زرادخانه کره شمالی؛ تواناتر از همیشه

دوگ باندودستیار ویژه رونالد ریگان رئیس جمهور اسبق امریکا
مترجم: وصال روحانی
چهار سال و اندی پیش دونالد ترامپ رئیس جمهور وقت امریکا و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی آماده مذاکرات «منع آزمایش‌های هسته‌ای» و تدوین قطعنامه‌ای می‌شدند که فعالیت‌های کره را در این زمینه محدود می‌ساخت و با وجود سرسختی دولت پیونگ‌یانگ امیداندکی وجود داشت که آن مذاکرات واقعاً کیم جونگ اون را وادار به برخی ملاحظات کند.
با این حال دو دور مذاکرات ترامپ و اون ثمره چندانی نداشت و با اینکه رئیس جمهور پوپولیست امریکا ادعا کرد که «اسب چموش» کره‌ای‌ها را رام کرده، دیری نپایید که آزمایش‌های هسته‌ای کره شمالی مجدداً شدت گرفت و ابتدا تعدادی موشک «نزدیک‌برد» و سپس شماری «موشک دوربرد» در تست‌های صورت گرفته در نقاط مرزی کره و نزدیک به خاک مغولستان به‌کار گرفته شدند. ماه گذشته کار از این حرف‌ها فراتر رفت و تست یک موشک قاره‌نورد در دستور کار پیونگ‌یانگ قرار گرفت و اینک (اواسط آوریل 2022) تردیدی وجود ندارد که ماشین فعالیت‌های هسته‌ای کره شمالی در حال کار کردن با بالاترین درجه عملکرد خود است.
«کیم جونگ اون» مثل پدربزرگ و پدرش که پیش از وی بر کره شمالی حکم می‌راند، کارآزموده‌تر از آن است که فعالیت‌های هسته‌ای خود را به بهای گرفتن تضمین‌های صوری از شرکای غیر‌وفادار غربی‌اش به سوی تعطیلی سوق بدهد. او به چشم دیده است که چطور معمر قذافی با گرفتن ضمانت‌هایی از همین‌ دست از طرف‌های غربی و متوقف کردن روند ساخت سلاح‌های هسته‌ای مورد‌نظرش در لیبی چطور قبرش را با دست خودش حفر کرد و نمونه جدیدتر سرنوشت تیره رئیس جمهور اوکراین است که در ستیز عقیدتی با برادر بزرگش (روسیه ولادیمیر پوتین) به قول غربی‌ها در زمینه حمایت از او اعتماد کرد و اینک نزدیک به دو ماه است که کشورش زیر چکمه سربازان روسی تسخیرکننده بخشی از اوکراین به سختی نفس می‌کشد و البته افسوس این را می‌خورد که چرا تأسیسات اتمی در دست ساخت‌اش را زودتر به درجه تکامل و بهره‌دهی نرساند و اینک فقط در میانه راه آن قرار دارد.
برخی می‌گویند کیم جونگ اون به این سبب در ماه‌های اخیر بر شدت فعالیت‌های هسته‌ای کره شمالی افزوده که از جو بایدن رئیس جمهور 15 ماه اخیر امریکا که به‌مراتب از دونالد ترامپ ضعیف‌تر است، زهر چشم بگیرد و او را پای میز مذاکره بنشاند و سپس امتیازاتی از وی بگیرد. شاید این‌طور باشد اما «اون» که کشورش از تحریم‌های گسترده غربی‌ها تأثیرات منفی زیادی پذیرفته و در مبارزه با کرونا هم چندان موفق نبوده، تا این لحظه هیچ پیام حتی غیر‌مستقیمی را هم برای طرف امریکایی خود نفرستاده است.
