شهروند مجـــازی

یگانه خدامی

# انتخابات امریکا

انتخابات امریکا دیروز برگزار شد و همین هم باعث شد بحثی داغ در شبکه‌های اجتماعی درباره‌اش شکل بگیرد. در کنار بحث‌های جدی درباره احتمال رأی آوردن هرکدام از نامزدها و تأثیر آن، کاربرانی هم با این انتخابات شوخی می‌کردند: «‏توی امریکا هم شمارش رأی از شهرهای کوچک آغاز می‌شه. منتظر پخش برنامه پانکراس هستم.»، «‌‎توی این دوره انتخابات امریکا بعضى‌ها همچین استرس دارن و استرس رو به بقیه انتقال میدن، آدم احساس می‌کنه تو ایران انتخاباته. هیچ سال اینطور لحظه به لحظه پیگیر انتخابات امریکا نبودن»، «‏اینقدری که ما ایرانیا راجع به انتخابات امریکا اطلاعات داریم خودشون ندارن.»، «‏سالار عقیلی امریکایی‌ها داره از این مراسم به اون مراسم میره الان»، «‏باور کنین نظر شما و نظرسنجی‌های شما، هیچ تأثیری در نتیجه انتخابات امریکا نداره»، «یکی از دوستان که مشاور املاک داره می‌گفت معامله خانه‌ای را انجام دادیم و رفتیم پای قرارداد و صاحب منزل گفت آقا از فروش خانه منصرف شدم. دلیل را جویا شده بود و صاحب منزل گفت بگذار ببینم انتخابات امریکا چه می‌شود و کی رئیس‌جمهوری می‌شود»، «‏فارغ از نتیجه انتخابات امریکا که در نهایت کدام نامزد راهی کاخ سفید خواهد شد بعد از نهایی شدن نتایج، در ایران همه اظهار‌نظر می‌کنن که: مشخص بود و من که گفتم فلانی رأی میاره. واقعاً داشتن حق رأی در این انتخابات حق مسلم ما ایرانی‌ها بود»، «‏چرا ما منتظر انتخابات امریکا هستیم؟ فکر می‌کنیم انتخابات امریکا می‌تونه وضعیت اقتصادی ما رو عوض کنه؟ فکر نکنم چون ضربه اقتصادی علاوه بر این از درون خودمون است. بنابراین انتخابات امریکا مهم نیست فقط بحث روانیه. شاید و فقط با حذف تحریم‌ها اگر متقاعد شوند اوضاع اقتصادی بهتر شود.»

جان پدر کجاستی؟

حمله تروریستی به دانشگاه کابل افغانستان و کشته شدن ۲۰ دانشجو از خبرهای تلخی بود که کاربران ایرانی را هم بسیار متأثر کرد. در کنار کاربران افغان بسیاری از ایرانی‌ها هم درباره‌اش می‌نوشتند و ویدئویی قدیمی از ‏محمد راهید که به دست تروریست‌ها کشته شد بازنشر می‌کردند که در آن از امید و ایستادگی حرف زده بود. پیامک و تماس‌های پدر یکی از دانشجویان هم همه را متأثر کرد: «همین کنار گوش ما یک عده آدمخوار به دانشگاه کابل حمله کرده‌اند، جان دانشجو و استاد را گرفته‌اند. امروز دیدم یکی نوشته بود موبایل یکی از دانشجویان شهید را پیدا کرده. ۱۴۲ تماس بی‌پاسخ و بعد یک پیامک که «جان پدر کجاستی؟» اشک امان نمی‌دهد»، «به گفته‌ مقامات افغانستان، طالبان به جبران شکست در استان هلمند این حمله تروریستی رو انجام داده.»، «‏قلم‌ها می‌شکنند تا حقایق نوشته نشوند»، «‏با پشت‌سر گذاشتن کلی دردسر، در دانشگاه پذیرفته می‌شوی و سر کلاس، محو درسی، که گلوله‌ای از ناکجای جهل فلان احمق متحجر، سینه ات را می‌شکافد و پایان تمام آرزوهایت. زخمی‌ترین ساقه این جنگل خشک، ما از یه درختیم، دردتون جانمان رو آتش زد.»، «‏پدر که بشوید، مفهوم ۱۴۲ بار تماس و پیامک «‎جان‌ پدر کجاستی؟» را بهتر می‌فهمید»، «‏اینجا خاورمیانه است و این لکنته که از میان خون ما می‌گذرد تاریخ است»، «‏برای من روضه‌ها گاهی یک جمله است برای ساعت‌ها اشک، مثل پیام دوستت دارم لحظه آخر قربانی حادثه اورلاندو به مادرش، مثل ‎جان‌ پدر کجاستی»، «‏هشتگ دانشگاه کابل رو خوندم و تمام خوشی جهان از قلبم رفت. چه صلحی می‌شه با طالبان کرد؟»، «‏از کجا معلوم بعد امضای معاهده صلح و آزاد کردن این همه حیوان از بند و دادن کلی امتیاز به طالبان، دوباره انتحار و انفجار و ناامنی با قبول کردن مسئولیتش توسط داعش نباشه؟ و امریکا و طالبان به بهانه مبارزه با داعش باقی نمانند و نقش دولت و مردم کمرنگ‌تر از قبل نشه؟»، «‌‏نماینده امریکا در افغانستان از گروه تروریستی طالبان خواست تا در برابر گروه تروریستی داعش با دولت افغانستان همکاری کند. بهتره این واقعیت رو بپذیریم که دنیای غرب هرگز دلش واسه مردم خاورمیانه نسوخته و «هرگز» نیز نخواهد سوخت...»، «‌‏توجهم به نکته‌ای جلب شد از پارادوکس‌های غمگین روزگار. البته طالبان، داعش و هر تفکرمتحجر دیگه باید هم دانشگاه، علم و علم آموزی رو هدف قرار بده چرا که بخوبی متوجه شده آنچه  حیات این گروه‌ها رو تهدید میکنه بمباران مقر گروه‌ها نیست، بلکه خرد و هر جایی که در اون کتاب هست.»