درگذشت بانی قراردادهای توسعه‌ای فاز 2 و 3 پارس جنوبی و پالایشگاه بندرعباس

گروه اقتصادی / سید محمدهادی نژادحسینیان، بانی اولین قراردادهای خارجی توسعه میدان پارس جنوبی، روز دوشنبه درگذشت. نژادحسینیان پیش از این  وزیر راه‌ و‌ ترابری در دولت اول میر‌حسین موسوی (60 تا 63) و وزیر صنایع سنگین در دو دولت‌ هاشمی رفسنجانی (68 تا 76) و سفیر دائمی ایران در سازمان ملل در دولت اول سید محمد خاتمی (قبل از محمدجواد ظریف) بود. او مدتی هم در سمت معاون امور بین‌الملل وزارت نفت فعالیت می‌کرد و در همان زمان اولین قراردادهای توسعه‌ای میدان‌های پارس جنوبی- یعنی فازهای 2 و 3- را با شرکت توتال فرانسه منعقد کرد.
نژادحسینیان متولد 1325 خورشیدی در تهران بود و در 35 سالگی به وزارت رسیده بود. از دیگر سوابق او می‌توان دبیرکلی اجلاس مجالس آسیایی و سمت‌هایی مانند مدیریت شرکت مهندسی و ساختمان شرکت ملی نفت  و همین طور نامزد سابق ایران برای دبیرکلی اوپک را یاد کرد. نژادحسینیان که پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد دانشگاه تهران شده بود و در دانشکده فنی به تحصیل در رشته مهندسی راه و ساختمان پرداخته بود، در سال ۱۳۴۹ با درجه فوق لیسانس راه و ساختمان فارغ‌التحصیل شد و ابتدا فعالیت‌های خود را در شاخه مرتبط با رشته تحصیلی‌اش آغاز کرد. به این ترتیب که تا سال ۱۳۵۴ به فعالیت در شرکت‌های عمرانی پرداخت. سپس در آن سال عازم امریکا شد و به تحصیل در رشته حمل و نقل در مقطع دکتری پرداخت اما با پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷، تحصیل را نیمه کاره رها کرده به کشور بازگشت. او آخرین وزیر صنایع سنگین ایران به حساب می‌آید و تجربه فعالیت در 4 وزارتخانه راه، صنایع سنگین، امور خارجه و نفت را در کارنامه خود داشت و پس از خروج از این وزارتخانه‌ها و تجربه دبیرکلی اجلاس مجالس آسیایی، به سبب بیماری از سیاست و اقتصاد دور و خانه‌نشین شد و در نهایت در 75 سالگی چشم از جهان بست. در پی درگذشت او، مقامات کشور از جمله رئیس جمهوری، معاون اول رئیس جمهوری، مشاور رهبر معظم انقلاب اسلامی، وزیر امور خارجه و وزیر نفت پیام‌های تسلیت جداگانه‌ای را برای همدردی با خانواده مرحوم نژادحسینیان و عموم دوستدارانش منتشر کردند. در پیام حسن روحانی، رئیس جمهوری آمده است: «مرحوم سید محمدهادی نژادحسینیان، این انسان فرهیخته و پرتلاش در سنگر‌های مهم خدمتگزاری به مردم و نظام اسلامی، منشأ خدمات ارزشمندی گردید که همواره در خاطر مردم قدرشناس ایران باقی خواهد ماند. اینجانب این ضایعه را به خانواده محترم و عموم دوستداران آن مرحوم تسلیت می‌گویم و در این ایام پر فیض برای ایشان رحمت و مغفرت الهی و برای همه بازماندگان صبر و سلامتی از درگاه خداوند بزرگ مسألت دارم.»

 ‌مشورت‌پذیری و اهل گفتمان، صفت بارز نژادحسینیان
بررسی سوابق نژادحسینیان نشان می‌دهد که تشکیل اداره راه کربلا و راه‌اندازی جهاد ایمنی راه‌ها با حضور داوطلبان و جهادگران و تلاش برای حل مشکل راه آهن از مهم‌ترین اقدامات نژادحسینیان در دوره وزارتش به عنوان وزیر راه و ترابری کشور- از 10 شهریور 1360 تا 22 اسفند 1363- بوده که گفته می‌شود ایمنی جاده‌ها با حداقل امکانات ارتقای قابل توجهی داشت. نژادحسینیان به سبب اقداماتش در وزارت صنایع سنگین نامش با «قانون خودرو» عجین شد. او از تأثیرگذارترین مردان تاریخ پس از انقلاب در صنعت خودروسازی کشور بود و اولین قرارداد پژو ۴۰۵ را او امضا کرده بود. ستاد خودرو را تشکیل داده بود و تلاش زیادی برای رقابتی کردن بازار و بهبود تولید خودرو در ایران کرد. فریدون برکشلی، رئیس اسبق امور اوپک ایران درباره فعالیت‌های مرحوم نژادحسینیان به «ایران» می‌گوید: «آقای نژادحسینیان را همیشه در چهره وزارت صنایع می‌دیدم. فکر می‌کنم که ایشان را می‌توان پدر صنعت خودرو سازی مدرن پس از انقلاب دانست.» نژادحسینیان پس از آنکه از نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل به وزارت نفت مأمور شد، در آنجا نیز اقداماتی انجام داد که مهم‌ترین آنها کلید زدن سرمایه‌گذاری پروژه پالایشگاه بندرعباس و فاز 2 و 3 میدان مشترک پارس جنوبی بود. برکشلی در این باره می‌گوید: «آقای نژادحسینیان به عنوان یک چهره افق‌گستر به نفت آمدند. با توجه به سوابق سازمان ملل که داشتند با فن فضاسازی آشنا بودند. خیلی اصرار داشتند که کارشناسان در رفت و آمدهای بین‌المللی باشند. وزارت نفت هم هنوز از خودش استقلال و هیمنه‌ای داشت. ایشان در آن فضا، از فرصت‌ها خوب استفاده کردند. خیلی مشورت‌پذیر بودند. این خیلی مهم بود.» سید مهدی حسینی کارشناس ارشد انرژی نیز که سال‌های زیادی را با او همکار بوده و آشنایی آنها به دوره تحصیل در دانشگاه بازمی‌گشت؛ به «ایران» می‌گوید: «یکی از کارهای بزرگ مرحوم نژادحسینیان مربوط به ایجاد پالایشگاه بندرعباس بود. ایشان کلید زننده ورود سرمایه خارجی به میدان مشترک پارس جنوبی نیز بود که بعد از پروژه سیری، دومین جذب سرمایه خارجی در صنعت نفت به شمار می‌رفت و در زمانی انجام شد که ایشان معاون امور بین‌الملل شده بودند.»‌