نسخه Pdf
ایران عصر
ساختن آینده بهتر در زمانه جدید
مهدی شفیعی
مدیر عامل مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران
اگر از اهل نجوم بپرسیم که چه چیزی ورود به یک سال جدید را با پیش از آن متفاوت می‌کند احتمالاً می‌گویند فقط یک قرارداد زمانی و یک تغییر اندک نجومی. آن برساخته اجتماعی طی سالیان دراز است که برای افراد یک جامعه ورود به یک سال جدید را متفاوت می‌کند. کودک و جوان و میانسال و کهنسال حتماً مناظری متفاوت دارند به این موضوع و هر کودک و هر جوان و هر میانسال و هر کهنسالی هم رویکردی متفاوت به این تغییر نه چندان مهم نجومی دارند.
ورود به آخرین سال یک قرن جدید هم می‌تواند چنین وجهی داشته باشد. رسانه‌ها در چنین مواقعی به مهم‌ترین رویدادهای رخ داده در یک سال یا یک قرن یا یک دوره تاریخی مشخص از منظر خود می‌پردازند؛روایت هایی برجسته می‌شوند و روایت‌هایی حذف. این طبیعت رسانه است، اما به بهانه این ویژه نامه می‌خواهم از منظری شخصی‌تر به موضوع ورود کنم. آنچه برای نگارنده به‌عنوان یک پدر با فرزندانی خردسال در این بزنگاه تغییر می‌تواند مهم باشد چیست؟ بسان هر پدری تلاش برای مهیا کردن شرایطی مناسب برای رشد فرزندان از اولویت‌های ابتدایی زندگی من به‌عنوان یک پدر است. من برای فرزندانم چه می‌توانم انجام دهم؟ چه باید انجام دهم؟ آیا می‌توانم هر آنچه باید را انجام دهم؟ چه چیزهایی فراتر از اراده من است؟ چه چیزهایی به محیط‌های غیرخانوادگی بستگی دارد؟ این بهبودخواهی امری شخصی است یا در کنشی جمعی محقق می‌شود؟ در پس همه این سؤالات و مشابه آنها و هر کنشی مرتبط با فرزندان من، فرزندان دوستان و اقوام و همکاران من، فرزندان این سرزمین و فرزندان این جهان چشم‌اندازی از امید به آینده وجود دارد.
متن کامل را در سالنامه بخوانید
مدیر عامل مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران
اگر از اهل نجوم بپرسیم که چه چیزی ورود به یک سال جدید را با پیش از آن متفاوت می‌کند احتمالاً می‌گویند فقط یک قرارداد زمانی و یک تغییر اندک نجومی. آن برساخته اجتماعی طی سالیان دراز است که برای افراد یک جامعه ورود به یک سال جدید را متفاوت می‌کند. کودک و جوان و میانسال و کهنسال حتماً مناظری متفاوت دارند به این موضوع و هر کودک و هر جوان و هر میانسال و هر کهنسالی هم رویکردی متفاوت به این تغییر نه چندان مهم نجومی دارند.
ورود به آخرین سال یک قرن جدید هم می‌تواند چنین وجهی داشته باشد. رسانه‌ها در چنین مواقعی به مهم‌ترین رویدادهای رخ داده در یک سال یا یک قرن یا یک دوره تاریخی مشخص از منظر خود می‌پردازند؛روایت هایی برجسته می‌شوند و روایت‌هایی حذف. این طبیعت رسانه است، اما به بهانه این ویژه نامه می‌خواهم از منظری شخصی‌تر به موضوع ورود کنم. آنچه برای نگارنده به‌عنوان یک پدر با فرزندانی خردسال در این بزنگاه تغییر می‌تواند مهم باشد چیست؟ بسان هر پدری تلاش برای مهیا کردن شرایطی مناسب برای رشد فرزندان از اولویت‌های ابتدایی زندگی من به‌عنوان یک پدر است. من برای فرزندانم چه می‌توانم انجام دهم؟ چه باید انجام دهم؟ آیا می‌توانم هر آنچه باید را انجام دهم؟ چه چیزهایی فراتر از اراده من است؟ چه چیزهایی به محیط‌های غیرخانوادگی بستگی دارد؟ این بهبودخواهی امری شخصی است یا در کنشی جمعی محقق می‌شود؟ در پس همه این سؤالات و مشابه آنها و هر کنشی مرتبط با فرزندان من، فرزندان دوستان و اقوام و همکاران من، فرزندان این سرزمین و فرزندان این جهان چشم‌اندازی از امید به آینده وجود دارد.
متن کامل را در سالنامه بخوانید
آدرس مطلب
http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7588/1/572032/0
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه
ویژه نامه ها
.jpg)
