تجربه خود جنگ

فرهنگی/ از بدو پیدایش سینما جنگ موضوعی جذاب برای سینما بوده است. جنگ جهانی اول، دوم، ویتنام، عراق و.... زمینه و بستری برای بیان موضوعاتی چون غرور، دلاوری، ایدئولوژی، پروپاگاندا و حتی عشق بوده است. فیلم «1917» خود جنگ است با همه مصیبت‌هایش. فیلم اثری ضد جنگ نیست و نمی‌خواهد پیامی سیاسی درباره جنگ بدهد. تماشاگر را دعوت می‌کند به داخل جنگ برود و به تماشای داستان واقعی جنگ بنشیند و تنش موجود در جبهه را احساس کند. سم مندس فیلمنامه «1917» را برگرفته از خاطرات پدر بزرگ خود نوشته است. ماجرای فیلم به سال 1917 برمی‌گردد. در جنگ جهانی نخست و در بهار این سال دو سرباز جوان انگلیسی به نام‌های اسکافیلد و بلیک که نه قهرمان‌های بی‌باک هستند و نه رزمندگان نخبه، مأمور می‌شوند نامه‌ای را به گردانی برسانند، طرح حمله‌ای که قرار بوده انجام شود را متوقف کنند و مانع ورود گردان هزاران نفری انگلیسی به دام آلمانی‌ها شوند. از دراماتیک‌ترین قسمت‌های فیلمنامه این است که برادر بلیک هم در همان گروه سربازان قرار دارد. اگر چه فیلم 1917 به‌خاطر نداشتن کات محسوس یا به اصطلاح وان شات بودن، توجهات را به خود جلب کرده و به معنای معمول داستان پرکششی ندارد اما نقطه طلایی، حس پایانی فیلم پس از تجربه‌ای است که اسکافیلد بین دو نمای مشابه اول و پایانی دارد. او که مأموریت را با موفقیت انجام داده، صحنه‌های پر تنش دالان‌های تنگ سنگر، ویرانی‌ها، جسدها، درختان و حیوانات سوخته و... را پشت سرگذاشته، در نمای پایانی کنار درختی می‌نشیند، سر بر آن می‌نهند، عکس خانوادگی را از جیبش بیرون می‌آورد و تماشایش می‌کند و در حالی که قابی از طبیعت _دشتی وسیع و باز و سرسبز_ پیش روی اوست، چشم‌هایش را می‌بندد و به آرامشی غریب فرو می‌رود.
کارگردان و فیلمنامه نویس: سم مندس
بازیگران: جرج مکای، دین-چارلز چپمن، بندیکت کامبربچ و کالین فرث
دیالوگ منتخب: لارنس: خونه‌ مادربزرگم درخت گیلاس داشت و ما هر سال میوه‌هاش رو می‌چیدیم. اسکافیلد: الان دیگه اون درخت‌ها گیلاس ندارن؟ لارنس: چرا دوباره در میان، جوونه می‌زنن و حتی بیشتر می‌شن.