روایت گمشده

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

پایان مذاکرات ابتدایی
بیکر سرانجام و پس از احساس جدی بودن موضع من، با اکراه موافقت کرد. از بیکر ۲۴ ساعت فرصت خواستم و او هم با این پندار موافقت کرد که موفق نخواهم شد مکان مورد نظری را تأمین کنم که گنجایش برگزاری نشست‌های همه هیأت‌های عربی با اسرائیل را داشته باشد.‌
پیش‌تر گفته بود پادشاه اسپانیا نخواهد پذیرفت که نشست‌ها در کاخ محل برگزاری افتتاحیه کنفرانس انجام شود، چون به این کاخ برای پذیرایی از هیأت‌های مهمی نیاز دارد که اینک در مادرید هستند.
شروع به کار کردم و تمام روز جمعه بی‌توقف در کار پیگیری موضوع بودم. با همه اعضای هیأت سوری به سوئیت بوریس بانکین وزیر خارجه شوروی رفتیم. بانکین با نظر ما موافقت کرد و گفت: [تأمین مکان مناسب؟] کار ساده‌ای است. از فرناندو اردونیز وزیر خارجه اسپانیا وقت ملاقات فوری گرفتیم.
او دوست سوریه بود و روابط دوستانه متمایزی با هم داشتیم و بارها از دمشق دیدار کرده بود. دیدار نخست او از دمشق را فراموش نمی‌کنم و قدردان آن هستم که برای اطلاع دادن به ما از اینکه کشورش برای پیوستن به بازار مشترک اروپایی، چاره‌ای جز شناسایی اسرائیل ندارد، انجام شد. با همه اعضای هیأت سوری به دیدار اردونیز رفته بودیم.
او گفت با این پیشنهاد موافق است و مکان دارای گنجایش برای همه هیأت‌ها در مادرید هست، اما به تنهایی نمی‌تواند در این باره تدبیر کند، چون امریکایی‌ها از هنگام برگزاری کنفرانس همه جای مادرید را از فرودگاه تا کاخ گرفته‌اند و برای این کار به موافقت فیلیپ گونزالس نخست‌وزیر اسپانیا نیاز دارد.
همچنین سفارش کرد با نخست‌وزیر ملاقات کنم و گفت او وقت ملاقات فوری را اگر گونزالس بپذیرد هماهنگ می‌کند.
به ملاقات گونزالس رفتیم و از تاریخ تمدنی مشترک گفتیم. به او یادآوری کردم که ما بودیم که بر برگزاری کنفرانس در مادرید پافشاری کردیم. گونزالس هنگامی که نقش شخصی رئیس‌جمهوری اسد را در جابه‌جایی مکان برگزاری کنفرانس از لاهه به مادرید دانست، بسیار خوشحال شد چون فکر می‌کرد این ایده از بیکر بوده است. او پاسخ داد: این موضوع برای اسپانیا همچون سوریه مهم است، اما کمی به من فرصت بدهید شاید بتوانیم از مقر اتحادیه کارگران استفاده کنیم.
به محل اقامت خود بازگشتیم. بیکر منتظر بود و شامیر از تل آویو تماس می‌گرفت که تغییر مکان برگزاری نشست‌ها پذیرفتنی نیست. من هم برای تماس وزیر خارجه اسپانیا دقیقه شماری می‌کردم. شبکه سی‌ان‌ان در این ساعات سخت گزارش‌هایی می‌داد که سوریه در کار خراب کردن کنفرانس است و سخنرانی فاروق الشرع تند و «یهودی ستیزانه» بوده است.
گروه خبری این شبکه یک روزنامه نگار جزء همراه هیأت سوریه را به دام انداخته و به ویلایی دورافتاده در چندین کیلومتری مادرید برده و به او گفتند هیأت سوری در اینجا با اسرائیلی‌ها نشست خواهد داشت و او هم از خشنودی خود از مکان گفت. سرانجام وزیر خارجه اسپانیا تماس گرفت و موافقت دولتش را با برگزاری نشست‌ها در مقر وزارت خارجه اسپانیا اعلام کرد. با سرعت بیکر را از این موضوع آگاه کردم.
او با اینکه خشنود نبود و حتی از اسپانیایی‌ها ناراحت هم بود اما دیگر کاری نمی‌توانست بکند جز اینکه با شامیر تماس گرفته و او را آرام کرده و نسبت به امر واقع، قانع کند. این موضوع برای من همچون موفقیت ناشناخته‌ای بود که افکار عمومی از آن آگاه نشد.