همچنان امیدوار اما نامطمئن

وصال روحانی
روزنامه‌نگار
پس از انجام دو دور از رقابت‌های گروهی لیگ فوتبال قهرمانان آسیای 2022، هر دو نماینده ایران وضع نامشخصی دارند. سپاهان در صدر جدول گروهش قرار دارد اما یکشنبه شب در دومین مسابقه‌اش 0-1 به الدحیل قطر باخت و صدرنشینی‌اش را مدیون شکست غیرمنتظره‌ای است که التعاون عربستان در همین شب در مقابل پاختاکور ازبکستان متحمل شد (پاختاکوری که خود در دیدار اول 1-3 به تیم اصفهانی باخته بود). فولاد نیز در هر دو مسابقه‌ای که برگزار کرده، به نتیجه مساوی برابر رقبایش قناعت ورزیده است. اگر تساوی روز اول (صفر- صفر مقابل الغرافه قطر) با توجه به برتری میدانی که این تیم مقابل رقیبش به نمایش گذاشت، نتیجه قابل قبولی بود، تساوی 1-1 یکشنبه شب برابر شباب الاهلی نتیجه ایده‌آلی به شمار نمی‌آمد، زیرا تزلزل‌ فولاد بیش از حد معمول بود و این تیم اماراتی هم اگرچه دو مهره ایرانی (احمد نوراللهی و مهدی قایدی) را در اختیار دارد، اما سطح بازی‌اش از یک حد متوسط فراتر نمی‌رود. اگر فولاد امید و داعیه صعود از گروهش را دارد (که لابد و قطعاً دارد) باید این مسابقه را می‌برد تا چنانچه در روزهای آینده لغزید و پوئن‌های ناگزیری را از دست داد، اندوخته‌ای از قبل برای آن زمان داشته باشد و لطمه غیرقابل جبرانی به این تیم وارد نشود. پنجشنبه شب این هفته و در دور سوم دیدارهای مرحله گروهی فولاد با آخال ترکمنستان روبه‌رو می‌شود که تیم چغری نشان داده و با اینکه تیم جواد نکونام همچنان امیدوار است و شرایط و امکان صعود را دارد، اما باید قطعاً بر کارایی تهاجمی‌اش بیفزاید و فرصت‌های گلزنی بیشتری را خلق کند و از آنها نهایت بهره را بگیرد. نکونام که در تدوین و اجرای برنامه‌های تدافعی مهارت ویژه‌ای دارد، باید بداند که در شرایط فعلی گروهش در لیگ قهرمانان آسیا در عین نیاز به حفظ این قوام دفاعی، باید حتماً قابلیت‌ها و مهارت‌های تهاجمی تیمش را هم افزایش بخشد و از لوسیانو پریرا، ساسان انصاری و ایبای گومز اسپانیایی (که تازه به جمع فولادی‌ها پیوسته) دقت عمل بیشتر و زدن ضربات نهایی دقیق‌تری را بطلبدف زیرا در غیر این صورت راه صعود به مرحله حذفی برای آنها سخت‌تر و مسدودتر خواهد شد.
خوشبختی سپاهان در این است که پس از دو دور بازی در گروهش، هر چهار تیم با کسب یک برد و یک باخت، 3 امتیازی‌اند و فقط به حکم تفاضل گل است که چهار تیم سپاهان، التعاون عربستان، الدحیل قطر و پاختاکور ازبکستان رده‌های اول تا چهارم را بین خود تقسیم کرده‌اند. سپاهان دیروقت پنجشنبه شب و بهتر بگوییم در اولین ساعات بامداد جمعه در سومین بازی‌اش روبه‌روی التعاون می‌ایستد و این کلیدی‌ترین دیدار برای شاگردان محرم نویدکیا خواهد بود. برخورداری التعاون از مزایای میزبانی مسأله‌ای است که می‌تواند این تیم عربستانی را در این مصاف به لحاظ روحی و فکری در شرایط مساعدتری در قیاس با نماینده ایران قرار بدهد اما یاران امید نورافکن و سروش رفیعی همان طور که در دیدار اول خود نشان دادند، چنانچه همه توان خود را به کار گیرند، می‌توانند از شکست هم پیروزی بسازند (سپاهان بازی 0-1 باخته به پاختاکور را با سه بار گلزنی در نیمه دوم 1-3 به نفع خود خاتمه بخشید). طلایی‌های اصفهانی حتی می‌توانستند دیدار دوم‌شان را هم از الدحیل ببرند اما فرصت‌های گلزنی متعددی را از دست دادند و در نهایت مغلوب تک گلی‌ شدند که تیم قطری در 10 دقیقه پایانی بازی به آنها تحمیل کرد. این نتیجه در حالی به ثبت رسید که الدحیل در دیدار اولش تسلیم التعاون شده بود و از سطح عالی سه چهار سال گذشته‌اش فاصله گرفته و نه مثل آن دوران پرستاره و دارای یک بازی پیشرفته تهاجمی بلکه تیمی است که کمبودهای دفاعی‌اش آشکار است و حمله‌ورانش هم کلاس و مهارت مهاجمان پیشین این باشگاه را ندارند و سطح کارشان معمولی‌تر شده است. بواقع برای هر دو نماینده ایران در چهار دیدار دیگری که پیش رو دارند، هم امیدهایی متصور است و هم بیم‌هایی که محصول لغزش‌های ناگهانی آنها است. این اصلاً بدین معنا نیست که اگر سرخابی‌های تهران به رسم و سیاق همیشگی در دیدارهای امسال لیگ قهرمانان قاره حاضر بودند، ما نمایندگان مستحکم‌تری می‌داشتیم و به نتایج بهتری می‌رسیدیم زیرا این دو تیم نیز اکنون به لحاظ کیفی در سطح فوق‌العاده‌ای نیستند. پرسپولیس بواقع تعطیل(!) است و استقلال با وجود صدرنشینی در لیگ، اصلاً چشم‌نواز و زیبا بازی نمی‌کند اما از فولاد که از یک مربی دقیق و برنامه‌دار بهره می‌گیرد و سپاهان که کلکسیونی از بازیکنانی خوب دارد، توقعات بیش از چیزی است که تاکنون در نحوه بازی آنها و نتایج حاصله آنها رؤیت شده است. وقتی چهار ماه و اندی پیش حذف سرخابی‌ها از جام باشگاه‌های آسیا به سبب نداشتن مشخصه‌های حرفه‌ای محرز و این امر اجرایی شد، خیلی‌ها نفسی براحتی کشیدند و گفتند این امر نه تنها می‌تواند باعث متنبه شدن این دو باشگاه پرحاشیه و تصحیح امور مغشوش آنها شود، بلکه پایه‌گذار حضور فولاد و سپاهان در صحنه‌های قاره‌ای است که هر دو هم کیفیت فنی بالایی دارند و هم به لحاظ قوام تشکیلاتی و ضوابط حرفه‌ای در سطح بسیار بهتری نسبت به دو تیم پرطرفدار تهرانی قرار دارند. باورهای فوق پس از اتمام دو بازی اول سپاهان و فولاد در لیگ قهرمانان هنوز محو و باطل نشده اما کسب فقط یک برد، تحمل یک شکست و اکتفا به دو تساوی نیز چیزی نبوده و نیست که از سپاهان و فولاد توقع آن می‌رفته است و دستاوردی نیست که آینده آنها را در این لیگ قاره‌ای تضمین کند.