طلوع متوالی انوار فضیلت

اسماعیل علوی
دبیر گروه پایداری
چهارم و پنجم شعبان مصادف با ولادت دو چهره عاشورایی است، یکی سمبل وفاداری و عینیت بخشیدن به ابعاد تازه‌ای از حماسه ایثار و فداکاری در راه آرمان‌های والا- حضرت ابوالفضل(ع) - ودیگری مصداق پیام آور و روایتگر صحنه‌های پرشور حماسه و ابدیت بخشیدن به آن - امام سجاد(ع)- که به بردبارترین مردم عصر خویش شهرت یافت. حضرت ابوالفضل(ع) در میان بنی‌هاشم شخصیتی بنام و پرآوازه داشته و در فضل و کمال تالی عصمت بود. وی چهارده سال در رکاب پدرش علی(ع) درس شهامت و فداکاری آموخت و سینه‌اش از علوم مختلف سرشار گشت تا آنجا که به ابوفاضل - پدر دانش‌ها - لقب یافت. حضرت ابوالفضل(ع) یکی از چهره‌های محوری حماسه عاشورا بود و به‌ دلیل ارزش‌هایی که آفرید، مصداق «انهم فتیه آمنوا بربهم و زدناهم هدی»- کهف 13- بوده و به‌ سمبل وفاداری و غیرت تبدیل شد و از سوی رادمردان و غیرتمندان مورد پیروی قرار گرفت. حضرت ابوالفضل(ع) آنچنان شجاعت را با ادب و متانت و معرفت درآمیخت که در طول تاریخ اسوه و الگوی آزادگان جهان بوده و الهام‌بخش روح‌های بلند است. همچنان‌که در طول جنگ تحمیلی رزمندگان اعم از سپاهی، بسیجی و ارتشی با تأسی از این تربیت‌یافته مکتب علوی آماده جانبازی و فداکاری در راه آرمان‌های بلند شدند و در صیانت از مرزهای مادی و معنوی از چیزی فروگذار نکردند و در پیروی از مکتب حسینی حماسه‌های جاویدی خلق کردند. از این‌رو روز میلاد حضرتش به‌ عنوان الگوی جانبازی در راه آرمان‌های الهی، روز جانباز نیز نام گرفته و در این روز از جانبازان عزیز که در پیروی از مکتب حسینی(ع) تا آستانه شهادت پیش رفته و به آن حضرت تأسی کرده‌اند، تجلیل به عمل می‌آید.
امام سجاد(ع) نیز پنجم شعبان سال 38 (ه.ق) در مدینه منوره متولد و در دامان علم و تقوا و فضیلت پرورش یافت و سرآمد مردمان عصر خویش شد. همه مسلمانان امام سجاد(ع) را گرامی داشته و بر این مطلب که کسی در فضیلت و علم و تقوا به آن حضرت نمی‌رسید اتفاق نظر دارند و با تعابیری همچون الگوی زاهدان، سرور تقواپیشگان، پیشوای مؤمنان و... ایشان را ستوده‌اند. خلق وخوی حضرتش گواه بر آن بود که از نسل پیامبر اکرم(ص) است و مقام قرب و نزدیکی آن حضرت(ع) به خداوند از اوصافش پیدا بود. امام سجاد(ع) در مقام هدایتگری معصوم، اجتماع مسلمین را به راه خیر و فلاح رهنمون بود و با مردم انس و الفت داشت. با فقیران همنشینی می‌کرد و مراقب بود تا احساسات آنان جریحه‌دار نشود. بر این سیاق هرگاه به سائلی کمک می‌‌کرد او را مورد لطف قرار داده و می‌بوسید تا سائل در نتیجه رابطه عاطفی احساس حقارت نکند. امام سجاد(ع) از بردبارترین مردم بود و بسیار خشم خود را فرو می‌خورد. مورخان در این مورد به نمونه‌های بسیاری اشاره کرده‌اند. آن حضرت افراد ضعیف و فقیر جامعه را گرامی داشته و با آنان نشست و برخاست می‌نمود و مراقب بود به هیچ وجه کرامت انسانی آنان به‌دلیل فقر و نداری خدشه‌دار نشود. همچنین با بیچارگان، درماندگان، ایتام و بخت‌برگشتگان جامعه با مهربانی برخورد کرده و موجبات خشنودی آنان را فراهم می‌کرد.