اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

تغییر موضع ترامپ
من، پمپئو و منوچین در مذاکره‌ای سه جانبه به اتفاق تأکید کردیم که بدون موافقت دادستان‌های وزارت دادگستری در بخش جنوبی نیویورک، جایی که پرونده هالک بانک در آنجا مفتوح بود، هیچ اقدامی نمی‌توان انجام داد. دادستان‌های وزارت دادگستری در نیویورک در حال رسیدگی به اتهام نقض 20 میلیارد دلاری تحریم‌های ایران توسط این بانک ترکیه‌ای بودند (زمانی که من در وزارت دادگستری خدمت می‌کردم حوزه قضایی بخش جنوبی نیویورک را یک حوزه مستقل و خودمختار توصیف می‌کردیم چرا که اغلب حتی در مقابل مداخلات تشکیلات قضایی فدرال نیز مقاومت می‌کرد، چه برسد به مداخلات سیاسی کاخ سفید). منوچین چند بار با هیجان اعلام کرد که با وزیر دارایی ترکیه به توافق رسیده است. البته این اتفاقی تکراری بود؛ چون هر وقت که منوچین مذاکره می‌کرد چه با کلاهبرداران ترک و چه با مقامات عالی رتبه بخش بازرگانی چین، همیشه رسیدن به یک توافق و معامله محتمل بود ولی وقتی پای وزارت دادگستری به پرونده این گونه معاملات باز می‌شد، همه آنها ابتر می‌ماندند.
به‌همین دلیل من معتقد بودم که امتحان کردن چنین شیوه‌هایی برای رهایی کشیش برانسون از بازداشت خانگی در ترکیه، نتیجه‌ای در پی نخواهد داشت. پمپئو گفت که «ترک‌ها نمی‌توانند از مسیری که خودشان آن را شروع کرده‌اند، خارج شوند» اما در واقع این دادستان‌های امریکا بودند که به درستی معامله‌های اینچنینی را که تقریباً هیچ نفعی برای دولت ما نداشت، رد کردند. همزمان ارزش پول ملی ترکیه به سرعت رو به کاهش نهاد و بازار سهام آن کشور هم عملکرد بهتری از لیر نداشت.
یکی از مشکلاتی که در مذاکره با ترک‌ها داشتیم، تعدد مذاکره کنندگان در هر دو طرف بود. نیکی هیلی نماینده امریکا در سازمان ملل گفت‌و‌گوهایی را با همتای ترک خود آغاز کرده بود که خود ترک‌ها هم می‌گفتند معنی این کارها را نمی‌فهمند که البته خود ما هم نفهمیدیم چرا هیلی این کار را کرده است.
پمپئو که از دست هیلی عصبانی شده بود، تأکید کرد این مشکل را با ممنوع کردن هرگونه تماس بدون مجوز و سرخود با ترک‌ها از جمله از سوی خانم هیلی، حل می‌کند. این گونه تماس‌ها شرایط را که از قبل به اندازه کافی آشفته و گیج کننده بود، پیچیده‌تر می‌کرد. خوشبختانه این تصمیم پمپئو این بار کار کرد هرچند تلاش‌های دیپلماتیک منجر به آزادی برانسون نشد. ترامپ اجازه داد مذاکره با ترک‌ها ادامه یابد اما گذشت زمان ثابت کرد که حس و غریزه ترامپ نسبت به اردوغان درست بوده است، آنجا که می‌گفت؛ «فقط اعمال فشارهای سیاسی و اقتصادی علیه ترکیه باعث آزادی برانسون خواهد شد.»
با ‌وجود صحبت‌های سرخوشانه منوچین، ترامپ حداقل در این مورد خاص مشکلی برای اعمال فشار و تحریم نداشت. نکته جالب توجه اینکه اردوغان که یکی از بهترین رفقای بین‌المللی ترامپ محسوب می‌شد، تقریباً به یکباره به دشمنی غدار تبدیل شد.
من همچنان این امید را در دل خودم زنده نگه داشته بودم که ولادیمیر پوتین، شی‌جین پینگ، کیم‌جونگ اون یا برخی رهبران دیگر نیز لاجرم در زمان مقتضی چهره واقعی خود را به ترامپ نشان خواهند داد و در آن لحظه ما می‌توانیم سیاست‌های سرگردان خود را بار دیگر با واقعیت منطبق کنیم.
البته این احتمال نیز می‌رفت که شرایط روحی ترامپ مجدداً تغییر کند و به حالت «بهترین رفیق» بازگشت نماید که اتفاقاً پس‌ از گذشت چند ماه (در مورد ترکیه و اردوغان) همین تغییر حالت روی داد.