اشغالگران باید سوریه را ترک کنند

گروه سیاسی/ نقاطی از خاک شرق سوریه در حالی هفته گذشته از سوی امریکا هدف حمله نظامی قرار گرفت که مقام‌های این کشور تلاش کردند تا از این حمله مداخله جویانه، بهانه‌ای برای بحران آفرینی و نسبت دادن اتهاماتی موهوم علیه جمهوری اسلامی بتراشند و با اتهام‌پراکنی و غوغاسالاری جایگاه خود را از متهم به مدعی تغییر دهند. چنانکه «جو بایدن»، رئیس جمهور امریکا در بیانیه‌ ادعایی خود در حالی که تجاوز نظامی اخیر این کشور به سوریه را به اطلاع مجلس نمایندگان و مجلس سنا می‌رساند، مدعی شد: «در بیست و سوم این ماه دستور حمله به تأسیساتی در شرق سوریه را صادر کردم که توسط گروه‌های وابسته به ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد.» او در ادامه این ادعاها افزود: «این حملات با هدف دفاع از امنیت نیروهای ما و تضعیف و مختل کردن سلسله حملات علیه منافع امریکا انجام شد. ایالات متحده این اقدام لازم را مطابق با قوانین بین‌المللی و اصل حق دفاع از خود انجام داده است.» این ادعا پیشتر از سوی «کالین کال»، معاون پنتاگون، مطرح شده بود که در توجیه حمله نظامی خود به خاک سوریه ادعا کرده بود حملات امریکا در شرق سوریه پیامی به ایران و شبه نظامیان تحت امر آن است.
هفته گذشته ارتش امریکا از زخمی شدن چند نظامی امریکایی در حمله راکتی به پایگاه‌های این کشور در میادین نفتی «کونیکو» و «العمر» واقع در «دیر الزور» سوریه خبر داده بود. ساعاتی پس از این حمله، هواپیماهای نظامی امریکا اهدافی در اطراف شهرهای «المیادین» و «القوریه» در شرق سوریه را هدف قرار دادند.
لزوم خروج ارتش متجاوز امریکا
ادعای موهوم امریکا روز گذشته از سوی ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان پاسخ گرفت. سخنگوی دستگاه دیپلماسی در توئیتی نوشت: «امریکا حملات اخیر ارتش متجاوز این کشور به گروه‌های مردمی و نیروهای ضدتروریستی سوریه را پاسخی مستقیم به حملات و تهدیدات مداوم علیه نیروهای ایالات متحده خوانده است! حقیقت: اصل حضور امریکای اشغالگر در سوریه و تجاوزات آن به مدافعان استقلال و تمامیت ارضی سوریه غیرقانونی و محکوم است».
ادعای نقش ایران در وقوع تنش‌های نظامی صورت گرفته در سوریه در حالی از سوی مقام‌های امریکایی مطرح است که دیگر این واقعیت عیان شده که حضور ناخوانده نظامیان امریکایی در خاک سوریه خود آغازگر ایجاد تروریسم و حمایت همه جانبه این کشور از روند بحران آفرینی جریان‌های رادیکال و تروریستی در منطقه به شمار می‌آید. روندی که بهانه تأسیس مراکز و پایگاه‌های امریکا در داخل خاک سوریه با ادعای تأثیرگذاری بیشتر برای مقابله با داعشی شد که خود واشنگتن در به وجود آوردن آن نقش غیر قابل انکاری داشت. این در حالی است که گرچه مبارزه با تروریسم یک خواست مشترک بین‌المللی به شمار می‌رود اما هنگامی که اجرای این خواسته در چهارچوب مرزهای شناخته شده دولت و ملت دیگری قرار می‌گیرد، انجام آن جز با درخواست صریح و موافقت شفاف آن کشور، امکانپذیر نخواهد بود. این در حالی بود که دولت دمشق پس از مواجهه با داعش هرگز از امریکا برای مقابله با این بحران کمک نخواست و حضور این کشور در جنگ با داعش طی سال‌های گذشته یک روند غیرقانونی به شمار می‌رفت. خاصه آنکه این کشور عملاً هیچ مشارکت مؤثری در مقابله با گروه‌های تروریستی نداشت و این متحدان نزدیک سوریه بویژه جمهوری اسلامی ایران بودند که بنا به درخواست دولت دمشق از هیچ کمک مستشاری به سوریه برای ریشه‌کن کردن داعش دریغ نکردند؛ امری که در نهایت به عقب‌نشینی و شکست تمام عیار این گروه در نقاط بحرانی سوریه انجامید. 

غارت ثروت و منابع سوری‌ها
با وجود این، عقب راندن داعش از سوی دولت سوریه، سبب نشد امریکا که در این روند خود را در قامت منجی وارد این بحران خودساخته کرده بود، بعد از پایان گرفتن تنش و شکست گروه تروریستی داعش از سوریه خارج شود. حال آنکه استمرار این حضور در درجه اول ناقض حاکمیت ملی سوریه و سپس همه قوانین بین‌المللی به شمار می‌آید. این در حالی است که به نظر می‌رسد امریکا برای ماندن در سوریه و سایر کشورهای منطقه خاورمیانه دلیلی مهم‌تر از ادعای واهی مقابله با تروریسم دارد؛ غارت ثروت و منابع نفتی سوریه که امریکا برای انجام آن ابایی از همدستی با کمپانی‌های نظامی و گروه‌های تروریستی ندارد و از سوی دیگر حفظ مناطق تحت نفوذ برای نگه داشتن امکان سیاست‌های مداخله جویانه خود ذیل راهبرد حمایت از هم‌پیمانش یعنی رژیم صهیونیستی بخش مهمی از چرایی حضور غیر قانونی امریکا در سوریه به شمار می‌آید.
این چنین است که از منظر دولت دمشق و اذهان جهانی، ایالات متحده یک مزاحم ناخوانده در منطقه و سوریه به شمار می‌آید که حضورش در این کشور جز تشدید ناامنی و تحمیل رنج بیشتر بر مردم سوریه حاصلی نداشته است. خاصه آنکه این حضور یک مانع بزرگ در برابر تلاش‌هایی است که در قالب فرایند مذاکرات صلح موسوم به «مذاکرات آستانه» از سوری جمهوری اسلامی، روسیه و ترکیه به جریان افتاده است. 
از این رو به نظر می‌رسد امریکا به جای فرافکنی پیرامون بحران‌های نظامی روی داده در سوریه که خود و همدستانش در آن نقش دارند، باید به فکر پایان اشغالگری خود در سوریه باشد.