انتظار خیز بلند کرونا

حسین میرزایی
 جامعه‌شناس، عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
بالاخره بعد از مدت‌ها، با اعمال محدودیت‌ها و فعالیت‌های مؤثر کادر درمان و ستاد مقابله با کرونا و از همه مهم‌تر رعایت‌های فردی و اجتماعی پیشگیرانه شهروندان، تعداد جانباختگان بیماری کرونا از چیزی نزدیک به 500  نفر به زیر 100 نفر رسید، عددی که این امید را در اذهان سیاستگذاران و همچنین شهروندان زنده کرد که با رعایت پروتکل‌ها، می‌توان به میزان قابل توجهی خسارت های جانی ناشی از این بیماری را کنترل کرد.
 بدون شک بدون همکاری و مشارکت تک تک افراد جامعه، این آمار تأسف برانگیز کاهش نمی‌یافت و کشور از شرایط قرمز خارج نمی‌شد.
تجربه‌ای که جامعه ما طی این مدت کرونایی به دست آورده، این است که درست بعد از مهار موقت بیماری، یعنی زمانی که تعداد مبتلایان به زیر 100 نفر می‌آید، روانشناسی اجتماعی جامعه به این سمت می‌رود که می‌توان از میزان رعایت‌های پیشگیرانه کاست. این طرز نگرش باعث می‌شود که با وجود ثابت ماندن سیاست‌های اجتماعی و بهداشتی، دوباره موج جدیدی از همه‌گیری جامعه را فرا بگیرد.
این بدیهی است که در صورت عادی پنداری شرایط از سوی شهروندان، دوباره شاهد موج جدیدی از همه‌گیری بیماری خواهیم بود که می‌تواند آمار مبتلایان و جانباختگان را از دو رقمی حتی به عددهای چهار رقمی برساند و به منزله این خواهد بود که ایام نوروز با محدودیت‌های سختگیرانه‌ای همراه شود و حتی آزادی‌های محدود روزهای تعطیل نیز رنگ ببازد و قوانین محدود کننده ساعات تردد نیز محدودتر شود.
در تمام کشورهای دنیا هم اکنون قواعد بسیار سخت‌گیرانه‌ای اعمال می‌شود تا جلوی گسترش بیماری گرفته شود و در این بین از نیروهای نظامی و انتظامی نیز کمک گرفته شده است. هر چند این محدودیت‌ها ناقض آزادی‌های فردی تلقی می‌شود اما باید پذیرفت که در شرایطی این چنینی، اگر به این محدودیت‌ها تن ندهیم قطعاً زندگی در آینده برای همه اعضای جامعه سخت‌تر خواهد شد. با رعایت نکردن این تشریفات پیشگیرانه، چه کسی تضمین می‌دهد هفته آینده، نام ما، فرزند ما، مادرما، پدرما و نزدیکان ما در آمار جانباختگان قرار نگیرد؟
عقل حکم می‌کند این روند پیشگیری و مراعات پروتکل‌ها را مسئولانه ادامه دهیم تا حتی با همین میزان رعایت، کنترل معنادار بیماری در کشور تداوم یابد و این عدد یک رقمی و حتی به صفر نزدیک شود. این هدف، فقط و فقط، مشارکت جدی تک تک شهروندان در امر پیشگیری را می‌طلبد، امری که تحقق آن دور از دسترس نیست.