود و پاتروشف مانند پوتین از مقام‌های کارکشته سازمان اطلاعات و امنیت شوروی سابق، «کا ‌گ‌ ب» و سلف آن سرویس امنیت فدرال روسیه موسوم به «اف ‌اس‌ بی‌» بود که مسائل امنیتی و اطلاعاتی در داخل این کشور را مدیریت می‌کند. پاتروشف در سال 1999 به عنوان رئیس اف ‌اس ‌بی جانشین پوتین ‌شد. گفته می‌شد پاتروشف همچنان رابطه بسیار نزدیکی با پوتین دارد و با توجه با سابقه مشترک آنها چنین صمیمیتی عجیب نبود. ناهار را با سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه در مهمانسرا و هتل «اُزوبنیاک» خوردیم. ساختمان این هتل در دوران قبل از انقلاب روسیه متعلق به صنعتگری ثروتمند با دیدگاه‌های نزدیک به بلشویک‌ها (جناح‌ اکثریت‌ حزب‌ سوسیال‌ دموکرات‌ روسیه‌) بود و من اغلب در این هتل میهمان بودم. همچنان بر مسأله دخالت (روسیه) در انتخابات (امریکا) اصرار داشتم، لاوروف با بیان اینکه وقتی نمی‌توان جلوی هکرها را گرفت کاری از دست دولت روسیه بر نمی‌آید، از پاسخ به سؤالی در این زمینه طفره رفت. از هتل اُزوبنیاک با خودرو به سمت کرملین حرکت کردیم. قرار ملاقات من با پوتین ساعت دو و نیم بعد ازظهر بود. ما زودتر  به محل قرار رسیدیم و همان طور که منتظر بودیم، سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه به همراه یک هیأت نظامی به منظور معرفی خود جلو آمد (او سپس  در نشست من با پوتین به ما محلق شد). ما تا اتاق اصلی محل برگزاری مراسم مشایعت شدیم، تقریباً مطمئن بودم این همان اتاقی است که اولین بار در اکتبر 2001 با پوتین در آن دیدار کرده بودم. در آن سفر که بلافاصله بعد از حملات 11 سپتامبر انجام شد، من به عنوان معاون دونالد رامسفلد وزیر دفاع امریکا را همراهی می‌کردم. اتاق بزرگی بود که به رنگ سفید و آبی و با رگه‌های طلایی رنگ آمیزی شده بود و یک میز کنفرانس سفید و بیضی شکل آبی رنگ که روی بیننده تأثیر می‌گذاشت، در آن قرار داشت. گروه خبرنگاران قبل از ورود ما در محل حاضر و آماده بودند تا هنگام ورود پوتین از انتهای اتاق (که خیلی هم دور بود) از او عکس بگیرند. طبق  راهنمایی مقام‌های تشریفات روسیه، در مرکز اتاق منتظر ماندم تا پوتین به طرف من بیاید و با هم احوالپرسی کنیم. سپس در مقابل دوربین‌ها با هم دست دادیم. پوتین آرام و مطمئن به نظر می‌رسید و این روحیه او حتی بیشتر از آن چیزی بود که از اولین دیدارمان در سال 2001 به یاد دارم. همچنین با لاوروف، شایگو و «یوری اوشاکوف» (مشاور دیپلماتیک پوتین و سفیر سابق روسیه در امریکا) سلام واحوالپرسی کردم و همگی دور میز باشکوه کنفرانس نشستیم. بعدها رسانه‌های روسیه (به اشتباه) گزارش دادند که پوتین برخلاف عادت همیشگی‌اش در منتظر نگه داشتن ملاقات کنندگانش، از جمله پاپ و ملکه بریتانیا، بموقع به جلسه رسید. دلیلی نمی‌دیدم که این اشتباه رسانه‌ها را تصحیح کنم.