به مناسبت سالروز وفات کریم اهل بیت حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)
سفیر دانایی
اسماعیل علوی
دبیر گروه پایداری
سختگیری عباسیان بر امامان شیعه و پیروانشان در دوران خلافت متوکل عباسی که در دشمنی با خاندان پیامبر شهرت داشت، شدت یافت، تا آنجا که امام هادی(ع) از مدینه به سامرا فراخوانده شد تا تحتنظر دائمی، از دایره نفوذ و توسعه مکتب اهل بیت رسول خدا (ص) جلوگیری شود. محل سکونت امام هادی (ع) به گونهای انتخاب شد تا بهرهرسانی معنوی و علمی آن حضرت به شیعیان و رسیدگی به امور آنان با دشواریهای جدی مواجه باشد. متوکل که از نفوذ و محبوبیت امام(ع) در میان جامعه خبر داشت، با حصر امام در محلهای نظامینشین و تفتیش گاهوبیگاه منزل آن حضرت، دیدارها و رفتوآمدهای امام هادی(ع) را زیر نظر گرفت. از این رو پس از اسکان اجباری امام در سامرا، دسترسی شیعیان و یاران به آن حضرت به سختی صورت میگرفت و با مخاطرات بسیاری همراه بود. امام هادی(ع) برای چارهجویی مشکل، اقدام به اعزام عالمان صالحی که در مکتب اهل بیت تربیت شده بودند، به اطراف و اکناف نمود. از جمله آنان حضرت عبدالعظیم (252 -173 ه.ق) از تبار سادات حسنی بود که مأموریت یافت به ری سفر کرده و اداره امور شیعیان بخشهایی از ایران را برعهده بگیرد. جد نخست حضرت عبدالعظیم(ع)، علی بن حسن مثنی ملقب به «سدید» به همراه پسرعمویش «عبدالله محض» و گروه دیگری از سادات حسینی، در دوران خلافت منصور علیه عباسیان قیام کرده، دستگیر و در زندان بغداد زندانی بود و همانجا نیز درگذشت. این موضوع میتوانست مانع سفر آشکار حضرت عبدالعظیم حسنی به ری یکی از پایگاههای تشیع در آن زمان باشد. از این رو وی به صورت ناشناس وارد ری شد و نزدیک به دو سال در خانه «احمد بن محمد بن خالد برقی» یکی از پیروان مکتب امامیه به صورت مخفی روزگار گذراند و به ترویج و تعلیم مکتب اهل بیت پرداخت.
حضرت عبدالعظیم حسنی با آنکه یکی از برجستهترین تربیتیافتگان مکتب اهل بیت رسول خدا است و از جایگاه علمی رفیع و کمنظیری برخوردار است، هنگام عزیمت به محل مأموریت خود -شهرری- عقاید خود را به امام هادی(ع) عرضه داشت که مورد تأیید آن حضرت نیز قرار گرفت. حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) از راویان بزرگ و مورد اطمینان اهل بیت(ع) و از بزرگان شیعه است و کتابها و تألیفات فراوانی دارد. وی در علوم قرآنی و تفسیر، فقه، اخلاق، تاریخ و سیره اهل بیت(ع)، کلام (در شاخههای توحید، نبوت، امامت و مهدویت) نیز از تبحر خاصی برخوردار بوده و روایتهای مهمی در این باره در متون روایی معتبر از ایشان به ما رسیده است، به طوریکه میتوان او را یکی از فقهای بزرگ شیعه در عصر امامت دانست، آنهم در دورهای که بنیعباس با تمام توان به دنبال محو نام و مکتب اهل بیت(ع) بودند. همچنین بیش از 1250 حدیث در زمینه علوم مختلف از زبان حضرت عبدالعظیم حسنی نقل شده و در اخلاص و عمل و بویژه در فقه و آداب سلوک معنوی دارای مرتبه والایی بوده است، تا آنجا که امام هادی(ع) به شخصی به نام «اباحَمّاد رازی» که با تحمل زحمات فراوان برای دریافت پاسخ چند سؤال، خود را به سامرا رسانده بود، میفرمایند: ای اباحمّاد، هرگاه با مشکلی از مشکلات دینی یا پرسشی از مسائل اسلامی روبهرو شدید، آن مشکل و سؤال خود را با عبدالعظیم حسنی درمیان بگذارید و پاسخ پرسشهای خود را از او دریافت کنید.
