واعظ وارسته و مردمی
حجتالاسلام سیدابوالحسن نواب
رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب
1. در روزگاری زندگی میکنیم که همه از تغییرات مثبت و منفی در اصل و نوع دینداری مردم سخن میگویند. در تحلیل و تعلیل دینگریزی نسل نو، به عوامل گوناگونی اشاره میکنند از جمله تحولاتی که در نوع کارکرد روحانیون پیش آمده و آنکه مسئولیتهایی تازه در کنار مشی و منشهایی متفاوت، جایگزین نقش و منزلتهای سنتی آنان شده است.
در چنین شرایطی و با توجه به چنین نگرهها و نگرانیهایی، بسیار جالبتوجه مینماید که همچنان روحانیونی باشند که در چشم و دل طبقات مختلف مردم، عزیز و گرامی باشند، فضیلتمدار تلقی شوند، اثرگذار و تحولآفرین باشند، در متن جامعه و همراه با نظام سیاسی حاکم و چهرهای رسانهای باشند و در عین حال مردمان، آنان را معنوی، مستقل و قابل اتکا بدانند.
2. مرحوم استاد فاطمینیا از آن دست عالمانی بود که مردمی باقی ماند، رسالت اصلیاش را فرونگذاشت، منبر را به تازهکاران بدلکار نسپرد، بیمطالعه سخن نگفت، با رویی باز و سینهای گشاده با همگان فارغ از میزان دینداریشان روبهرو میشد، با سخنان نغز و ادیبانهاش شوق سخندانی و نکتهسنجی را در جانها برمیانگیخت، به معنویتی در جمعیت و خلوتی در جلوت فرامیخواند و به نظام و رهبری به سبک خودش سوق میداد، بیآنکه بوی تملق، احتیاج و اغراق از این اقبال و استقبال به مشام برسد.
3. اینک که در «فقد» آن روحانی عالیمقام به سوگ نشستهایم، به حکم سالها معاشرت و مؤانست با آن یگانه فرزانه، که گاه افتخار میداد و در مجلس سنواتیام در عزای امام هادی علیهالسلام افاده و افاضه میکرد، وظیفه خودم میدانم ضمن احترام به او و همه فضیلتهایی که در او تبلور داشت، همه همکسوتهای خودم و همه طلاب نورسیده را به درنگ و تأمل در «گفتار» و «رفتار» او فراخوانم و به همه اطمینان میدهم که همچنان الگوهای سنتی دینگستری و فرهنگپروری بُرد و کاربرد دارند، مشروط به آنکه با زمانشناسی، مخاطبشناسی، علممحوری و از همه مهمتر، خداباوری و تقوامداری همراه و قرین باشند.
رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب
1. در روزگاری زندگی میکنیم که همه از تغییرات مثبت و منفی در اصل و نوع دینداری مردم سخن میگویند. در تحلیل و تعلیل دینگریزی نسل نو، به عوامل گوناگونی اشاره میکنند از جمله تحولاتی که در نوع کارکرد روحانیون پیش آمده و آنکه مسئولیتهایی تازه در کنار مشی و منشهایی متفاوت، جایگزین نقش و منزلتهای سنتی آنان شده است.
در چنین شرایطی و با توجه به چنین نگرهها و نگرانیهایی، بسیار جالبتوجه مینماید که همچنان روحانیونی باشند که در چشم و دل طبقات مختلف مردم، عزیز و گرامی باشند، فضیلتمدار تلقی شوند، اثرگذار و تحولآفرین باشند، در متن جامعه و همراه با نظام سیاسی حاکم و چهرهای رسانهای باشند و در عین حال مردمان، آنان را معنوی، مستقل و قابل اتکا بدانند.
2. مرحوم استاد فاطمینیا از آن دست عالمانی بود که مردمی باقی ماند، رسالت اصلیاش را فرونگذاشت، منبر را به تازهکاران بدلکار نسپرد، بیمطالعه سخن نگفت، با رویی باز و سینهای گشاده با همگان فارغ از میزان دینداریشان روبهرو میشد، با سخنان نغز و ادیبانهاش شوق سخندانی و نکتهسنجی را در جانها برمیانگیخت، به معنویتی در جمعیت و خلوتی در جلوت فرامیخواند و به نظام و رهبری به سبک خودش سوق میداد، بیآنکه بوی تملق، احتیاج و اغراق از این اقبال و استقبال به مشام برسد.
3. اینک که در «فقد» آن روحانی عالیمقام به سوگ نشستهایم، به حکم سالها معاشرت و مؤانست با آن یگانه فرزانه، که گاه افتخار میداد و در مجلس سنواتیام در عزای امام هادی علیهالسلام افاده و افاضه میکرد، وظیفه خودم میدانم ضمن احترام به او و همه فضیلتهایی که در او تبلور داشت، همه همکسوتهای خودم و همه طلاب نورسیده را به درنگ و تأمل در «گفتار» و «رفتار» او فراخوانم و به همه اطمینان میدهم که همچنان الگوهای سنتی دینگستری و فرهنگپروری بُرد و کاربرد دارند، مشروط به آنکه با زمانشناسی، مخاطبشناسی، علممحوری و از همه مهمتر، خداباوری و تقوامداری همراه و قرین باشند.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه