یک دقیقه با خدا

عبدالرحیم سعیدی راد
شاعر و پژوهشگر

روز نهم ماه رمضان
ای خدایی که یادت فراموش شدنی نیست!
ما بندگان ضعیف، در مسیری قرار گرفته‌ایم که طوفان‌های معصیت، از هر سو به سمت ما می‌وزند.
پاهایمان سست و دست‌هایمان لرزان است،اما از اینکه می‌دانیم در همه جا حواست به ما هست، دلمان قرص و محکم است.
ای آفریدگار کوه‌های آرام و دریاهای متلاطم!در نهمین روز از ماه عزیز رمضان، اعتراف می‌کنم  که طناب غرور دست و پایم را بسته است، تیغ‌های گناه در چشمانم فرو رفته‌اند؛ اما همچنان نبضم امیدوارانه تو را صدا می‌زند! نیمی‌فرشته‌ام و نیمی‌شیطان؛ایمان از دست رفته‌ام را به من برگردان! همین

روز دهم ماه رمضان
ای آنکه نورش خاموش شدنی نیست!

پاهایم در گِل مانده‌اند. گل احساسم پژمرده شده است. چشم‌هایم را در مسیر گناه گم کرده‌ام.
زبانم ... آه، زبانم دروازه اشتباهاتم شده است.
راه را نمی‌دانم، خورشید مهربانی‌ات را برایم بفرست تا سیاهی‌های قلبم را روشنی بخشد.
احساس می‌کنم که فرصت‌های زیادی را از دست داده‌ام.
به همه شب‌های پرستاره بدهکارم.
به‌ همه آیینه‌های با غیرت مدیونم.
از روی همه گل‌های محمدی شرمگینم.حالا ولی در این دهمین ایستگاه از ماه پر برکت رمضان، از تو می‌خواهم که مرا همنشین دوستان خوب خودت قرار بدهی. همین.