انتشار مجله فیلم
زندگی در فیلم
تا پیش از اینکه مسعود مهرابی نویسنده و منتقد سینما بخواهد ماهنامه «فیلم» را منتشر کند 33 نشریه سینمایی از ابتدای ورود سینما به این سرزمین، منتشر شده بودند و آنچه مسعود مهرابی، هوشنگ گلمکانی و عباس یاری میخواستند به سینما هدیه کنند،
سی و چهارمین نشریه سینمایی تاریخ مطبوعات ایران بود. نام مجله را ابتدا «سینما در ویدئو» گذاشتند، چرا که در ابتدای دهه شصت پدیده ویدئو سختافزاری در کنار سینما بود و مهرابی تیرماه 1361 نشریه را با این عنوان منتشر کرد. اما هنوز سه شماره از «سینما در ویدئو» انتشار نیافته بود که مسئولان وزارت ارشاد با بخشنامهای تعطیلی مراکز خرید و فروش و کرایه ویدئو را اعلام کردند و با زیرزمینی شدن این سختافزار، مهرابی هم ترجیح داد نام نشریه را از «سینما در ویدئو» به «فیلم» تغییر دهد. «فیلم» زمانی به روی دکهها آمد که سینمای انقلاب اسلامی یک جشنواره فیلم را تجربه میکرد؛ جشنواره فیلم فجر.
هر اثری که روی پرده میرفت تا سیمرغ و لوح تقدیری بگیرد توسط نویسندگانی که مسعود مهرابی در تحریریه جمع کرده بود نقد میشد.
مجله فیلم ابتدا در اتاق یک شرکت انتشاراتی درمیآمد و با میز و صندلیهای ناهارخوری و مبل راحتی منزل عباس یاری و هوشنگ گلمکانی سروشکل گرفته بود. آن روزها گردانندگان «فیلم» برای انتشار مجله بودجه ای نداشتند و برای جور کردن هزینههای چاپ و انتشار شماره جدید، از این شرکت به آن شرکت و از این مؤسسه فرهنگی به آن یکی، برای گرفتن آگهی بودند و اینگونه «فیلم» ماندگار شد.
سی و چهارمین نشریه سینمایی تاریخ مطبوعات ایران بود. نام مجله را ابتدا «سینما در ویدئو» گذاشتند، چرا که در ابتدای دهه شصت پدیده ویدئو سختافزاری در کنار سینما بود و مهرابی تیرماه 1361 نشریه را با این عنوان منتشر کرد. اما هنوز سه شماره از «سینما در ویدئو» انتشار نیافته بود که مسئولان وزارت ارشاد با بخشنامهای تعطیلی مراکز خرید و فروش و کرایه ویدئو را اعلام کردند و با زیرزمینی شدن این سختافزار، مهرابی هم ترجیح داد نام نشریه را از «سینما در ویدئو» به «فیلم» تغییر دهد. «فیلم» زمانی به روی دکهها آمد که سینمای انقلاب اسلامی یک جشنواره فیلم را تجربه میکرد؛ جشنواره فیلم فجر.
هر اثری که روی پرده میرفت تا سیمرغ و لوح تقدیری بگیرد توسط نویسندگانی که مسعود مهرابی در تحریریه جمع کرده بود نقد میشد.
مجله فیلم ابتدا در اتاق یک شرکت انتشاراتی درمیآمد و با میز و صندلیهای ناهارخوری و مبل راحتی منزل عباس یاری و هوشنگ گلمکانی سروشکل گرفته بود. آن روزها گردانندگان «فیلم» برای انتشار مجله بودجه ای نداشتند و برای جور کردن هزینههای چاپ و انتشار شماره جدید، از این شرکت به آن شرکت و از این مؤسسه فرهنگی به آن یکی، برای گرفتن آگهی بودند و اینگونه «فیلم» ماندگار شد.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه