هنرمندی آراسته به اخلاق و منشی نیک و والا
امین تارخ
بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون
دوستی من و پرویز پورحسینی به سالهای خیلی قبل برمیگردد؛ اوایل سال 50 بود و من سال اول دانشگاه بودم و دردانشکده هنرهای زیبا تحصیل میکردم و پرویزسال سوم یا چهارم دانشگاه بود و این آشنایی شکل گرفت، البته پیشتر با فعالیت او درکارگاه نمایش آشنایی داشتم و در همان سالها یکی از بهترین نقشهایی که او ایفا کرد بازی در نمایشنامه «کالیگولا» و در همین نقش به کارگردانی آربی اوانسیان بود که در جشن هنر شیراز برگزار شد و بی شک این نمایش یکی از درخشانترین تئاترهای آن زمان بود که مورد ستایش همه علاقهمندان قرارگرفت و بی شک پرویز پورحسینی در طول پنج دهه زندگی موفق هنری، یکی از بهترین بازیگران تئاتر و سینما و تلویزیون ما است. او علاوه بر حضور درخشان و اثر گذارش در تئاتر ایران، در سینما و تلویزیون هم نقشهای بسیار زیبا و ارزندهای از خود به جای گذاشته است اما همیشه خود را بازیگر تئاتر میدانست مانند دیگر بازیگران که از تئاتر به سینما راه پیدا کردند و این بیانگر هنر بی بدیل او در عرصه تئاتر بود و همگان شاهد شاهکارهای ارزشمند او بوده و هستند.
کمتر کسی را میشناسم که عشقی وافر و قریب به پرویز پورحسینی نداشته باشد چرا که هنرمندی آراسته به اخلاقی نیک و شخصیت انسانی والا بود و منش موقری داشت و این اخلاق حرفهای او بسیار بسیار ستودنی است و امیدوارم این اخلاق و منش الگوی همگان قرار بگیرید و نکات حرفهای را که از خود برجای گذاشته است بیاموزیم و باز هم امیدوارم یادگارهای پرویز به وسیله دیگر دوستان ماندگار شود.
پرویز پورحسینی هنرمندی ارزشمند بوده و هست نه آنکه پایانی داشته باشد چرا که به قول ناصر تقوایی، هنرمندان هرگز نمیمیرند و فراموش نمیشوند، بویژه بازیگران؛ به این دلیل که هر زمان که دلتنگی باشد آثار و فیلمهای آنها قابل دسترس است و میتوان تجدید دیداری کرد اما با این اوصاف مرگ واقعیتی است و بسیار متاسفم که پرویز پورحسینی دیگر در بین ما نیست و این ضایعه دردناک را به ملت ایران، خانواده این هنرمند و به همه دوستان و همکارانم تسلیت میگویم.
همه ما روزهای بسیار سختی را میگذرانیم، دوستان عزیز و عزیزانمان مانند برگ خزان میریزند و هیچ کاری از دست کسی برنمیآید. امروز پرویز پورحسینی و پیشتر کامبوزیا پرتوی و دیگر دوستان صمیمیام. تنها امیدوارم که این ویروس ساخته دست بشر نباشد و خدا نگذرد و نبخشد اگر کسی با اهداف سیاسی یا اقتصادی این ویروس را وارد جهان کرده است. من هنوز باور نکردهام این ویروس در طبیعت وجود دارد چرا که طبیعت اینقدر بی رحم نیست و بسیار متأسفم اگر این ویروس ساخته دست بشر باشد و اگر این موضوع اثبات شود، کثیفتر از انسان، خودش است که این بلاها را میآفریند.
بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون
دوستی من و پرویز پورحسینی به سالهای خیلی قبل برمیگردد؛ اوایل سال 50 بود و من سال اول دانشگاه بودم و دردانشکده هنرهای زیبا تحصیل میکردم و پرویزسال سوم یا چهارم دانشگاه بود و این آشنایی شکل گرفت، البته پیشتر با فعالیت او درکارگاه نمایش آشنایی داشتم و در همان سالها یکی از بهترین نقشهایی که او ایفا کرد بازی در نمایشنامه «کالیگولا» و در همین نقش به کارگردانی آربی اوانسیان بود که در جشن هنر شیراز برگزار شد و بی شک این نمایش یکی از درخشانترین تئاترهای آن زمان بود که مورد ستایش همه علاقهمندان قرارگرفت و بی شک پرویز پورحسینی در طول پنج دهه زندگی موفق هنری، یکی از بهترین بازیگران تئاتر و سینما و تلویزیون ما است. او علاوه بر حضور درخشان و اثر گذارش در تئاتر ایران، در سینما و تلویزیون هم نقشهای بسیار زیبا و ارزندهای از خود به جای گذاشته است اما همیشه خود را بازیگر تئاتر میدانست مانند دیگر بازیگران که از تئاتر به سینما راه پیدا کردند و این بیانگر هنر بی بدیل او در عرصه تئاتر بود و همگان شاهد شاهکارهای ارزشمند او بوده و هستند.
کمتر کسی را میشناسم که عشقی وافر و قریب به پرویز پورحسینی نداشته باشد چرا که هنرمندی آراسته به اخلاقی نیک و شخصیت انسانی والا بود و منش موقری داشت و این اخلاق حرفهای او بسیار بسیار ستودنی است و امیدوارم این اخلاق و منش الگوی همگان قرار بگیرید و نکات حرفهای را که از خود برجای گذاشته است بیاموزیم و باز هم امیدوارم یادگارهای پرویز به وسیله دیگر دوستان ماندگار شود.
پرویز پورحسینی هنرمندی ارزشمند بوده و هست نه آنکه پایانی داشته باشد چرا که به قول ناصر تقوایی، هنرمندان هرگز نمیمیرند و فراموش نمیشوند، بویژه بازیگران؛ به این دلیل که هر زمان که دلتنگی باشد آثار و فیلمهای آنها قابل دسترس است و میتوان تجدید دیداری کرد اما با این اوصاف مرگ واقعیتی است و بسیار متاسفم که پرویز پورحسینی دیگر در بین ما نیست و این ضایعه دردناک را به ملت ایران، خانواده این هنرمند و به همه دوستان و همکارانم تسلیت میگویم.
همه ما روزهای بسیار سختی را میگذرانیم، دوستان عزیز و عزیزانمان مانند برگ خزان میریزند و هیچ کاری از دست کسی برنمیآید. امروز پرویز پورحسینی و پیشتر کامبوزیا پرتوی و دیگر دوستان صمیمیام. تنها امیدوارم که این ویروس ساخته دست بشر نباشد و خدا نگذرد و نبخشد اگر کسی با اهداف سیاسی یا اقتصادی این ویروس را وارد جهان کرده است. من هنوز باور نکردهام این ویروس در طبیعت وجود دارد چرا که طبیعت اینقدر بی رحم نیست و بسیار متأسفم اگر این ویروس ساخته دست بشر باشد و اگر این موضوع اثبات شود، کثیفتر از انسان، خودش است که این بلاها را میآفریند.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه