مجسمههای اصلی شهری باید در موزه نگهداری شود
طاهر شیخ الحکمایی
مجسمهساز پیشکسوت
چند مسأله هست که باید برای مجسمه ساز و مجسمههای ساخته شده رعایت شود. یکی از نکات خیلی مهمی که در مجسمههایی که بهعنوان یک اثر هنری توسط یک هنرمند صاحب امضا ساخته میشود و در فضایی قرار میگیرد، این است که حریم داشته باشد. یعنی مجسمههایی که متعلق به هنرمندانی است که دیگر در قید حیات نیستند و دیگر خلق آثارشان قابل تکرار نیست باید اصل کار در موزه نگهداری شود و بدل آن را در فضای شهری گذاشت. بخصوص اگر مجسمه از سنگ ساخته شده باشد. در همه جای دنیا این کار را انجام میدهند.
از طرفی مجسمه باید حریم داشته باشد. مثلاً اگر یک کامیون پر از بار یکدفعه به ستون نگهداری مجسمهای برخورد کند، مجسمه از بین میرود بنابر این یکی از نکات مهم این است که برای همه مجسمهها باید حریم قائل شویم و جایگاهش را بدرستی تعریف کنیم. و در جای مناسب قرار دهیم. نسخهای از مجسمه داوود میکل آنژ در یکی از میدانهای فلورانس است و اصل این مجسمه در موزه میکل آنژ. این یک ارزش افزوده است که باید مجسمهها نگهداری شوند.
دوم اینکه در مواردی که قرار است مجسمهها جا به جا یا ترمیم شوند در ابتدا باید اطلاعرسانی شود تا اهالی فرهنگ وهنر بدانند که مجسمه مدتی در مکان اصلیش نیست. و همچنین باید اگر مجسمهسازی در قید حیات است، به او هم اطلاع داده شود یا اینکه شورایی تشکیل شود و در آن مجسمه سازانی که صاحب فکر و توانایی هستند از آنها نظرخواهی شود تا مجسمه در جای مناسب خود نصب شود.
مجسمهها وقتی در جایی قرار میگیرند دارای یک شناسنامه میشوند. مثلاً مجسمه خیام که سالیان طولانی است در پارک لاله است، افراد بسیاری با آن عکس گرفتهاند یا حتی خاطرات کودکیشان را در کنار آن مجسمه بازی کردهاند، اگر بعد از چهل سال ببینند یکدفعه مجسمه در آن فضا نیست از نظر روانی بر مردم تأثیر منفی میگذارد. نباید با جابه جا کردن بیرویه مجسمهها خاطرههای ذهنی افراد را به هم بریزیم. هر مجسمهای باید طی هر سال یا دو سال یکبار نظارت و بازبینی شود تا اگر لازم است پتینه یا شسته شود یا احیاناً اگر پایهاش آسیب دیده توسط تیمی حرفهای ترمیم شود. همین مسأله هم برای سایر فضاهای شهری باید رعایت شود. درختان 200 ساله یا ساختمانهای قدیمی باید حرمت شان حفظ شود.
خاطرات ذهنی افراد از یک گذرگاه، درختان قدیمی، مجسمه و یک ساختمان قدیمی را مخدوش نکنیم. مجسمه یکی از عناصر شهری است بخصوص مجسمههایی که فقط یکی ازآن هست و دیگر مجسمه سازش در قید حیات هم نیست. تأکید دارم که اینها را باید در جای مناسب حفظ کنند و بدل شان را در آن مکان نصب کنند. مانند مجسمه فردوسی و سایر مجسمههای مهم شهری.
مجسمهساز پیشکسوت
چند مسأله هست که باید برای مجسمه ساز و مجسمههای ساخته شده رعایت شود. یکی از نکات خیلی مهمی که در مجسمههایی که بهعنوان یک اثر هنری توسط یک هنرمند صاحب امضا ساخته میشود و در فضایی قرار میگیرد، این است که حریم داشته باشد. یعنی مجسمههایی که متعلق به هنرمندانی است که دیگر در قید حیات نیستند و دیگر خلق آثارشان قابل تکرار نیست باید اصل کار در موزه نگهداری شود و بدل آن را در فضای شهری گذاشت. بخصوص اگر مجسمه از سنگ ساخته شده باشد. در همه جای دنیا این کار را انجام میدهند.
از طرفی مجسمه باید حریم داشته باشد. مثلاً اگر یک کامیون پر از بار یکدفعه به ستون نگهداری مجسمهای برخورد کند، مجسمه از بین میرود بنابر این یکی از نکات مهم این است که برای همه مجسمهها باید حریم قائل شویم و جایگاهش را بدرستی تعریف کنیم. و در جای مناسب قرار دهیم. نسخهای از مجسمه داوود میکل آنژ در یکی از میدانهای فلورانس است و اصل این مجسمه در موزه میکل آنژ. این یک ارزش افزوده است که باید مجسمهها نگهداری شوند.
دوم اینکه در مواردی که قرار است مجسمهها جا به جا یا ترمیم شوند در ابتدا باید اطلاعرسانی شود تا اهالی فرهنگ وهنر بدانند که مجسمه مدتی در مکان اصلیش نیست. و همچنین باید اگر مجسمهسازی در قید حیات است، به او هم اطلاع داده شود یا اینکه شورایی تشکیل شود و در آن مجسمه سازانی که صاحب فکر و توانایی هستند از آنها نظرخواهی شود تا مجسمه در جای مناسب خود نصب شود.
مجسمهها وقتی در جایی قرار میگیرند دارای یک شناسنامه میشوند. مثلاً مجسمه خیام که سالیان طولانی است در پارک لاله است، افراد بسیاری با آن عکس گرفتهاند یا حتی خاطرات کودکیشان را در کنار آن مجسمه بازی کردهاند، اگر بعد از چهل سال ببینند یکدفعه مجسمه در آن فضا نیست از نظر روانی بر مردم تأثیر منفی میگذارد. نباید با جابه جا کردن بیرویه مجسمهها خاطرههای ذهنی افراد را به هم بریزیم. هر مجسمهای باید طی هر سال یا دو سال یکبار نظارت و بازبینی شود تا اگر لازم است پتینه یا شسته شود یا احیاناً اگر پایهاش آسیب دیده توسط تیمی حرفهای ترمیم شود. همین مسأله هم برای سایر فضاهای شهری باید رعایت شود. درختان 200 ساله یا ساختمانهای قدیمی باید حرمت شان حفظ شود.
خاطرات ذهنی افراد از یک گذرگاه، درختان قدیمی، مجسمه و یک ساختمان قدیمی را مخدوش نکنیم. مجسمه یکی از عناصر شهری است بخصوص مجسمههایی که فقط یکی ازآن هست و دیگر مجسمه سازش در قید حیات هم نیست. تأکید دارم که اینها را باید در جای مناسب حفظ کنند و بدل شان را در آن مکان نصب کنند. مانند مجسمه فردوسی و سایر مجسمههای مهم شهری.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه