خداحافظی نماد نسل طلایی والیبال

گروه ورزشی/ خداحافظی از ورزش همیشه برای ورزشکار سخت و دردناک است چرا که ورزش یک عشق است؛ عشقی که باعث می‌شود تا یک ورزشکار در دوران ورزشی خود تمام سختی‌ها را به جان بخرد و به هدف خود برسد. در دنیای ورزش، ورزشکاران بسیاری بودند که به هر دلیلی روزی 4 گوشه زمین را بوسیدند و کفش‌های خود را آویزان کردند اما در این بین وداع ورزشکاران نخبه شاید بسیار دردناک‌تر و سخت‌تر باشد. تیم ملی والیبال در مسابقات المپیک 2020 توفیقی نداشت و در همان مرحله ابتدایی از دور مسابقات کنار رفت. موضوعی که باعث شد تا سعید معروف، کاپیتان تیم ملی والیبال عصر سه‌شنبه با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود به نوعی بازنشستگی خود را از بازی‌های ملی  اعلام کند. او در صفحه شخصی خود نوشت: «خیلی تلاش کردم که تو پایان قصه، بتونم زیر این پست حرفای دلمو بزنم ولی انقد زیاد بود که شاید کسی حوصله نمی‌کرد بخونه. این صفحه تنها جایی هستش که تا الان توش حرفام زده شده و خواهد شد. قطعاً به احترام همه دوستداران والیبال و بنده حقیر، در اولین فرصت و سؤالای همه رو جواب خواهم داد و حتماً سعی خواهم کرد که مثل همیشه کاملاً شفاف و واضح صحبت کنم. البته بیشترش در جهت قدردانی از زحمات علاقه مندانی خواهد بود که تو این چند سال فعالیت ورزشیم لطفشون شامل حالم بوده. هر چند دوست داشتم که تو سکوت از والیبال خداحافظی کنم ولی خب، زمان خوبیه واسه صحبت. بزودی می‌بینمتون.» سعید معروف سمبل نسل طلایی و دوست داشتنی والیبال ایران بود؛ نسلی که در آخر حسرت بزرگی را بر قلب طرفدارانش باقی گذاشت. خداحافظی معروف اتفاق تلخی است چرا که معروف یکی از بازیکنان نسل طلایی والیبال ایران محسوب می‌شود و به قول ولاسکوی بزرگ «والیبال را به خانه مردم» آورد و ایرانی‌ها را پای مسابقات قاره‌ای و جهانی میخکوب کرد. او با پیراهن صنام و سایپا خوش درخشید و در صنام قهرمان شد اما درخشش او در بازی‌های ملی رقم خورد. اولین مسابقات مقدماتی المپیک 2008 بود جایی که معروف تمام تلاشش را کرد تا ایران را به عنوان شگفتی‌ساز مسابقات نشان دهد اما علی‌رغم این موضوع تیم ملی نتوانست جواز حضور در المپیک 2008 پکن را کسب کند. در آن سال معروف از سایه «امیر حسینی» پاسور مشهور والیبال ایران خارج شد و به نفر اول تیم ملی هم تبدیل شد و بازوبند کاپیتانی را دراختیار گرفت و 9 سال آن را بر بازو بست. مهارت و توانایی این بازیکن در انتقال توپ به اسپک‌زن‌های تیم ملی باعث شد تا او نه تنها در ایران بلکه در کل دنیا شناخته شود.
فریب مدافعان روی تور، تخصصی بوده که وی در تمام این سال‌ها از خود نشان داده و غلبه بر بهترین‌های جهان را برای ایران ممکن ساخت. معروف در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ به عنوان بهترین پاسور جهان انتخاب شد و در قهرمانی آسیا ۲۰۱۳ نیز به عنوان بهترین پاسور و باارزش‌ترین بازیکن انتخاب شد. او با عملکرد درخشان خود در لیگ جهانی ۲۰۱۴ اولین جایزه معتبر فراآسیایی خود را به عنوان بهترین پاسور مسابقات دریافت کرد. معروف در قهرمانی جهان ۲۰۱۴ نیز عملکرد بسیار خوبی را از خود به نمایش گذاشت و به همراه ایران برای اولین بار جزو شش تیم برتر قهرمانی جهان قرار گرفت. معروف از جمله ورزشکاران ایرانی، یاور سازمان ملل متحد است. وی در سال ۱۳۹۴ به عنوان اولین سفیر آب ایران انتخاب شد. اما در کنار این عناوین، شخصیت خاص معروف، او را به چهره‌ای مهم در ورزش ایران تبدیل کرد. شخصیتی آرام که سال‌هاست در هیچ گفت‌و‌گویی شرکت نکرده با منشی یاغی که حتی از فسخ قرارداد با تیم شهرش (ارومیه) ابا ندارد و با چهره‌ای جدی که کمتر کسی توانسته لبخندش را ببیند. سعید معروف که احتمالاً برای خداحافظی در توکیو 2020 برنامه‌ریزی قبلی هم داشته، امیدوار بود که روز وداعش با پیراهن تیم ملی، با یک موفقیت همراه شود و شاید حتی این موفقیت باعث شود تا قید برنامه خداحافظی را بزند اما این اتفاق نیفتاد و حسرت سکوی جهانی با نسلی درخشان که کاپیتان معروف یک سمبل دوست داشتنی برای آن خواهد بود برای سعید باقی ماند.