رؤیای ترسیم جاده صلح جهانی از شهر سوخته

شیما جهانبخش
خبرنگار
«هر چند کرونا مختصات جهان را تغییر داده اما هیچ زمان به اندازه الان احساس نکرده‌ام که مردم دوست داشته باشند به هم نزدیک شوند و کار مشترک انجام دهند به خاطر همین بعد از اتمام این بیماری در هر کشوری که قرار باشد پیاده روی کنم از قبل اعلام می‌کنم تا مردم آن کشور هم با من همراه شوند تا با صدای بلندتری به گوش سران جهان برسانیم که مردم به امنیت، امید و عشق نیاز دارند نه تحریم، قدرت طلبی و جنگ.»
اینها حرف‌های «پوپه مهدوی نادر»، بانوی فعال ایرانی در امور بشردوستانه است که پیش از این «مسیر صلح» را با دوچرخه دور دنیا رکاب زده و این روزها در تلاش است با وجود تمام محدودیت‌هایی که کرونا ایجاد کرده جاده صلح ۲۰۲۰ را در دنیا ترسیم و پیام صلح به گوش مردم جهان برساند.
 او می‌گوید: معتقدم زمانی می‌توانیم از صلح صحبت کنیم که مردم در امنیت، آرامش، شادی و آسایش باشند زیرا این مؤلفه‌ها ناخودآگاه صلح را به همراه می‌آورد. در واقع صلح از درون ما سرچشمه می‌گیرد و ربطی به نبودن جنگ ندارد.
مهدوی نادر که در ۳۰ سال گذشته تمام زندگی اش را صرف این کرده که زندگی مردم جهان به سمت بهتر شدن برود درباره طرح جدیدش می‌گوید: در طرح جاده ۲۰۲۰ پیاده روی‌های صلح‌آمیز از یک نماد ملی تا یک نماد صلح در هر کشور انجام می‌شود و تمام قدم‌هایی که در آن برداشته می‌شود با جی پی اس ثبت و برای آبادانی ایران و نقاط محروم جهان به فروش می‌رسد. درواقع از به هم پیوستن این جاده‌های صلح در هر کشوری در نهایت یک جاده صلح جهانی برای اولین بار در جهان ترسیم خواهد شد. قرار بود این سفر از اول فروردین ماه آغاز شود اما ناگهان با شیوع بیماری کرونا تمام برنامه‌هایم کنسل شد. شروع این سفر به ۳۱ شهریورماه موکول شد. 31 شهریور امسال همزمان با روز جهانی صلح به طور نمادین سفرم را از میدان آزادی شروع کرده و اولین قدم‌های من دور برج آزادی به‌عنوان نماد ملی ایران ثبت شد.
او که شهر سوخته سیستان و بلوچستان را به‌عنوان نماد صلح ایران انتخاب کرده می‌گوید: در تحقیقاتی که انجام دادم متوجه شدم از5 هزار سال پیش هیچگونه آثار جنگ و خشونت در این شهر وجود نداشته و زنان هم در اداره شهر مردان را همراهی می‌کرده‌اند. از سوی دیگر در همان سال‌ها جراحی جمجمه در این شهر انجام شده و چشم مصنوعی که رگه‌های طلا دارد هم در آنجا کشف شده است به همین علت من آنجا را به‌عنوان شهر صلح ایران انتخاب کردم. ۱۳ آبان در اولین پیاده روی خارج از مرزهای ایران به ترکیه سفر و در مسیر 80 کیلومتری «ازمیر» تا «کوش آداسی» پیاده‌روی کردم. در این پیاده روی بخشی از قدم هایم را برای زلزله زدگان ازمیر در نظر گرفتم. البته در حال حاضر متأسفانه به علت کرونا نمی‌توانم پیوسته سفر کنم و باید صبر کنم تا مرزها باز و عبور مرور انجام شود به همین خاطر احتمالاً مدت این طرح طولانی‌تر شود.
این بانوی فعال ایرانی از تأثیرات این پیاده روی‌ها در ایجاد صلح هم می‌گوید: من قبل از استارت روز جهانی صلح توانستم با پیش فروش قدم‌هایم کار لوله‌کشی آب را در 2 روستا به اتمام برسانم و یک کارگاه صنایع دستی و یک اقامتگاه گردشگری در یکی از روستاهای دورافتاده سیستان و بلوچستان احداث کنم و در واقع برکت جاده صلح ۲۰۲۰ قبل از روز جهانی صلح شروع شده است. تمام قدم‌هایی که برمی‌دارم در راستای آبادانی است و تلاش دارم در ادامه مسیر کار آبرسانی به روستاهای سیستان و بلوچستان را انجام دهم زیرا معتقدم آب با خود برکت زندگی و شادی می‌آورد.
وی با بیان اینکه هر روز یک یا دو نفر از هموطنان مشتاق با هدف همراهی در پیاده‌روی صلح، با من همقدم می‌شوند، ابراز امیدواری کرد؛ ارمغان سفر «جاده صلح ۲۰۲۰» پراکندن امید و عشق و مهربانی و صلح در بین همه مردم جهان باشد.
18 سال پیش که سفر دور دنیا با دوچرخه را آغاز کردم رسانه‌های مجازی وجود نداشتند اما در حال حاضر این فضا برای من فراهم شده که بتوانم صدایم را به گوش همه برسانم و بتوانم صدای مردمی باشم که بدون آنکه توان انتخاب داشته باشند مورد ظلم قرار می‌گیرند. شاید در همه جای دنیا کمپین‌هایی برای حمایت از افرادی که به انتخاب خودشان اعتراض کرده‌اند، تشکیل شده اما مانند مردم افغانستان یا دیگر کشورهای جنگ زده انتخاب نکرده‌اند که هر روز شاهد جنگ باشند و من می‌خواهم صدای این مردم را به گوش جهان برسانم.