«سرزمین خانه به دوش‌ها» انسان را از همه تعلقاتش رها می‌کند

عبدالحی شماسی
نویسنده
فیلم «ســـــرزمین خانه به دوش‌ها» به کارگردانی، نویسندگی و تهیه کنندگی کلویی ژائو را پیشنهاد می‌کنم ببینید. این فیلم درام که با بازی فرانسیس مک دورمند برنده جایزه شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز شد، انسان را از همه تعلقاتی که او را به‌ بند کشیده رها می‌کند و در نهایت انسان یک آمیختگی با طبیعت پیدا می‌کند.
این فیلم در سال 2021 جایزه اسکار را از آن خود کرد. داستان این فیلم در عین سادگی، بسیار پیچیده است. فرن (فرانسیس مک‌دورمند) زنی است که پیش از این، روزهای بهتری را در زندگی تجربه کرده است و اکنون روزهای خوبی در زندگی خود را سپری نمی‌کند، اما با مفهوم خوشبختی آشناست. روزگاری او هم در کنار همسرش شاد و سرحال زندگی می‌کرده، کار خوبی داشته و حضور عشق را در خانه و کاشانه‌اش به‌خوبی حس می‌کرده است اما ورق سرنوشت برمی گردد. او بعد از بسته‌شدن معدن‌های گچ کنگلومرا اوضاعش عوض می‌شود و شیوه زندگی‌اش هم شکل دیگری به خود می‌گیرد.
سرزمین خانه به دوش‌ها یک فیلم لطیف، دلسوزانه و همراه با پرسشگری درباره روح امریکایی است. ژائو با هنرمندی و ظرافت بازیگران غیرحرفه‌ای را درون یک داستان تخیلی جا داده که حول محور یک زن میانسال زیرک و شاد با نقش آفرینی فرانسیس مک دورمند قرار می‌گیرند. نسل شصت تا هفتاد ساله امریکایی که آینده اقتصادی‌شان با بحران اقتصادی سال 2008 آسیب دید. این افراد قشر کوشایی از جامعه بودند که به‌دلیل فقر نه امکان بازنشستگی داشتند و نه با توجه به هزینه مسکن امکان کار کردن داشتند. به این ترتیب آنها به سوی خانه به دوشی رانده شدند. یک قبیله جدید امریکایی که با ون‌هایشان در امریکا پرسه می‌زدند؛ همانجا می‌خوابیدند و در بارها و رستوران‌ها به‌دنبال شغل‌های فصلی می‌گشتند.
فیلم نشان می‌دهد که این سبک زندگی علاوه بر سختی و اندوه نوعی آرامش نیز دارد؛ حتی نوعی رضایت مندی که با نبود بارهای مسئولیت خانه و اموال ایجاد می‌شود و به وسیله آن می‌توانید یک آزادی باشکوه را تجربه کنید.