خاطرات 453 روز حضور در کاخ سفید
اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد
جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی
موضوع جایگزین متیس
کِلی روز بعد، حوالی ظهر به دفترم آمد تا درباره آن مقاله صحبت کند و گفت که «متیس در حال غرق شدن است» و ریکاردل را به درز اطلاعات مربوط به افشاگریها پیرامون دختر ترامپ متهم کرد که به طرز شگفتانگیزی گستاخانه بود.
من در واکنش به حرفهای کِلی در مورد ریکاردل نظریه «جری سیلبرمن» قاضی امریکایی را درباره ارزیابی چگونگی درز اطلاعات توضیح دادم. در این نظریه سیلبرمن یک سؤال اساسی میپرسد؛ «چه کسی از درز اطلاعات سود میبرد؟» که در این مورد خاص متیس و دستیاران او بودند که از درز اطلاعات سود میبردند. کِلی هم مانند دانفورد سابقه خدمت در نیروی دریایی را در دوران فرماندهی (ژنرال) متیس در پرونده خود داشت؛ یک همسویی قابل توجه که به نظر نمیرسید رسانهها هرگز به آن توجه کرده باشند و احتمالاً نویسنده جاسوس این مقاله نتوانسته بود ناشر را در این زمینه قانع کرده باشد.
همان روز من، کِلی و ترامپ باز هم درباره این مقاله صحبت کردیم و ترامپ پرسید: «متیس لغو توافق هستهای ایران را دوست نداشت، نه؟»؛ سؤالی که حقیقت را کتمان میکرد. اندکی پس از این ماجرا، موضوع جایگزینی متیس با جدیت بیشتری مطرح شد. با خودم فکر میکردم که آیا این افشاگریها علیه او از اتاق بیضی (دفتر رئیسجمهوری) آغاز شده است.
البته یک هفته بعد وقتی برای شرکت در مراسم افتتاحیه اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک رفته بودم، کِلی به من زنگ زد و گفت؛ بانوی اول میخواهد ریکاردل را اخراج کند زیرا کارکنان دفتر همسر رئیسجمهوری از همکاری نکردن ریکاردل در برنامهریزیها برای سفر آتی بانوی اول به آفریقا شکایت داشتند.
به نظرم این خبر تکان دهنده بود. کِلی هم گفت:«معلوم نیست این مشاجره چگونه به این سطح رسیده است.» او کارکنان دفتر بانوی اول را گربه صفت، فراموشکار و سخن چین توصیف کرد.
دیگر کسی چیزی درباره این موضوع به من نگفت و فکر میکردم که موضوع اختلاف کارکنان دفتر بانوی اول با ریکاردل در همان مرحله تمام شده باشد ولی بعدها فهمیدم که چنین نیست.
با اینکه ما در نیویورک بودیم ولی کِلی هنوز به خاطر «مسأله روزنشتاین» در واشنگتن مانده بود. مسأله روزنشتاین به گمانهزنیها درباره این موضوع مربوط میشد که آیا «راد روزنشتاین» معاون دادستان کل پیشنهاد اجرای اصلاحیه بیست و پنجم قانون اساسی (در مورد برکناری رئیسجمهوری) را علیه ترامپ مطرح کرده است یا نه؟ و اینکه آیا روزنشتاین برای جمعآوری اسناد و مدارک علیه ترامپ هنگام حضور در اتاق بیضی به خودش دستگاه شنود وصل کرده بود یا نه؟ این هم موضوعی بود که در تاریخ مدیریت تشکیلات مربوط به ریاست جمهوری برای اولین بار رخ میداد.
موضوع جایگزین متیس
کِلی روز بعد، حوالی ظهر به دفترم آمد تا درباره آن مقاله صحبت کند و گفت که «متیس در حال غرق شدن است» و ریکاردل را به درز اطلاعات مربوط به افشاگریها پیرامون دختر ترامپ متهم کرد که به طرز شگفتانگیزی گستاخانه بود.
من در واکنش به حرفهای کِلی در مورد ریکاردل نظریه «جری سیلبرمن» قاضی امریکایی را درباره ارزیابی چگونگی درز اطلاعات توضیح دادم. در این نظریه سیلبرمن یک سؤال اساسی میپرسد؛ «چه کسی از درز اطلاعات سود میبرد؟» که در این مورد خاص متیس و دستیاران او بودند که از درز اطلاعات سود میبردند. کِلی هم مانند دانفورد سابقه خدمت در نیروی دریایی را در دوران فرماندهی (ژنرال) متیس در پرونده خود داشت؛ یک همسویی قابل توجه که به نظر نمیرسید رسانهها هرگز به آن توجه کرده باشند و احتمالاً نویسنده جاسوس این مقاله نتوانسته بود ناشر را در این زمینه قانع کرده باشد.
همان روز من، کِلی و ترامپ باز هم درباره این مقاله صحبت کردیم و ترامپ پرسید: «متیس لغو توافق هستهای ایران را دوست نداشت، نه؟»؛ سؤالی که حقیقت را کتمان میکرد. اندکی پس از این ماجرا، موضوع جایگزینی متیس با جدیت بیشتری مطرح شد. با خودم فکر میکردم که آیا این افشاگریها علیه او از اتاق بیضی (دفتر رئیسجمهوری) آغاز شده است.
البته یک هفته بعد وقتی برای شرکت در مراسم افتتاحیه اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک رفته بودم، کِلی به من زنگ زد و گفت؛ بانوی اول میخواهد ریکاردل را اخراج کند زیرا کارکنان دفتر همسر رئیسجمهوری از همکاری نکردن ریکاردل در برنامهریزیها برای سفر آتی بانوی اول به آفریقا شکایت داشتند.
به نظرم این خبر تکان دهنده بود. کِلی هم گفت:«معلوم نیست این مشاجره چگونه به این سطح رسیده است.» او کارکنان دفتر بانوی اول را گربه صفت، فراموشکار و سخن چین توصیف کرد.
دیگر کسی چیزی درباره این موضوع به من نگفت و فکر میکردم که موضوع اختلاف کارکنان دفتر بانوی اول با ریکاردل در همان مرحله تمام شده باشد ولی بعدها فهمیدم که چنین نیست.
با اینکه ما در نیویورک بودیم ولی کِلی هنوز به خاطر «مسأله روزنشتاین» در واشنگتن مانده بود. مسأله روزنشتاین به گمانهزنیها درباره این موضوع مربوط میشد که آیا «راد روزنشتاین» معاون دادستان کل پیشنهاد اجرای اصلاحیه بیست و پنجم قانون اساسی (در مورد برکناری رئیسجمهوری) را علیه ترامپ مطرح کرده است یا نه؟ و اینکه آیا روزنشتاین برای جمعآوری اسناد و مدارک علیه ترامپ هنگام حضور در اتاق بیضی به خودش دستگاه شنود وصل کرده بود یا نه؟ این هم موضوعی بود که در تاریخ مدیریت تشکیلات مربوط به ریاست جمهوری برای اولین بار رخ میداد.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه