ماسک نزدن ممنوع

زهرا‌ نژادبهرام
عضو شورای شهر تهران
رعایت پروتکل‌ها از سوی شهروندان فارغ ازاینکه واکسن زده‌اند یا هنوز در نوبت واکسیناسیون قرار نگرفته‌اند، یک الزام جدی است. حتی در کشورهایی که بیش از ۶۰ درصد جمعیت‌شان دو دوز واکسن را دریافت کرده‌اند هم این الزام وجود دارد و این‌طور نیست که کسی بدون ماسک تردد کند، چراکه اکنون مشخص شده است تزریق واکسن به معنای عدم ابتلا حتی برای بار دوم نیست و تنها ممکن است شدت تأثیر ویروس را کاهش دهد. بنابراین تا زمانی که واکسیناسیون برای عموم مردم و به تعبیری بالای ۷۰ درصد جمعیت صورت نگرفته است باید همه پروتکل‌های بهداشتی اعم از استفاده از ماسک و رعایت فاصله فیزیکی بین افراد همان‌طور که سازمان بهداشت جهانی هم بر آن تأکید دارد انجام شود، چراکه کرونا همچنان سویه‌های جدیدی منتشر می‌کند و بتازگی نیز اعلام شده که در انگلستان یک سویه مقاوم دیگر ظاهر شده است. اما شهرداری‌ها و به طور کلی مدیریت شهری صرف نظر از اقدامات تبلیغاتی و آگاهی بخشی که ممکن است از سوی رسانه‌های دیگر درحال انتشار یا پخش باشد می‌تواند در اقناع‌سازی شهروندان در استفاده از ماسک و همین‌طور رعایت پروتکل‌های بهداشتی که متأسفانه این روزها به پایین‌ترین سطح خود و حدوداً ۴۳ درصد رسیده است نقش بسزایی داشته باشد. مهم‌ترین ابزار این اطلاع‌رسانی آگاهانه، بیلبوردها و برندهای تبلیغاتی در سطح شهر و نصب علائم هشداردهنده همچون «سیگار ممنوع» در مراکز عمومی و فضاهای پرتردد است.
نصب علامت «ماسک نزدن ممنوع» می‌تواند در ایستگاه‌های مترو و اتوبوس و بویژه در نقاطی که تردد و تجمع زیاد است و یا حتی در سینماها و مراکز خرید با هماهنگی ستاد ملی مقابله با کرونا و اتاق اصناف انجام شود، چراکه اکنون ثابت شده است که این ویروس کماکان با ماست و طبق مطالعاتی که اخیراً صورت گرفته است هم پایان اپیدمی را درصورتی که ویروس نوظهور دیگری ظاهر نشود، سال ۲۰۲۲ اعلام کرده‌اند. باتوجه به شرایط اقتصادی و همینطورمدت زمان همزیستی طولانی مدت با ویروس کرونا ما نمی‌توانیم از تعطیلی‌های چند روزه به‌عنوان یک راه حل استفاده کنیم. شاید اگر مقطعی بود این راه حل جواب می‌داد اما اکنون ثابت شده است که تعطیلی به‌ دلایل مختلف نمی‌تواند راهگشا باشد.
بنابراین استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی به شرط اقناع افکارعمومی و ابلاغ برخی دستورالعمل‌های بازدارنده و البته مشوق‌های اقتصادی و اجتماعی در دسترس‌ترین راه حل خواهد بود. براین اساس می‌توان با تشکیل کارگروه‌های نظارتی علاوه بر نظارت بر اجرای دستورالعمل‌ها و پروتکل ها، شهروندان را در این زمینه به مشارکت دعوت کرد تا ازطریق تلفن یا سایت مراکز عمومی و اصنافی را که پایبند به اجرای پروتکل‌ها هستند معرفی کرده و برای آنها نیز مشوق‌هایی مثل معافیت‌های مالیاتی در نظر گرفت. ما باید شهروندان را مجاب کنیم که دراین فرایند با مدیریت شهری همراهی کنند و بدانند که هنوز دوران اپیدمی به پایان نرسیده است.ازطرفی زندگی اجتماعی درجریان است و نمی‌توان آن را متوقف کرد؛ بنابراین باید به سراغ روش‌های جایگزین برویم. البته دراین مدت تلاش‌هایی از سوی مدیریت شهری انجام گرفته است و ما نیز در جلسات مختلف شورای شهرتهران چندین مصوبه کاربردی برای افراد و کسب و کارهایی که دردوران کرونا درمعرض آسیب و ضرر و زیان قرارداشتند تصویب کردیم، اما درحوزه آگاهی بخشی و تبلیغات هم می‌توان به کمک شهروندان و نجات کسب و کارها رفت.
 مدیریت شهری دراین مدت تعامل خوبی با ستاد کرونا داشته و دارد اما کافی نیست و نیازمند برنامه‌ریزی بلندمدت است، چراکه در حوزه اقتصاد و تبلیغات شهری باید برنامه‌ریزی کامل و مشترک ازسوی سه بخش ستاد ملی مقابله با کرونا، اتاق اصناف و مدیریت شهری صورت بگیرد. اگرچه می‌توان با ساماندهی فضاهای عمومی مثل نصب تهویه‌های بزرگ و کاهش ظرفیت ورودی در سینماها وضعیت شهر را برای ادامه زندگی اجتماعی آماده کرد.