سرخابی‌ها چقدر در انجام کارهای فنی در اختیار تیم هستند؟

جلال چراغپور کارشناس فوتبال
 دربی دیگری در راه است و این بار باید تیم‌های استقلال و پرسپولیس در جام حذفی به مصاف هم بروند. مسابقه‌ای که همیشه پیش از برگزاری آن کارشناسان درخصوص نتیجه این دیدار صحبت می‌کنند و همه در فکر پیش‌بینی نتیجه نهایی هستند اما بهتر است کمی واقع‌نگر باشیم و در مورد نکات فنی‌ای که از این دو تیم در بازی‌های گذشته دیده‌ایم، صحبت کنیم. در ابتدا باید به سطح دانش مربیان اشاره کنیم که البته در این موضوع همه مربیان حاضر در لیگ در یک سطح قرار دارند و تفاوتی از این نظر وجود ندارد چرا که منبع اطلاعاتی و مدرسان تمامی این مربیان یکی است؛ بنابراین نمی‌توان توقع داشت که سطح یک مربی در لیگ برتر بالاتر از سایر همکارانش باشد. مربیان ما کارشان را از لیگ‌های پایین آغاز می‌کنند و به لیگ‌های بالا می‌آیند اما در فکر این نیستند که کمی اطلاعات فنی خود را با مطالعه، بالاتر ببرند تا از این نظر متفاوت‌تر از سایر همکاران خود باشند.
وقتی اطلاعات همه مربیان مشابه است، نمی‌توانیم در فوتبال‌مان به موضوع جدیدی دل ببندیم. علاوه بر این تیم‌های استقلال و پرسپولیس از نظر امکانات هم شرایط مشابهی دارند و این شرایط را سایر تیم‌های لیگ برتری هم دارند و از این نظر چندان با یکدیگر متفاوت نیستند. البته در حال حاضر مشکلات اقتصادی گریبان تمامی تیم‌ها و حتی فدراسیون ما را نیز گرفته بنابراین نمی‌توان گفت که از این نظر هم این دو تیم متفاوت‌تر از یکدیگر هستند. اما تفاوت اصلی این دو در نگرش فوتبال است و آنچه یحیی و فرهاد به فوتبال می‌اندیشند. فوتبال بازی کردن کار چندان سختی نیست و حدود 30 الی 40 آیتم دارد که با آموزش این آیتم‌ها می‌توان فوتبالی زیبا ارائه داد. برای بررسی فوتبال دو تیم استقلال و پرسپولیس باید تفاوت‌های نگرشی این دو مربی را بسنجیم و سؤال این باشد که بازیکنان این دو تیم چقدر در انجام کارهای فنی در اختیار تیم هستند؟ پاسخ این سؤال این است: بازیکنان استقلال کمتر خودشان را در چارچوب دستورات سرمربی حفظ می‌کنند و برای اجرای دستورات دوام کمتری دارند. در استقلال حرکات خودسرانه و رویایی زیاد است. مثلاً می‌بینیم که محمد نادری، مدافع این تیم از سمت چپ دفاعی استقلال با توان خوبی که در استارت زدن دارد، پا به توپ حرکت می‌کند اما در ادامه به جای انجام کارهای تاکتیکی به کارهای فردی روی می‌آورد و در اکثر مواقع هم به بن‌بست می‌رسد. البته این حرکت خودسرانه تنها مختص نادری نیست و چند بازیکن استقلال چنین شرایطی دارند و خارج از برنامه تیمی حرکت می‌کنند. یک تیم با داشتن 2 بازیکن اینچنینی نظم تیمی‌اش را از دست می‌دهد. در استقلال توپی که 90 درصد باعث رسیدن به دروازه حریف و ایجاد موفقیت در گلزنی می‌شود، به یکباره با پاس رو به عقب یک بازیکنی که در این تیم جای ثابتی هم دارد، خراب می‌شود. استقلال در خط دفاع هم با ریسک بالا بازی می‌کند و معمولاً مدافعان این تیم در انتقال توپ به خط ‌هافبک شراکت زیادی ندارند و ترجیح می‌دهند زیر توپ بزنند. در حالی که می‌توانند بازی سازی خود را از خط دفاع آغاز کنند و با حرکات منظم به دروازه حریف‌شان نزدیک شوند. استقلال در تعویض‌ها هم این گونه است و در این تعویض‌ها یکی از بازیکنان به جای ضدحمله به تیم حریف به تیم خودی ضدحمله می‌زند! اما در پرسپولیس شرایط این گونه نیست و آنها بیشتر در خدمت تیم هستند و کارهای تاکتیکی‌ای را که مربی از آنها انتظار دارد با درصد بالا انجام می‌دهند. بیش از 45 درصد از حملات پرسپولیسی‌ها از خط دفاعی شکل می‌گیرد. این تیم بازیکنی همچون حسین کنعانی‌زادگان در خط دفاع دارد که بی جهت به زیر توپ نمی زند و حتی در انتقال توپ از خط دفاع به خط حمله هم موفق عمل می‌کند. کنعانی‌زادگان بسیار کم اشتباه و کم استرس بازی می‌کند و او یکی از دلایل کم گل خوردن پرسپولیس است. البته پرسپولیسی‌ها در خطوط دیگر هم این گونه هستند و آنها با پاس‌های کوتاه در خلق موقعیت عملکرد خوبی دارند و این به دلیل شرکت آنها در کارهای تیمی است. از نظر من دربی‌های پایتخت زیبا نمی‌شود و هیچ وقت زیبا نبوده. متأسفانه ما به تعداد گزارشگران و مجریان تلویزیونی و رادیویی بازی‌های زیبا و نازیبا داریم و نظرات غیرعلمی و غیرکارشناسی مجریان است که به بیننده و شنونده القا می‌کند که فلان بازی زیبا است یا نازیبا. فوتبال ما در رده باشگاهی نیازمند اصلاحاتی اساسی است و از نظر من برای انجام این اصلاحات در ابتدا باید نظرات این مجریان و گویندگان صدا و سیما تصحیح شود تا گام به مراحل بعدی اصلاحات برداریم.