مسأله عشق است

شهروز دل‌افکار
بازیگر و کارگردان تئاتر
یکی از فیلم‌هایی که این اواخر البته با تأخیری طولانی دیدم، «خرچنگ» لانتی‌موس کارگردان مشهور و مطرح جهان بود. فیلم، از آن دسته فیلم‌هایی است که می‌توانم تماشای آن را به همه دوستان پیشنهاد کنم و دلیل این پیشنهاد هم این است که «خرچنگ» در بن‌مایه اصلی خود راوی موضوعی است که جهان و آدم‌های امروزی آن بشدت با آن درگیر هستند و مسأله چیزی نیست جز: روابط انسانی. «یورگوس لانتی‌موس» در وهله اول شاید برای فیلمسازان کل جهان یک پیام دارد و آن پیام هم ارزش و اعتبار یک فیلمنامه بسیار اورجینال و دست اول است که لحظه و گوشه‌ای از آن خلل و ایرادی ندارد وقتی به فیلم تبدیل می‌شود مخاطب حتی نمی‌تواند لحظه‌ای از فیلم جدا شود و او کارگردانی است که اجازه نمی‌دهد مخاطب بر‌اساس سنت‌ها و گذشته یک کارگردان، یا حتی یک چیز از پیش شکل گرفته و مبتنی بر حدسیات، ادامه را حدس بزند و... ماجرای فیلم این کارگردان یونانی از آنجا آغاز می‌شود که در شهری خیالی، هیچ‌کس اجازه ندارد تنها باشد و همه باید زوج باشند. کسانی که تنها هستند به هتلی برده می‌شوند که در آن چند روز فرصت دارند تا زوجی برای خود برگزینند وگرنه به حیوان تبدیل خواهند شد. دیوید یکی از آن آدم‌های تنهایی است که بعد از مرگ همسر به این هتل می‌آید تا قبل از تبدیل شدن به حیوانی که خودش انتخاب کرده، یعنی خرچنگ، زوجی انتخاب کند و... اگر از من بپرسید تمام فیلم بر سر یک ایده و حرف می‌چرخد و البته این ایده و حرف، حرف بزرگ و مهمی است. لانتیموس با تصویر کردن دو گروه متفاوت که هر‌کدام‌شان راهی از افراط و تفریط پیش گرفته‌اند می‌خواهد خیلی نرم و آرام و البته گاهی تلخ این را بگوید که آنچه در این دنیای عجیب و غریبی که ساخته‌ایم از دست رفته، عشق و محبت واقعی ا‌ست. فیلم «خرچنگ» اگر چه طنز سیاه و به قول معروف لخت و گزنده‌ای دارد با صحنه‌هایی که به خنده‌های تلخ می‌رسد اما همین پیام را قصد دارد در قاب و قالب دراماتیک خود بدهد که این دنیایی است که ما ساخته‌ایم. آدم‌هایی که برای عشق تلاش می‌کنند، عشق را از یاد برده‌اند و در میان آنها فقط دو شخصیت دیوید و زن هستند که در چنین دنیای ترسناکی، عاشق هم می‌شوند و قسم می‌خورند که با هم بمانند. فیلم «خرچنگ» The Lobster‎ در سال 2015 ساخته شده و آقای یورگوس لانتی‌موس اثری خلق کرده که هر زمان می‌توان آن را دید؛ حتی نه یک بار.