جوابیه «سینما اشاره»


پس از انتشار گزارشی درباره پخش فیلم‌های مناسب‌سازی شده برای ناشنوایان از شبکه سلامت با عنوان «ناشنوایان با صداوسیما بیگانه‌اند»، گروه «سینما اشاره» سینمای مخصوص ناشنوایان، که مسئولیت مناسب‌سازی این فیلم‌ها را برعهده داشته در جوابیه‌ای به انتقاد مطرح شده در این گزارش که از سوی مدیرعامل انجمن خانواده ناشنوایان ایران مطرح شده بود پاسخ داد.
اکنون که این مجموعه برای پذیرش نقدها آماده است شاید بهتر باشد با انجمن‌های مختلف مرتبط با ناشنوایان ارتباط برقرار کند و انتقادهای آنها را درباره فیلم‌های مناسب‌سازی شده برای ناشنوایان بشنود. آنچه در گزارش روزنامه ایران مطرح شد خلاصه‌ای از انتقادی بود که مدت‌هاست جامعه ناشنوایان به فیلم‌ها و برنامه‌های مناسب‌سازی شده برای این گروه از جامعه وارد می‌دانند.
جوابیه مارال دوستی که از سوی «سینما اشاره» برای روزنامه ایران ارسال شده به این شرح است:
حرف و صوت و گفت را بر هم زنم
تا که بی این هر سه با تو دم زنم
برای اینکه خواندن متن نگارنده، وقت عزیز شما را نگیرد، بی‌حاشیه‌های معمول و رایج به سراغ اصل می‌رویم. حاشیه داشتن و حاشیه خواستن استعداد و وقت می‌خواهد‌. از سال ۱۳۹۵ اکران فیلم برای ناشنوایان را آغاز کردیم. در همان سال، فیلم‌های روز و حتی جشنواره را نیز همزمان مناسب‌‌سازی و اکران کردیم. اینکه از فعل جمع استفاده می‌شود چون یک گروه متفکر من را در این مسیر همراهی کردند. گروهی که دغدغه‌شان، خانواده‌شان یا شغل ایشان گره خورده با جامعه فراگیر بوده است و نتیجه‌اش بعد از تعطیلی سینما پخش فیلم‌ها و مناسب‌سازی‌شان با دوبلور برای ناشنوایان در شبکه سلامت است. برای مناسب‌سازی و تأمین هزینه‌ها بارها شکست‌ خوردم و پیروز شدیم‌. برای اعتماد‌سازی بارها ویران شدم و آباد شدیم. جهت اینکه شنوا، کم‌شنوا و ناشنوا با هم فیلم ببینید و نمایش بروند تلاش کردیم. چرا که در جامعه سالم هیچ‌کس نباید در استفاده کوچکترین امکانات ساده به دیگری برتری داشته باشد. امکانات ساده چیست؟ ارتباط  همین ارتباط گرفتن فرهنگ‌سازی می‌خواهد که به هر دلیلی سخت و نشدنی بوده است. تا به همین هفته دلیل نشدنش را در دیگران جست‌وجو می‌کردم. اینگونه نیست. مالکیت‌طلبی و سهم‌خواهی همیشه گریبان جامعه فراگیر را گرفته است. این را وقتی سال ۱۳۹۸ مسئول اکران جامعه فراگیر(ناشنوا، نابینا، معلول حرکتی) در جشنواره فیلم فجر بودم‌؛ فهمیدم اما درک نکردم. ما مدیرهای کهنه شده خسته، ما مسئولین با فهم مشغول، ما مدیران خلاق بی‌بودجه، ما مدیران نشسته پشت میز کار بلدیم اما انجام نمی‌دهیم؟!
آنچه از شبکه سلامت پخش می‌شود؛ فیلم‌های مناسب‌سازی شده توسط گروه «سینمااشاره/سینما سکوت» شیوه قابل فهم و جدیدی را ارائه کرده است. این همان شیوه‌ای است که خانواده‌‌ها کنار هم می‌توانند فیلم ببینید. همان راهی است که خانواده‌ها فیلم را برای هم توضیح می‌دهند. با این روش سال‌هاست اکران کرده‌ایم، بازخورد دیده‌ایم و ویرایش شده‌ایم. تا آنجا که روشمان را برای قاب تلویزیون نیز مناسب‌سازی کرده‌ایم. بر سواد و سابقه کانون ناشنوایان تکیه کرده‌ایم که کم اشتباه باشیم. دوبلورهای ما همگی مسلط و کاربلدند. اینها را نوشتم که بگویم حمایت اگر نمی‌کنید دست‌کم فیلم را ببینید و بعد نظر بدهید. از آن مهم‌تر برچسب استقبال شده و نشده نچسبانید. دسترسی به آمار وجود ندارد. همین رفتار جامعه ناشنوا و کم‌شنوا را با صدا‌و‌سیما و صدا‌و‌سیما را با این جامعه دوست نگه نمی‌دارد. ما برنامه‌های متفاوتی را برای فراگیران آماده کرده‌ایم که یک دریچه‌اش شبکه سلامت یا صدا و سیماست.
با تشکر از مدیریت محترم شبکه سلامت و بهزیستی که اعتماد کرده و حمایت می‌کنند. حتی مقدار این لطف و حمایت را حاضریم با سند در اختیار خبرنگاران و روزنامه‌نگاران قرار دهیم. حسابمان طوری پاک است که برای همه چیز آماده‌ایم. مناظره، مبارزه، ویرایش، نقد، بهتر شدن، متقاعد کردن. ما برای پذیرش و تفکر برای همه چیز آماده‌ایم جز نظر غیر کارشناسانه و حرف
نا حساب.
دور از اخبار بد و نزدیک به خوشی باشید.



آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7635/19/577793/0
ارسال دیدگاه
  • ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
  • دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
  • از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
  • دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
captcha
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
ویژه نامه ها