از کتاب تا فیلم

کاوه سجادی حسینی
کارگردان و فیلمنامه‌نویس
چی بشنویم؟ پیشنهاد من گروه کوارتت کاسته و دو آلبومی است که منتشر کرده‌اند؛ یعنی «ایستگاه اول» و «ایستگاه دوم»؛ گروهی که موسیقی را به‌ صورت هدفمند و اندیشمند پیگیری می‌کند. صدای سازشان صدای روزگار خودمان است و به لحاظ استاندارد موسیقایی صاحب نشانه‌اند. پتانسیل مطرح شدن و دیده شدن آن سوی مرزها را دارند. موسیقی آنها مبتنی‌ بر خلاقیت گروهی و انفرادی اعضایش است. احسان صدیق سرپرست و از بنیانگذاران این گروه موسیقی «جنایت بی‌دقت» شهرام مکری را ساخته و مازیار یونسی پیانیست گروه در ساخت موسیقی «جهان با من برقص» با سروش صحت همکاری کرده است. از دیگر اعضای گروه سهیل پیغمبری است که نوازنده ساکسیفون است و روزبه فدوی که نوازنده درامز است؛ من که به آینده این گروه اعتماد دارم و اطمینان دارم بزودی یکی از گروه‌های مهم موسیقی در ایران می شوند. «کوارتت کاسته» یک گروه پیشرو در حوزه موسیقی است که شاید برای عامه مردم کمی ارتباط با آن سخت باشد اما باعث ارتقای گوش موسیقایی‌ و سواد انتزاعی‌مان می‌شود، امتحانش کنید. اگر این دو آلبوم را شنیدید و خوشتان آمد منتظر آلبوم سوم این گروه با نام «ایستگاه سوم» باشید که بزودی منتشرمی شود.
چی بخونیم؟ توصیه من کتاب «خون خورده» مهدی یزدانی خرم از نشر چشمه است؛ رمان درخشانی که فضاسازی داستانی پیچیده و جذابی دارد و به تصور من از آن دست کتاب‌هایی است که هرکس بخواند دوستش خواهد داشت. قصه «خون خورده» با تاریخ ایران عجین شده است و بازی با زمان و رفت و آمد در تاریخ، رنگ‌آمیزی و حس و حالی ایجاد می‌کند که در عین بالا بردن اطلاعات تاریخی، کاراکترها و شخصیت‌ها را آنقدر باورپذیر و قابل لمس می‌کند که احساس می‌کنیم که خود ماییم. فضای رمان شاید کمی تلخ و سیاه باشد اما در نهایت چیزی که به مخاطب برمی‌گردد تلخی نیست ،بلکه ترسی را به جانمان می‌اندازد که تشویق می‌شویم، افسردگی را کنار بگذاریم و کارمان را انجام بدهیم.
چی ببینیم؟ درباره سفارش‌ سینمایی من احتمالاً این روزها چیزهایی شنیده باشید اما اگر قرار باشد در میان آثار روز جهان فقط یک اثر را انتخاب کنم پیشنهاد من همچنان فیلم «پدر» به نویسندگی و کارگردانی فلوریان زلر است. «پدر» از آن دست فیلم‌هایی است که همه ما باید ببینیم اش چون دچارش می‌شویم. دیدن این فیلم کمک می‌کند که حواسمان به خودمان و بزرگ‌ترها باشد البته با این تعاریف این تصور ایجاد نشود که احتمالاً با فیلم پیام‌دار تلویزیونی مواجه هستید، بالعکس «پدر» یک فیلم کاملاً سینمایی است. آنتونی هاپکینز درخشان بازی کرده و نشان می‌دهد که در دهه 80 زندگی همچنان پویایی وجود دارد و نباید دست از تلاش برداشت. اطمینان می‌دهم همه شما با هر طرز تفکری از دیدن فیلم خوشتان خواهد آمد.