نظامیان با استقبال عمومی روبه‌رو نمی‌شوند

گروه سیاسی/ اعلام کاندیداتوری چهره‌های نظامی یکی پس از دیگری در حالی صورت می‌گیرد که واکنش‌های زیادی نسبت به اصل مسأله یعنی «چرایی کاندیداتوری یک نظامی» در میان افکار عمومی ایجاد شده است. برخی آن را در تضاد با نظر حضرت امام(ره) دانسته و بعضی دیگر نیز با استدلال‌های خاص خود، این موضوع را خالی از اشکال می‌دانند.
در همین رابطه بهزاد نبوی، از فعالان سیاسی کهنه‌کار جریان اصلاح‌طلب در گفت‌و‌گو با جماران گفته است: کاندیدا شدن یک فرد نظامی که طبق قانون اساسی اگر نامزد ریاست جمهوری شود، باید از سمت نظامی خود استعفا دهد و یا کاندیداتوری یک نظامی سابق را بلااشکال می‌دانم. آنچه اشکال دارد این است که یک فرد نظامی در ارتباط با یک تشکیلات نظامی یا از طرف یک نیروی نظامی در حالی که ارتباط غیر‌رسمی با چنین نیروهایی دارد و با برنامه‌ریزی آنها نامزد شده است، کاندیدای ریاست جمهوری شود، ولو استعفای تشریفاتی داده باشد. این به معنای حاکم کردن آن نهاد نظامی بر سرنوشت کشور و ملت است.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: این نوع نامزدی عملاً نوعی کودتای نظامی به روش مسالمت‌آمیز خواهد بود. از سوی دیگر، آیت‌الله سیدحسین موسوی تبریزی دادستان کل در سال‌های ابتدایی انقلاب و رئیس پیشین خانه احزاب نیز در گفت‌و‌گو با جماران گفته است: «وصیتنامه حضرت امام (ره)هنوز موجود است و ایشان بسیار روشن فرموده‌اند که نظامیان در حوزه سیاست و سیاست بازی ورود نکنند. هر انسانی می‌تواند سیاسی باشد و این حق اوست؛ ولی دخالت در سیاست با کار نظامی، امنیتی و حفاظتی  اوضاع کشور را برهم می‌ریزد.» وی افزوده است: «ایشان درک درستی از ضررهایی که این مسأله برای جامعه اسلامی دارد، داشته است.» جواد امام دبیرکل مجمع ایثارگران هم از دیگر منتقدان این موضوع است که اعتقاد دارد: «متأسفانه ما اتفاقاتی را در کشور شاهد هستیم که هیچ جای دنیا نظیر ندارد. یعنی با اینکه منع قائل شدند برای حضور نظامیان در عرصه سیاست، اما می‌بینیم که آنها در حالی که هنوز بر سرکار خود هستند بحث‌های انتخاباتی می‌کنند و فعالیت‌های خود را انجام می‌دهند.» مصطفی معین نیز که خود یک دوره کاندیدای ریاست جمهوری بوده، در این رابطه معتقد است: «گزینه نظامی در جامعه جدید و جهان امروز پاسخ لازم و کافی را نمی‌دهد، اگر هم در کوتاه مدت جواب دهد، مقبولیت مردمی نیاز دارد و دیر یا زود با مشکل مواجه می‌شود و هزینه‌هایی هم خواهد داشت.» دیگر چهره‌ای که در این رابطه اظهارنظر کرده، علی مطهری است. او می‌گوید: «اینکه ما یک رئیس جمهور نظامی داشته باشیم به معنی قحط‌‌‌الرجال است و اینکه ما نیروی غیرنظامی در حد ریاست جمهوری نداریم و مجبور شده‌ایم از میان نظامی‌ها رئیس جمهور انتخاب کنیم. این به صلاح کشور نیست. نظامی‌ها باید کار خود را انجام دهند و همان‌طور که امام(ره) فرمودند آنها نباید وارد سیاست شوند چون این کار باعث اختلاف در میان نیروهای مسلح می‌شود.»
در طرف دیگر ناصر ایمانی یکی از فعالان سیاسی جریان اصولگرا نیز در همین رابطه گفته است: «حضور نظامیان در جایگاه ریاست جمهوری می‌تواند شائبه‌هایی را برای مردم در جامعه ایجاد کند؛ زیرا بخشی از افکار عمومی تصور می‌کنند حضور یک شخصیت نظامی در جایگاه ریاست جمهوری به منظور آغاز شرایط جنگی است؛ بنابراین به صلاح کشور نیست که از حضور شخصیت‌های نظامی در کارزار انتخابات ریاست جمهوری استفاده شود.» بادامچیان، دبیرکل حزب مؤتلفه اسلامی نیز اخیراً درخصوص واکنش مردم نسبت به یک گزینه نظامی در انتخابات گفت: «تجربه نشان داده است که مردم در سال‌های گذشته به دو گروه رأی ندادند، گروه اول نظامیان و گروه دوم افرادی که در وزارت اطلاعات خدمت کردند.»
مهدی چمران از دیگر چهرهای اصولگرا هم پیش از این به خبرآنلاین گفته است: دو نوع نظامی داریم، گروهی شغلشان نظامی‌گری است و نظامی حرفه‌ای هستند و گروه دیگر هم که در دوران دفاع مقدس حضور داشتند، رشد کردند و فرمانده شدند و در مقطعی صلاح دیدند از فضای نظامی‌گری خارج شده و به مردم و جامعه خدمت کنند. این طیف با کسانی که از ابتدا وارد شغل نظامی‌گری شدند فرق دارند و نباید آنها را یکی بدانیم. کسی زمان جنگ، دانشگاه یا تحصیل را رها کرده و به جبهه رفته و برای دفاع از کشور جنگیده و پس از آن وارد عرصه دیگری شده را نمی‌توان نظامی نامید. برداشت من این است کسی که نظامی‌ حرفه‌ای است اگر بخواهد وارد مسائل سیاسی شود مردم زیاد روی خوشی به او نشان نمی‌دهند.