انتظاری که از مسئولیت اجتماعی افراد داریم

یعقوب موسوی
جامعه‌شناس
متأسفانه گسترش ویروس کرونا در کشور با موجی که به موج چهارم مشهور است آثار و تبعات بسیار تلخ و تندی را نسبت به تجربه همه‌گیری این بیماری طی یک‌ سال گذشته برای جامعه به وجود آورده است. این آثار زمینه نگرانی اقشار جامعه نسبت به آتیه، سلامت و حیات افراد را به وجود آورده است.
این مهم اهتمام و همت گروهی و جمعی را برای کنترل این بیماری و مبارزه با شرایط ناشی از همه‌گیری می‌طلبد. آنچه در این شرایط فعلی بسیار نگران‌کننده است افزایش کمی آمار مبتلایان است. سؤال قابل طرح در شرایط وخیم کنونی این است که چه انتظاری از افراد جامعه در بُعد مسئولیت اجتماعی باید داشته باشیم؟ و یا هر فرد در حد خودش چه توانی در مقابله با شیوع این بیماری دارد؟ مدیران بهداشت و درمان و متولیان برنامه‌ریزی در حوزه پیشگیری از کرونا، بارها و بارها پاسخ به این پرسش را داده‌اند. مراقبت‌های اولیه بهداشتی هر فرد در جامعه شاید مهمترین عامل پیشگیری و جلوگیری از شیوع بیماری است و ضرورت دارد هر فرد به عنوان عضوی از جامعه آن را رعایت کند. این مراقبت‌های بهداشتی بسیار ساده هستند؛ مانند زدن ماسک؛ رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و... هر کسی در هر جایی که هست با رعایت این شیوه‌‌های مراقبتی ساده و خودقرنطینگی می‌تواند نقش خود را در مقام یک فردی از جامعه و مسئولیتی که از او در این شرایط انتظار می‌رود ایفا کند. انتظار تحقق و انجام این مسئولیت به معنای نادیده گرفتن مشکلات افراد بویژه مشکلات اقتصادی افراد نیست. آگاه هستیم زمانی که این بیماری شایع شد کشور در شرایط اقتصادی مناسبی نبود، تعطیل شدن مشاغل مشکلات اقتصادی کشور را مضاعف کرد. با وجود این ساده‌انگاری و عدم رعایت پروتکل‌ها چیزی جز وخامت شرایط را دربرنخواهد داشت. باید توجه داشت خودقرنطینگی عمومی در حال حاضر اجتناب‌ناپذیر است و حداقل تا زمان واکسیناسیون تمام افراد، چاره‌ای ساده‌تر از رعایت پروتکل‌ها از سوی هر شخص وجود ندارد. لذا باید توجه داشت امروز مسئولیت افراد چندبرابر شده است و مسئولیت فردی افراد با مسئولیت جمعی آنها پیوند و گره خورده است و قابل تفکیک نیست.
این امر که مهار بیماری کووید۱۹ جز با همکاری تک‌تک افراد جامعه امکان‌پذیر نیست باید به باور درونی افراد تبدیل شود. درست است که روند کند این بیماری جامعه ما را خسته کرده است اما تأکید می‌شود که سهل‌انگاری و نادیده گرفتن پروتکل‌ها شرایط بدتری را در پی خواهد داشت. تجربه کرونا توانایی اجتماعی ما را از بعد مسئولیت‌پذیری تا حدودی نمایان کرد. ما فهمیدیم که باید خود را در این حوزه تقویت کنیم. باید بپذیریم در شرایط اضطراری امروز رعایت پروتکل‌ها غیر از رعایت حقوق اجتماعی دیگران نیست. سهم هر شخص در مبارزه با این مشکل در گرو رعایت مراقبت‌های بهداشتی ساده است و امید می‌رود همه افراد به این مهم واقف شوند تا در آینده نزدیک شاهد سلامتی هموطنان باشیم.