«اون» می‌داند که هر مذاکره مستقیم تازه‌ای با مرد اول کاخ سفید چیز قابل ذکری را نصیب وی نخواهد کرد و به سود اوست که سیاست فشار خود را روی امریکا با افزایش دائمی آزمایش‌های هسته‌ای خود استمرار بخشد و بایدن را وادار کند که یک روز از او تقاضای مذاکرات قطع مخاصمه را داشته باشد. در آن صورت امریکا مجبور است مذاکرات را بر‌اساس شروط پیونگ‌یانگ صورت دهد حال آنکه در‌صورت پیشقدم شدن کره‌ای‌ها در این زمینه این امریکا است که برای کره‌ای‌ها شرط خواهد گذاشت و ابتکار عمل را در دست خواهد گرفت.
«اون» مایل است که با اقدامات اخیرش همسایه و دشمن دیرین‌اش (کره جنوبی) را هم از کامل کردن نقشه‌های خصومت‌آمیز جدیدش بازدارد و آنها را هم به عقب‌نشینی وادارد. با توجه به روی کار آمدن قریب‌الوقوع یک دولت دست‌ راستی‌تر در سئول، گمان می‌رود که کره‌‌جنوبی آرایش نظامی خود در مرزهای مشترک با کره شمالی را تجدید و تشدید کند و پیونگ‌یانگ را در یک حالت هشدار دائمی نگه‌ دارد. با این اوصاف کیم جونگ اون با تست‌های هسته‌ای اخیرش و با موشک‌هایی که توان و کاربردشان را در یک ماه اخیر آزموده، سیاستمداران ارشد سئول را به این ترس و باور رسانده که اگر بنای جنگ مستقیم با همسایه شمالی خود را داشته باشند، یک گوشمالی حسابی و احتمالاً اتمی شامل حال‌شان خواهد شد.
به این ترتیب نه فقط دولت سئول بلکه دولت واشنگتن هم در یک موضع انفعالی در میدان رقابت با پیونگ‌یانگ قرار دارد و به هرسو که بروند، «اون» یک مدل تهدید و زرادخانه‌ای آماده تهاجم را مقابل‌شان قرار خواهد داد. شرایط فعلی واشنگتن بی‌شباهت به دوران باراک اوباما نیست که بایدن معاونت او را بر‌عهده داشت. در آن دوران اوباما دعا می‌کرد، بهترین روش در قبال سیاست‌های هجومی و ترساننده اون، بی‌تفاوتی در مقابل او  و ایزوله کردن سیاسی‌اش و دور‌و‌برش است تا ساز‌و‌کارهایش کم‌اثر نشان بدهند و او شبیه به شیر بیشه‌ای شود که در آن هیچ صید قابل ذکری وجود ندارد و دندان نشان دادن‌های کره‌ای‌ها فقط برای صید بره‌هایی است که وجود خارجی ندارند. بیش از یک دهه پس از آن باورهای غیر‌واقعی، امریکا در جایی ایستاده است که می‌بینیم، زیرا «اون» در همان بیشه ماند و قوی‌تر و مجهزتر شد و حالا امریکا و شرکای غربی‌اش  با اتخاذ سیاست‌هایی سرشار از تردید و صبر و تساهل، بی‌شباهت به بره‌هایی نیستند که اوباما مدعی عدم وجودشان بود. روبه‌روی آنها کره‌ای ایستاده است که محکم‌تر و تجهیزشده‌تر از هر زمانی برای عقب راندن هرچه بیشتر غربی‌ها مهیا است و اگر ترامپ این قدرت را داشت که او را به زور سر میز مذاکره بیاورد، اینک بایدن از این توانایی اولیه و بدوی نیز بی‌نصیب است. بدتر از همه اینها این نکته است که واشنگتن قدرت کاستن از حجم فعالیت‌های هسته‌ای کره شمالی را هم ندارد و حالا زرادخانه اتمی این کشور به درجه‌ای از کارایی رسیده که شاید برای رساندن موشک‌های قاره‌پیمایش به نقاطی استراتژیک در خاک امریکا نیاز به طی کردن خاک چند کشور دیگر را نداشته باشد، این امر حتی اگر فقط یک تصور و احتمال خفیف باشد، همین که احتمال آن وجود دارد، برای لرزان‌تر شدن امریکا و پیروزی «اون» در این ستیز راهبردی کفایت می‌کند.
 منبع: National Interest