ضرورت مشارکت ملی در پای صندوق

اردشیر گراوند
جامعه‌شناس
در هر کشوری مشارکت آحاد مردم در انتخابات ریاست جمهوری یکی از مهم‌ترین عرصه‌های مشارکت سیاسی مردم به شمار می‌آید؛ از همین روست که حاکمیت‌ها در کشورهای مختلف همواره به دنبال افزایش مشارکت مردمی در این عرصه سیاسی هستند.
در حال حاضر کشور ما در آستانه سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری قرار گرفته است. در شرایط فعلی به نظر می‌رسد با رعایت برخی موارد می‌توان میزان مشارکت مردم در این دوره از انتخابات را افرایش داد. در نخستین گام افرادی که به عنوان فرد اصلح تأیید صلاحیت شده و در جایگاه نامزدی ریاست جمهوری قرار می‌گیرند باید بدانند که رفتار و عملکرد آنها در این زمینه بسیار اثرگذار خواهد بود. از این  رو نباید به هیچ وجه در تبلیغات و نطق‌های انتخاباتی خود به نفی یا تخریب رقبا بپردازند. چون رفتارهایی از این دست اعتماد مردم را سلب کرده و میزان مشارکت اجتماعی را کاهش می‌دهد. در واقع اگر فردی بخواهد با تخریب دیگری خود را ارتقا دهد، رفتارش مصداق جمله «خیر من در شر شماست»، خواهد بود. از این رو بهتر است هریک از کاندیداها به جای تخریب و نفی دیگری نیرو و انرژی خود را برای ارائه برنامه‌های خود صرف کند. از سوی دیگر مردم ایران مردمی باسواد هستند که به درستی می‌توانند انتخاب کنند. بنابراین اگر برنامه‌های هر یک از نامزدهای ریاست جمهوری به درستی بیان شود ممکن است بتواند اعتماد اقشار مختلف جامعه را جلب کرده و آنها را برای انتخاب فرد اصلح به سمت صندوق‌های رأی هدایت کند.
نکته جدی و مهم برای جذب مشارکت حداکثری مردم در انتخابات  حضور نخبگان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. نقش این گروه از جامعه به هیچ وجه قابل انکار نیست. آنها می‌توانند با مردم جامعه صحبت کنند. نخبگان و گروه‌های مرجع اجتماعی باید طی صحبت و گفت‌وگوهای مدبرانه شرایط موجود را برای مردم توصیف کنند و آنها را توجیه کنند که خیر در مشارکت و حضور در انتخابات و البته انتخاب فرد اصلح است. به عبارتی صندوق رأی نماد و معیاری  برای مشارکت عمومی مردم در انتخاب رئیس جمهور است. همچنین حضور گسترده در پای صندوق رأی بیانگر توجه و دغدغه تک تک شهروندان به سرنوشت و آینده کشور محسوب می‌شود.