جوجه‌های مجازی و عینک خلبانی

 منیر خلیلیان
طرح‌واره درمانگر
روزی، روباهی کتاب به دست، تکیه داده بود به درختی در وسط جنگل. غرق در مطالعه بود. گرازی از آنجا می‌گذشت. پرسید: «آقا روباهه! دارد ظهر می‌شود، چرا نرفته‌ای مزرعه برای شکار مرغ و جوجه؟» روباه پاسخ داد: «این روزها، جوجه‌ها دائماً سرشان توی موبایل است و زود چاق و چله می‌شوند. از طرف دیگر، به مدد آموزه‌های اینترنتی، فکر می‌کنند عقاب شده‌اند. بنابراین، خودشان می‌آیند سراغم! من هم راحت‌تر شکارشان می‌کنم.»  فرهنگ و هنر، عینک‌هایی هستند که ما برای بهتر و زیباتر و دقیق‌تر دیدن دنیا، به چشم دل و دیده جان‌مان می‌زنیم. انسان، در سراسر زندگی‌اش، میل به پویایی دارد؛ میل به تعالی و صعود. در این مسیر، نیازهای ذاتی ما و رفع آن‌ها، بزرگ‌ترین چالش پیش‌روی‌مان است. در حقیقت، چالش اصلی در عرصه فرهنگ و هنر، ایجاد تعدیل در میل‌های درونی‌مان است. از طرف دیگر، هنر و فرهنگ، ما را مسئولیت‌پذیر، بار می‌آورد. یعنی ما را هوشیار و آگاه نگه می‌دارد نسبت به مسائل زمان. در این میان، هنر کتابخوانی، راز روییدن گل سرخ در قله‌های دور است که دردهای لاعلاج را شفا می‌بخشد. کمی به دور و برمان، با دقت نگاه کنیم! داریم غرق می‌شویم در گوشی‌های موبایل‌مان. در شبکه‌های اجتماعی. در فضای مجازی. این‌ها اقیانوس‌های متعددی را پیش‌روی‌مان گذاشته‌اند، پر از مطلب و ماجرا. اما عمق ندارند. عمق‌شان در حد یک بند انگشت است. آگاهی‌شان،  ملال‌آور است و آرامش‌شان، مخدر. انسان برای داشتن یک زندگی متعادل، پنج نیاز اساسی لازم دارد. من به یکی از آن‌ها که مربوط می‌شود به موضوع فرهنگ و هنر و کتابخوانی، اشاره می کنم؛ «نیاز به هویت، خودمختاری و کفایت». دقت کنید! کتاب و داشته‌هایش، عمق دارد. به ما زاویه دید درست می‌دهد. رنگ عینک نگاه‌مان را واقعی‌تر می‌کند. کتاب، راه رهایی ما است از بسیاری مشکلات. کتاب از حرص و ولعی که این روزها، اغلب مردم گرفتارش هستند، خلاص‌مان می‌کند. ما را به توانایی‌های‌مان، آگاه‌تر می‌کند. مراقب باشید! فضای مجازی شما را در تله باورهای مجازی گیر می‌اندازد و به شما، خودآرامبخشی می‌دهد برای فرار از واقعیت‌های زندگی؛ همچون شیرینی که جای غذای اصلی را گرفته است. یک چیزهایی در زندگی، هیچ وقت تکراری و ملال‌آور نمی‌شوند. مثل طعم قرمه‌سبزی. مثل نوای ربنای استاد شجریان. مثل خواندن یک کتاب خوب. گوشی‌های موبایل‌تان را کنار بگذارید و دمی‌بیاسایید از این همه هجوم مجازی. لطفاً کتاب بخوانید!