فرصتی برای یادآوری برخی ضرورت ها

اکبرصحرایی
نویسنده
این روزها فرصت خوبی برای یادآوری برخی ضرورت‌هاست. مواردی که از جمله آنها می‌توان به لزوم آشنا سازی فرزندانمان با مسائل دینی بویژه از منظر ادبیات داستانی اشاره کرد. البته چگونگی محقق کردن این هدف به موارد مختلفی از جمله سن و سال مخاطبان مورد نظرمان هم بستگی دارد. برای بچه‌هایی که دوره کودکی را سپری می‌کنند یکی از بهترین پیشنهادها می‌تواند خوانش آثار داستانی دینی متناسب آنان از سوی مادر و پدر باشد. در این شیوه می‌توان حتی از شیوه قصه‌گویی مادربزرگ و پدربزرگ‌های قدیم بهره گرفت؛ روشی از قصه‌گویی که نه تنها برای کودکان، بلکه حتی برای نوجوانان هم جذاب است. اگر مروری بر گذشته و سال‌های کودکی‌مان داشته باشیم، بعید است که لذت آن قصه‌شنیدن‌ها فراموش‌مان شده باشد. برای تشویق به مطالعه کتاب در این حوزه و حتی دیگر موضوعات داستانی، حتی اگر کودکمان توانایی خواندن کسب کرده هم نباید از خوانش کتاب برای او صرف‌نظر کرد. خوانش صحیح داستان‌ها همراه با لحنی دلنشین برای علاقه‌مند کردن بچه‌ها نقش به‌سزایی دارد. در راستای تلاش برای علاقه‌مند کردن کودکان و نوجوانان به مباحث دینی، مطالعه آنقدر مهم است که این توصیه را حتی برای نویسندگانی که خواهان نوشتن در حوزه داستان‌های دینی هم هستند دارم؛ این که پیش از آغاز نوشتن، مطالعه بسیار کنند. اما بازگردیم به بحث‌مان. در حوزه ادبیات دینی کودک و نوجوان به گمانم هنوز یکی از خواندنی‌ترین کتاب‌ها «داستان راستان» شهید مطهری است. این مجموعه داستان2 جلدی ریشه در تعالیم دینی‌مان دارد. این کتاب آنقدر خواندنی است که هنوز هم رنگ و بوی کهنگی نگرفته است. اما یکی دیگر از کتاب‌های پیشنهادی می‌تواند «مجموعه داستان‌های عاشورایی» باشد که دربردارنده داستان‌هایی از نویسندگانی همچون علی‌اکبر والایی، ابراهیم حسن بیگی، منیژه آرمین و خود من است. در این مجموعه هشت سال درباره واقعه کربلا آمده که هشت شخصیت دارد، نیمی از آنها مثبت و مابقی منفی هستند. در این بین خانواده ها نکته مهمی را نباید فراموش کنند، اینکه در انتخاب آثاری داستانی دینی دقت بسیاری به خرج بدهند، حتی اگر نیاز بود دست به پرس‌و‌جو و تحقیق بزنند. متأسفانه در حوزه داستان‌نویسی کودک و نوجوان در حیطه دینی و بویژه مرتبط با ادبیات عاشورایی با کمبود بسیاری روبه‌رو هستیم. رفع این کمبود هم نیازمند همراهی بیشتر اهالی کتاب و نهادهایی است که قادر به تشویق نویسندگان هستند. نویسندگان امروز معمولاً کمتر به سمت این قبیل آثار می‌روند، هم از بابت حساسیت‌هایی که نوشتن در این حوزه‌ها دارد و هم اینکه داستان دینی نوشتن نیازمند تجربه و مطالعه بسیار است. با این حال باید نهاد یا گروهی دست به بررسی بزنند که چه شده که کمتر نویسنده باتجربه‌ای به این عرصه قدم می‌گذارد تا راه‌هایی برای انتشار آثار باکیفیت بیشتر بیابند. وگرنه در شرایط فعلی ترجیح اغلب نویسندگان به نوشتن در حوزه‌هایی است که دردسری برای آنها ندارد. اگر چنین اقداماتی صورت گیرد آن وقت است که می‌توان به انتشار داستان‌های برخوردار از اصول و استانداردهای داستانی امیدوار شد. به‌طور قطع با کتاب‌هایی که اصولی خلق شده باشند می‌توان کودکان و نوجوانان را به مطالعه این کتاب‌ها تشویق کرد.