از «پ مثل پلیکان» تا «ناگهان درخت»

بابک بهداد
مستندساز
به عنوان یکی از طرفداران نوشته‌های رضا جولایی، اگر قرار باشد فقط یک کتاب پیشنهاد کنم «شکوفه‌های عناب» را در صدر این فهرست قرار می‌دهم. نگاه ایشان به تاریخ جذاب است و این اثر هم برگرفته از تاریخ دوره قاجار و دوره پهلوی است.
با نوشته‌های صفی یزدانیان آشنا بودم و با «در دنیای تو ساعت چند است» به شکل جدی به فیلمسازی او هم علاقه‌مند شدم. بر این اساس توصیه من به فیلم دیدن در این روزها «ناگهان درخت» است. به‌خاطر قصه و روایت و نوع کارگردانی صفی یزدانیان، «ناگهان درخت» از آن دست آثار سینمای ایران است که باید حتماً آن را دید. این فیلم این روزها اکران آنلاین است. فرصت تماشای آن را از دست ندهید. در حوزه موسیقی هم معتقدم مجموعه «آیینه و آواز» محمدرضا درویشی هم شنیدنی است و هم شناخت خوبی از موسیقی فولکلور ایران می‌دهد. اگر علاقه‌مند به این آثار هستید کارهای آقای احمد عاشورپور پدر موسیقی فولکلور گیلان را هم به لیست علاقه‌مندی‌تان اضافه کنید.
چون خودم از فعالان حوزه مستند هستم پس اجازه می‌خواهم پیشنهادهایم در این حوزه پر و پیمان‌تر باشد. از میان آثاری که بتازگی در چهاردهمین جشنواره سینما حقیقت دیده‌ام توصیه می‌کنم دیدن «ناخدا دریایی» مازیار مشتاق ‎گوهری، «رؤیاهای خالکوبی شده» مهدی گنجی و «بر کرانه‌های کاسپین» پژمان مظاهری‌پور را از دست ندهید. «ناخدا دریایی» درباره سفر دریایی ناخدایی از منطقه سیستان و بلوچستان است. فیلمساز به مدت دو ماه با ماهیگیرها همراه و همسفر شده و نحوه صیادی و نوع زندگی آنها روی دریا را تصویر کرده است. با دیدن این فیلم یاد سفرهای سندباد می‌افتید. «رؤیاهای خالکوبی» روایتی جذاب و دیدنی درباره تلاش کودکانی است که می‌خواهند برای مدرسه فوتبالی در اروپا انتخاب شوند. «بر کرانه‌های کاسپین» که تولید آن 5 سال زمان برده فیلمی محیط زیستی درباره آلودگی دریای خزر است.
فارغ از آثار این دوره جشنواره سینما حقیقت، از آثار مستند در دسترس هم درخواست می‌کنم حداقل این دو اثر را حتماً ببینید؛ «تاراز» و «پ مثل پلیکان». 63 سال بعد از فیلم «علف»، فرهاد ورهرام در سال 1365 به مدت حدود یک‌ماه با چند خانوار عشایر از خوزستان تا دامنه جنوبی زرد کوه همراه بود. «تاراز» مستند دیگر او درباره کوچ ایل بختیاری است. «پ مثل پلیکان» پرویز کیمیاوی فیلمساز پیشرو ایران فیلمی شاعرانه راجع به پیرمردی تنها در طبس است. در نهایت سفارش می‌کنم به «هاشور» که سایتی تخصصی برای سینمای مستند است سر بزنید و با مستندهای تازه و همچنین آثار فیلمسازانی همچون منوچهر طیاب، ناصر تقوایی و... که حدود 4 دهه در حوزه مستند فعالیت داشتند آشنا شوید.