خاطرات 453 روز حضور در کاخ سفید
اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد
جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی
دیدار با مقامهای امنیتی روسیه
پاتروشف توضیح داد که چرا آنها مخالف خروج ما از «آی ان اف» هستند و اشاره کرد که حتی متحدان اروپایی ما هم نسبت به این تصمیم انتقاد دارند. من در پاسخ دلایلی را که ما بر اساس آنها احساس میکنیم روسیه در حال نقض «آی ان اف» است، ارائه کردم. همچنین گفتم که چرا قابلیتهای موشکی چین، ایران و دیگر کشورها، جهانی شدن این پیمان را عملاً غیرممکن کرده است، در حالی که ما در گذشته فکر میکردیم میتوان این پیمان را با توسعه شمولیت آن به کشورهای دیگر، از یک پیمان دوجانبه به یک توافقنامه جهانی تبدیل کرد. به نظر من «ایگور ایوانف» وزیر خارجه پیشین روسیه به بهترین نحو واکنش روسیه را به خروج ما از «آی ان اف» خلاصه کرده است: «اگر شما میخواهید این پیمان را ترک کنید، به سلامت. اما روسیه در این پیمان باقی خواهد ماند.» از نظر من که موضعگیری خوبی بود.
در ادامه ملاقاتمان با دبیر شورای امنیت ملی روسیه، او دوباره ما را به یک سخنرانی مفصل درباره ادعای نقض پیمان استارت جدید توسط امریکا مهمان کرد و من هم برای دومین بار برای پاتروشف و اعضای هیأت همراش توضیح دادم که چرا بعید است ما بتوانیم پیمان استارت جدید را براحتی تمدید کنیم. در این زمینه به بحثهایی که هنگام تصویب این پیمان از جمله توسط بسیاری از جمهوریخواهان در مخالفت ارائه شده بود، اشاره کردم و گفتم که جمهوریخواهان کنگره معتقدند مسائل کلیدی نظیر سلاحهای اتمی تاکتیکی در این پیمان مغفول ماندهاند. من دوباره به پذیرش مدلی نظیر پیمان سال 2002 مسکو تأکید کردم که هم ساده و روشن است و هم بهخوبی کار میکند. پاتروشف این ایده را رد نکرد ولی تأکید نمود که پیمان سال 2002 اتفاقاً پیچیدهتر از آن چیزی است که در ابتدا به نظر میرسید، چون بر مقررات مربوط به تأیید و راستیآزمایی پیمان استارت جدید مبتنی است. البته این حرف درستی نبود ولی من نمیخواستم وقتم را برای بازبینی و تشریح مقررات این پیمانها صرف کنم. اما چیزی که باعث تعجب من شد، این بود که به نظر میرسید روسها حتی در شرایطی که پیمان «آی ان اف» در حال ناپدید شدن بود، دوست داشتند مدل پیمان 2002 مسکو را مدنظر قرار دهند. شاید هنوز امیدی باشد.