دبیر گروه پایداری
سختگیری عباسیان بر امامان شیعه و پیروانشان در دوران خلافت متوکل عباسی که در دشمنی با خاندان پیامبر شهرت داشت، شدت یافت، تا آنجا که امام هادی(ع) از مدینه به سامرا فراخوانده شد تا تحتنظر دائمی، از دایره نفوذ و توسعه مکتب اهل بیت رسول خدا (ص) جلوگیری شود. محل سکونت امام هادی (ع) به گونهای انتخاب شد تا بهرهرسانی معنوی و علمی آن حضرت به شیعیان و رسیدگی به امور آنان با دشواریهای جدی مواجه باشد. متوکل که از نفوذ و محبوبیت امام(ع) در میان جامعه خبر داشت، با حصر امام در محلهای نظامینشین و تفتیش گاهوبیگاه منزل آن حضرت، دیدارها و رفتوآمدهای امام هادی(ع) را زیر نظر گرفت. از این رو پس از اسکان اجباری امام در سامرا، دسترسی شیعیان و یاران به آن حضرت به سختی صورت میگرفت و با مخاطرات بسیاری همراه بود. امام هادی(ع) برای چارهجویی مشکل، اقدام به اعزام عالمان صالحی که در مکتب اهل بیت تربیت شده بودند، به اطراف و اکناف نمود. از جمله آنان حضرت عبدالعظیم (252 -173 ه.ق) از تبار سادات حسنی بود که مأموریت یافت به ری سفر کرده و اداره امور شیعیان بخشهایی از ایران را برعهده بگیرد. جد نخست حضرت عبدالعظیم(ع)، علی بن حسن مثنی ملقب به «سدید» به همراه پسرعمویش «عبدالله محض» و گروه دیگری از سادات حسینی، در دوران خلافت منصور علیه عباسیان قیام کرده، دستگیر و در زندان بغداد زندانی بود و همانجا نیز درگذشت. این موضوع میتوانست مانع سفر آشکار حضرت عبدالعظیم حسنی به ری یکی از پایگاههای تشیع در آن زمان باشد. از این رو وی به صورت ناشناس وارد ری شد و نزدیک به دو سال در خانه «احمد بن محمد بن خالد برقی» یکی از پیروان مکتب امامیه به صورت مخفی روزگار گذراند و به ترویج و تعلیم مکتب اهل بیت پرداخت.
حضرت عبدالعظیم حسنی با آنکه یکی از برجستهترین تربیتیافتگان مکتب اهل بیت رسول خدا است و از جایگاه علمی رفیع و کمنظیری برخوردار است، هنگام عزیمت به محل مأموریت خود -شهرری- عقاید خود را به امام هادی(ع) عرضه داشت که مورد تأیید آن حضرت نیز قرار گرفت. حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) از راویان بزرگ و مورد اطمینان اهل بیت(ع) و از بزرگان شیعه است و کتابها و تألیفات فراوانی دارد. وی در علوم قرآنی و تفسیر، فقه، اخلاق، تاریخ و سیره اهل بیت(ع)، کلام (در شاخههای توحید، نبوت، امامت و مهدویت) نیز از تبحر خاصی برخوردار بوده و روایتهای مهمی در این باره در متون روایی معتبر از ایشان به ما رسیده است، به طوریکه میتوان او را یکی از فقهای بزرگ شیعه در عصر امامت دانست، آنهم در دورهای که بنیعباس با تمام توان به دنبال محو نام و مکتب اهل بیت(ع) بودند. همچنین بیش از 1250 حدیث در زمینه علوم مختلف از زبان حضرت عبدالعظیم حسنی نقل شده و در اخلاص و عمل و بویژه در فقه و آداب سلوک معنوی دارای مرتبه والایی بوده است، تا آنجا که امام هادی(ع) به شخصی به نام «اباحَمّاد رازی» که با تحمل زحمات فراوان برای دریافت پاسخ چند سؤال، خود را به سامرا رسانده بود، میفرمایند: ای اباحمّاد، هرگاه با مشکلی از مشکلات دینی یا پرسشی از مسائل اسلامی روبهرو شدید، آن مشکل و سؤال خود را با عبدالعظیم حسنی درمیان بگذارید و پاسخ پرسشهای خود را از او دریافت کنید.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه