بیم و امید تیمهای ایرانی در آسیا
امیر حاج رضایی
کارشناس فوتبال
فوتبال ایران مشکلات زیادی دارد که بخش زیادی از آن بهگذشته برمیگردد. متأسفانه ما قدرتی در ایافسی نداریم و این موضوع تبعات زیادی برای فوتبال ایران داشته و خواهد داشت. نداشتن قدرت در ایافسی باعث شده فوتبالمان در این سالها در جایگاه اصلی خود قرار نگیرد اما ایران از نظر نیروی انسانی سرآمد است. از سویی صدماتی به فوتبال ما وارد شده که مهمترین آن مسائل قرارداد با مارک ویلموتس است و در چنین شرایطی آنچه باعث برابری فوتبال ما با تیمهای عربی میشود همین نیروی انسانی است اما در طرف مقابل کشورهای عربی زیرساختهای خوبی دارند. این کشورها از ایران برتر نیستند اما عوامل بیرونی همچون داشتن نفرات در کرسیهای ای اف سی به این کشورها کمک میکند که از ما سبقت بگیرند. با این وضعیت هواداران فوتبال همواره دچار حسی متشکل از بیم و امید هستند. بیم نشأت گرفته از زیرساختهای خوب رقبا و حضور بازیکنان و تئوریسینهای خوب خارجی است و حس امیدمان همان نیروی انسانی مستعد و خوبمان است. تیمهای ما از نظر فنی بهتر هستند اما رقبای آسیایی بهدلیل وضعیت خوب اقتصادی بازیکنان و مربیان خوبی به کشور خود میآورند که این موضوع باعث میشود تا ضعف فنیشان پوشیده شود؛ این در حالی است که در کشور ما قانونی بهعنوان منع ورود بازیکنان و مربیان خارجی وجود دارد. با تمام این اوصاف امسال پرسپولیس، استقلال، تراکتور و فولاد 4 نماینده کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا هستند. سرخهای پایتخت طی 3 سال گذشته 2 بار فینال آسیا را تجربه کردند و این اعتماد به نفس را دارند که در این دوره هم به نتیجه دلخواه برسند. آنها به یک انسجام تیمی رسیدهاند و از نظر روحی و روانی قدرتمند شدهاند و به این باور رسیدهاند که میتوانند نتایج خوبی کسب کنند و این موضوع اهمیت زیادی دارد. البته هیچ تیمی کامل نیست و پرسپولیس هم ایراداتی دارد. این تیم در خطوط دفاعی و میانه میدان کمبود بازیکن دارد و مصدومیت و محرومیت عواملی است که میتواند به آنها ضربه بزند. استقلال تیمی است که برای کسب نتیجه نیاز به انگیزه دارد. آنها در چندسال اخیر ثبات مدیریتی نداشتند و در طول فصل جاری هم 2 مربی به تیم آوردند که این موضوع به تشکل تیمی آنها ضربه زده است. آنها در رقابت با رقیب دیرینه خود (پرسپولیس) از نظر کسب عناوین عقب افتادهاند که این موضوع باید انگیزه مضاعفی برای آبیهای پایتخت شود. استقلال در خط حمله بازیکنان خوب و قدرتمندی دارد و این نقطه قوت این تیم است که میتواند در آسیا به آنها کمک کند. تراکتور در چند سال اخیر حرکتی سینوسی داشته و در جدول لیگ برتر هم جایگاه قابل توجهی ندارد اما هواداران پرشمار از این تیم توقع کسب نتایج درخشان دارند. این تیم بهصورت شخصی اداره میشود و به نظر میرسد که از نظر اقتصادی شرایط خوبی ندارد چرا که ماشین سازی، تیم تحت حمایت مالک تراکتور در شرایط نیمه تعلیق قرار دارد. تراکتور تیم باثباتی نیست و با توجه به جایگاه این تیم در جدول نمیتوان چشمانداز خوبی برای این تیم داشت. با این حال این امید وجود دارد که تراکتوریها در آسیا بدرخشند. فولاد مدیر خوبی بهنام سعید آذری دارد و در لیگ برتر هم نتایج خوبی گرفته است. حضور جواد نکونام در فولاد اتفاق بسیار هوشمندانهای است چرا که او سابقه درخشانی دارد. درحال حاضر فولاد تیم با برنامهای است؛ آنها خیلی خوب از تمام نقاط زمین استفاده میکنند و بسرعت جمع میشوند. فولاد تیمی دوست داشتنی است.
کارشناس فوتبال
فوتبال ایران مشکلات زیادی دارد که بخش زیادی از آن بهگذشته برمیگردد. متأسفانه ما قدرتی در ایافسی نداریم و این موضوع تبعات زیادی برای فوتبال ایران داشته و خواهد داشت. نداشتن قدرت در ایافسی باعث شده فوتبالمان در این سالها در جایگاه اصلی خود قرار نگیرد اما ایران از نظر نیروی انسانی سرآمد است. از سویی صدماتی به فوتبال ما وارد شده که مهمترین آن مسائل قرارداد با مارک ویلموتس است و در چنین شرایطی آنچه باعث برابری فوتبال ما با تیمهای عربی میشود همین نیروی انسانی است اما در طرف مقابل کشورهای عربی زیرساختهای خوبی دارند. این کشورها از ایران برتر نیستند اما عوامل بیرونی همچون داشتن نفرات در کرسیهای ای اف سی به این کشورها کمک میکند که از ما سبقت بگیرند. با این وضعیت هواداران فوتبال همواره دچار حسی متشکل از بیم و امید هستند. بیم نشأت گرفته از زیرساختهای خوب رقبا و حضور بازیکنان و تئوریسینهای خوب خارجی است و حس امیدمان همان نیروی انسانی مستعد و خوبمان است. تیمهای ما از نظر فنی بهتر هستند اما رقبای آسیایی بهدلیل وضعیت خوب اقتصادی بازیکنان و مربیان خوبی به کشور خود میآورند که این موضوع باعث میشود تا ضعف فنیشان پوشیده شود؛ این در حالی است که در کشور ما قانونی بهعنوان منع ورود بازیکنان و مربیان خارجی وجود دارد. با تمام این اوصاف امسال پرسپولیس، استقلال، تراکتور و فولاد 4 نماینده کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا هستند. سرخهای پایتخت طی 3 سال گذشته 2 بار فینال آسیا را تجربه کردند و این اعتماد به نفس را دارند که در این دوره هم به نتیجه دلخواه برسند. آنها به یک انسجام تیمی رسیدهاند و از نظر روحی و روانی قدرتمند شدهاند و به این باور رسیدهاند که میتوانند نتایج خوبی کسب کنند و این موضوع اهمیت زیادی دارد. البته هیچ تیمی کامل نیست و پرسپولیس هم ایراداتی دارد. این تیم در خطوط دفاعی و میانه میدان کمبود بازیکن دارد و مصدومیت و محرومیت عواملی است که میتواند به آنها ضربه بزند. استقلال تیمی است که برای کسب نتیجه نیاز به انگیزه دارد. آنها در چندسال اخیر ثبات مدیریتی نداشتند و در طول فصل جاری هم 2 مربی به تیم آوردند که این موضوع به تشکل تیمی آنها ضربه زده است. آنها در رقابت با رقیب دیرینه خود (پرسپولیس) از نظر کسب عناوین عقب افتادهاند که این موضوع باید انگیزه مضاعفی برای آبیهای پایتخت شود. استقلال در خط حمله بازیکنان خوب و قدرتمندی دارد و این نقطه قوت این تیم است که میتواند در آسیا به آنها کمک کند. تراکتور در چند سال اخیر حرکتی سینوسی داشته و در جدول لیگ برتر هم جایگاه قابل توجهی ندارد اما هواداران پرشمار از این تیم توقع کسب نتایج درخشان دارند. این تیم بهصورت شخصی اداره میشود و به نظر میرسد که از نظر اقتصادی شرایط خوبی ندارد چرا که ماشین سازی، تیم تحت حمایت مالک تراکتور در شرایط نیمه تعلیق قرار دارد. تراکتور تیم باثباتی نیست و با توجه به جایگاه این تیم در جدول نمیتوان چشمانداز خوبی برای این تیم داشت. با این حال این امید وجود دارد که تراکتوریها در آسیا بدرخشند. فولاد مدیر خوبی بهنام سعید آذری دارد و در لیگ برتر هم نتایج خوبی گرفته است. حضور جواد نکونام در فولاد اتفاق بسیار هوشمندانهای است چرا که او سابقه درخشانی دارد. درحال حاضر فولاد تیم با برنامهای است؛ آنها خیلی خوب از تمام نقاط زمین استفاده میکنند و بسرعت جمع میشوند. فولاد تیمی دوست داشتنی است.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه