از بازی حیرت‌انگیز هاپکینز تا نقاشی‌های پیتر دویگ

 مهدی حسینی‌وند
فیلمساز
اگر تا به امروز فیلم سینمایى پدر (The Father) به نویسندگی و کارگردانی فلوریان زلررا ندیده‌اید، در تعطیلات آخر هفته فرصت تماشای این فیلم با بازی حیرت انگیز آنتونی هاپکینز را از دست ندهید. این فیلم داستان پیرمردی است که گرفتار بیمارى آلزایمر شده و دخترش از او مراقبت مى‌کند. هاپکینز براى بازى در این نقش اسکار بازیگرى را به چنگ آورد. من معتقدم هاپکینز آنقدر مقتدر در نقش کسى که دچار زوال عقل شده ظاهر شده است که با دیدن این فیلم انسان از سرنوشت محتوم خود مى‌هراسد. همچنین روایت داستان با قدرت و دقت فراوان از سوى کارگردان پیش مى‌رود و بیننده با تمام حواس خود در فیلم بدنبال حقیقت مى گردد.
خواندن کتاب «روایت بازگشت» زندگینامه‌ای به قلم هشام مطر با ترجمه مژده دقیقی براى من تجربه بى نظیرى بود و تا مدت‌ها رهایم نمى کرد. اگر فرصت داشتید حتماً آن را بخوانید. در قطعه‌ای از پیشگفتار این کتاب آمده است: «بیست و دو سال بعد، پس از سرنگون شدن حکومت قذافى، سلول هاى زندان خالى است و از جاب‌الله مطر اثرى نیست. هشام همراه مادر و همسرش به سرزمینى بازمى گردد که گمان نمى‌کرد دیگر هرگز بتواند بر خاکش قدم بگذارد. روایت بازگشت شرح این سفر است. تأمل منحصر به فردى است در تاریخ و سیاست و هنر، تصویرى درخشان از سرزمین و مردمى در مرز تغییر است.»
یک پیشنهاد هم برای علاقه‌مندان موسیقی دارم. آثار الکساندر اسکرییابین(Alexsander scriabin) آهنگساز و پیانیست روس را گوش کنید. او بین پیانیست‌ها قطعات محبوبی دارد. سونات‌هاى این هنرمند در عین پیچیدگی لحظات رمانتیک زیبایی دارد که شنونده از گوش دادن به آنها بسیار لذت می‌برد.
در نهایت از شما دعوت می‌کنم سری به نقاشی‌های پیتر دویگ(Peter Doig) نقاش اسکاتلندی بزنید که قابی است از طبیعت و انسان با نگاهى هنرمندانه که سرشار است از رنگ و سکون در یک لحظه خاص. در چند تابلوى نقاشی اثر دویگ شیری در حال قدم زدن در خیابان است، با یک نگاهِ هنرمندانه و تفکر زیباشناسانه از سوى او، چنان در نقاشى غرق مى شویم که حضور شیر در کنار خیابان را می‌پذیریم و حتی جرأت می‌کنیم در آن خیابان پرسه بزنیم.