تا عصر همان روز دیدارهای روز اول ما بجز ضیافت شامی که «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه در مهمانسرای «اُزوبنیاک» ترتیب داده بود، پایان یافت. به ریکاردل تلفن کردم ببینم در جلسه روز یکشنبه با ترامپ چه گذشته است. او گفت که متیس در آغاز جلسه یک سخنرانی طولانی در مورد طرح 18 ماههای که برای خروج از «آی ان اف» برنامهریزی کرده بود، ارائه داد و مدعی شد که این طرح اکنون به طور جدی آسیب دیده است. او خواستار این بود که به نقطه قبل از سخنرانی ترامپ در نوادا بازگردیم و یک بیانیه مطبوعاتی هم در این باره منتشر کنیم. من درک نمیکردم که ما چطور میتوانیم زمان را به عقب برگردانیم و تظاهر کنیم که ما در حال بررسی این هستیم که آیا این پیمان را ترک کنیم یا اینکه روسیه ممکن است اقداماتی برای عمل به تعهداتش انجام دهد (در حالی که کوچکترین نشانهای در زمینه رعایت مفاد پیمان توسط روسیه به چشم نمیخورد). واقعاً هدف از این کار اشتباه و غلط چه بود؟
دیدار با مقامهای امنیتی روسیه
پاتروشف توضیح داد که چرا آنها مخالف خروج ما از «آی ان اف» هستند و اشاره کرد که حتی متحدان اروپایی ما هم نسبت به این تصمیم انتقاد دارند. من در پاسخ دلایلی را که ما بر اساس آنها احساس میکنیم روسیه در حال نقض «آی ان اف» است، ارائه کردم. همچنین گفتم که چرا قابلیتهای موشکی چین، ایران و دیگر کشورها، جهانی شدن این پیمان را عملاً غیرممکن کرده است، در حالی که ما در گذشته فکر میکردیم میتوان این پیمان را با توسعه شمولیت آن به کشورهای دیگر، از یک پیمان دوجانبه به یک توافقنامه جهانی تبدیل کرد. به نظر من «ایگور ایوانف» وزیر خارجه پیشین روسیه به بهترین نحو واکنش روسیه را به خروج ما از «آی ان اف» خلاصه کرده است: «اگر شما میخواهید این پیمان را ترک کنید، به سلامت. اما روسیه در این پیمان باقی خواهد ماند.» از نظر من که موضعگیری خوبی بود.
در ادامه ملاقاتمان با دبیر شورای امنیت ملی روسیه، او دوباره ما را به یک سخنرانی مفصل درباره ادعای نقض پیمان استارت جدید توسط امریکا مهمان کرد و من هم برای دومین بار برای پاتروشف و اعضای هیأت همراش توضیح دادم که چرا بعید است ما بتوانیم پیمان استارت جدید را براحتی تمدید کنیم. در این زمینه به بحثهایی که هنگام تصویب این پیمان از جمله توسط بسیاری از جمهوریخواهان در مخالفت ارائه شده بود، اشاره کردم و گفتم که جمهوریخواهان کنگره معتقدند مسائل کلیدی نظیر سلاحهای اتمی تاکتیکی در این پیمان مغفول ماندهاند. من دوباره به پذیرش مدلی نظیر پیمان سال 2002 مسکو تأکید کردم که هم ساده و روشن است و هم بهخوبی کار میکند. پاتروشف این ایده را رد نکرد ولی تأکید نمود که پیمان سال 2002 اتفاقاً پیچیدهتر از آن چیزی است که در ابتدا به نظر میرسید، چون بر مقررات مربوط به تأیید و راستیآزمایی پیمان استارت جدید مبتنی است. البته این حرف درستی نبود ولی من نمیخواستم وقتم را برای بازبینی و تشریح مقررات این پیمانها صرف کنم. اما چیزی که باعث تعجب من شد، این بود که به نظر میرسید روسها حتی در شرایطی که پیمان «آی ان اف» در حال ناپدید شدن بود، دوست داشتند مدل پیمان 2002 مسکو را مدنظر قرار دهند. شاید هنوز امیدی باشد.
تا عصر همان روز دیدارهای روز اول ما بجز ضیافت شامی که «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه در مهمانسرای «اُزوبنیاک» ترتیب داده بود، پایان یافت. به ریکاردل تلفن کردم ببینم در جلسه روز یکشنبه با ترامپ چه گذشته است. او گفت که متیس در آغاز جلسه یک سخنرانی طولانی در مورد طرح 18 ماههای که برای خروج از «آی ان اف» برنامهریزی کرده بود، ارائه داد و مدعی شد که این طرح اکنون به طور جدی آسیب دیده است. او خواستار این بود که به نقطه قبل از سخنرانی ترامپ در نوادا بازگردیم و یک بیانیه مطبوعاتی هم در این باره منتشر کنیم. من درک نمیکردم که ما چطور میتوانیم زمان را به عقب برگردانیم و تظاهر کنیم که ما در حال بررسی این هستیم که آیا این پیمان را ترک کنیم یا اینکه روسیه ممکن است اقداماتی برای عمل به تعهداتش انجام دهد (در حالی که کوچکترین نشانهای در زمینه رعایت مفاد پیمان توسط روسیه به چشم نمیخورد). واقعاً هدف از این کار اشتباه و غلط چه بود؟
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه