در کمین اسطوره

کاوس صادقلو
خبرنگار- عکاس
لبخندی از رضایت داشت، انگار من هم به هدف زده باشم، در حال عکاسی از دیگو اسطوره فوتبال و محبوب جهان  بودم، او همانند مانکنی که برای نمایش لباس جلوی دوربین ظاهر شده باشد، در مقابلم ایستاده بود و فیگورهای مختلف می گرفت.
چهره دوست داشتنی دهه 80 که تبدیل به یک چهره ای دیگر شده بود هرچند زشت، ولی چه می‌شود گفت او «دیگو آرماندو مارادونا»است محبوب دل های هواداران فوتبال جهان، گذشته اش را دوست داشتم و امروزش را هرگز.
صدایی بلند در میان همهمه خبرنگاران در راهروی محل چند رسانه ای ورزشگاه بلند شد؛ دیگو دیگو ...
همه هجوم آوردند تا پرسشی از او بپرسند و امکان عکاسی میسر نبود. به محافظ امنیتی ورزشگاه نگاه کردم که اشاره می کرد دنبال من بیایید، من قبل از دیگران در پی او رفتم، اتاق اول نه، در اتاق دوم را باز کرد رو به همکارش گفت: بیایید. از فرصت استفاده  کردم و به آرامی وارد شدم و به آن سوی اتاق رفتم و در کمین ایستادم.
دیگو وارد شد من عکاسی کردم، محافظ به سمت من آمد و گفت عکس نگیر و من اشاره به در و هجوم خبرنگاران کردم، مرا رها کرد و به کمک همکارانش شتافت و من در آرامشی هرچند کوتاه کارم را به اتمام رسانده و خارج شدم. نگاه عکاسان و خبرنگاران، نگاهی آشنا بود و از سر رضایت. در همان لحظه نادر داوودی جلو آمد و گفت: کارت خوب بود. و حالا دیگو به پایان رسید و همان دستی که او را برد، انگار پیامی به گوش می رسد؛ اسطوره هم که باشی خط پایانی داری!
ساعت 20:20 دقیقه/ 9 ژوئن 2006 / افتتاحیه جام جهانی فوتبال/ مونیخ/ آلمان