چرخش‌های تحول‌آفرین

چرخش‌های تحول‌آفرین، تغییرات در جهت‌گیری‌های کلان قوه قضائیه است که چارچوب اصلی تعیین راهبردها را تشکیل می‌دهند. این چرخش‌ها عبارت‌اند از:
1) از نگاه بخشی به قوه قضائیه به همکاری و هم‌افزایی سازنده و مؤثر با سایر قوا برای دستیابی به آرمان‌های متعالی نظام جمهوری اسلامی ایران و تحقق عدالت برای شکل‌گیری تمدن اسلامی- ایرانی
2) از مواجهه منفعل و پسینی در حکمرانی قضایی به مواجهه فعال و ایجابی 3) از اکتفا به انجام حداقلی وظایف به استفاده حداکثری از تمامی ظرفیت‌های قوه قضائیه
4) از غلبه رویکرد دادخواست‌محور به غلبه رویکرد گسترش‌دهنده عدل و حامی حقوق عمومی و آزادی‌های مشروع
5) از نگرش قدیمی، غیر‌پاسخگو و غیر­شفاف به نگرش هوشمند، پاسخگو و شفاف
6) از مدیریت متمرکز و اکتفا به ظرفیت‌های درون سازمانی به مدیریت مشارکت‌جو و مردم محور
7) از غلبه محافظه‌کاری و مصلحت‌اندیشی به غلبه قاطعیت و تصمیمات انقلابی
8) از اکتفا به مشهورات و پیش‌فرض‌های ذهنی رایج به بهره‌گیری از نگرش‌های بدیع برخوردار از عقلانیت
9) از تهدیدنگری مبارزه با فساد درون قوه قضائیه به فرصتی برای صیانت از منابع انسانی خدوم و ارتقای سرمایه اجتماعی
10) از اکتفا به مقابله با مفسدین به شناسایی و حذف بسترهای فسادزا   11) از نظارت‌های گذشته‌نگر، موردی، انسان‌پایه و متمرکز به نظارت‌های مستمر، همه‌جانبه، هوشمند و همگانی
12) از اکتفا به نظارت‌های عملکرد محور به نظارت‌های همه‌جانبه و مأموریت محور
13) از رویکرد منفعل و تدافعی در حوزه حقوق بشر به رویکرد پیشرو و تهاجمی
14) از اکتفا به دانش حقوقی و قضایی به بهره‌­مندی از دانش‌های نو، بین‌رشته‌ای و تجارب جدید بشری.