گروه فرهنگی /  مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و جوانان استان تهران از انتشار سه کتاب گویا همزمان با هفته کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه خبر دادند.
 هر چند که انتشار کتاب‌های گویا در کشورمان قدمتی طولانی دارد اما این نخستین مرتبه‌ای است که در خلال انتشار کتاب‌های گویا از نظر محتوایی هم به کودکانی با نیازهای ویژه توجه شده است؛ تاریخچه کتاب‌های گویا در کشورمان به سال 1929 بازمی گردد، زمانی که نخستین کتاب گویا در پاسخ به نیاز نابینایان از سوی علی اصغر آموزگار که خودش هم نابینا بود ارائه شد و کمی بعد مورد توجه همگان قرار گرفت؛برخی معتقدند که نخستین کتاب گویا حتی پیش‌تر از امریکا، در کشور خودمان تولید شده است.
حالا گذشته از این که نخستین کتاب گویا متعلق به ما ایرانیان بوده یا امریکایی‌ها، فاطمه تنهایی، مدیر کل کانون استان تهران با اشاره به ضرورت تولید و تدوین کتاب‌های گویا برای افراد کم‌بینا و نابینا در خبر ارسالی روابط عمومی این سازمان گفته: «با تلاش همکاران برای اولین‌بار از سوی کانون استان تهران سه عنوان کتاب «حلزون من گم شده»، «مثل چشم‌های بابا» و «نگهبان چشمه» از انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به شکل فایل صوتی درآمده که محتوای آن دربرگیرنده بخشی از زندگی افراد دارای نیازهای ویژه است.»
او با بیان این‌که تولید کتاب گویا به‌عنوان یکی از منابع مطالعاتی کودکان و نوجوانان دارای نیازهای ویژه، از برنامه‌های مصوب استان تهران در سال‌ جاری است تأکید کرده: «فایل صوتی این سه اثر در کتابخانه‌های مراکز کانون و پایگاه اینترنتی کانون استان تهران در دسترس علاقه‌مندان و کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه قرار گرفته است.» آن طور که« تنهایی» گفته قرار شده تا پایان سال تعداد بیشتری کتاب با این قبیل مضامین به شکل گویا در دسترس علاقه مندان قرار بگیرد.  فراتر از بحث این چند کتاب گویا، چند سالی است که نویسندگان هم توجه بیشتری به کودکان و نوجوانانی که شرایطی متفاوت از دیگر همسالان خود دارند از قبیل برخی معلولیت‌های جسمی یا بیماری‌های خاص نظیر سندرم داون نشان می‌دهند؛ از جمله می‌توان به فرهاد حسن‌زاده اشاره کرد. او در بخش عمده‌ای از نوشته‌های خود به سراغ بچه‌هایی با نیازهای ویژه رفته تا از این طریق هم کودکان و نوجوانان بدانند که تنها آنها نیستند که با برخی تفاوت‌ها مواجه‌اند و هم این که بچه‌هایی که با عنوان همکلاسی با آنها برخورد دارند تا حدی بتوانند از خلال دریچه ادبیات با این کودکان و نوجوانان آشنا شوند و مواجهه ای اصولی تر با آنان داشته باشند. حمیدرضا شاه آبادی هم یکی دیگراز اهالی کتاب است که با انتشار آثاری متعدد نشان داده از نیاز کودکانی با شرایط خاص غافل نیست؛ از جمله کتابی که طی ماه‌های گذشته با عنوان «موزی که می‌خندید» منتشر شد و حتی موفق به راهیابی در فهرست آثار ممتاز جهان درباره کودکان معلول از سوی دفتر بین‌المللی کتاب برای نسل جوان شد. البته نویسندگان دغدغه‌مند در این رابطه تنها به این دو نویسنده محدود نمی‌شود اما این دو را شاید بتوان از مشهورترین آنها دانست که موفق به کسب جوایز خارجی هم شده‌اند.

پرویز براتی
خبرنگار
همسرش لیلا گوشی تلفن را برمی‌دارد و خبر ناگواری را که از شب قبل در فضای مجازی و یکی دو سایت دست به دست می‌چرخد، تأیید می‌کند. می‌گوید یکشنبه ششم دسامبر 2020 (16 آذر 99) از دنیا رفته است؛ «مشکل حادی نداشتند و حال‌شان خوب بود. البته دیابت داشتند و کلسترول خون‌شان هم بالا بود، ولی تصور می‌کنم دلیل از دنیا رفتن‌شان ایست قلبی باشد.» موقع مرگ 91 سال داشت. متولد یک آذر 1308 بود. نزد دوستان و نزدیکان، به «سردار» معروف بود. در ایران با عنوان «طراح تئاتر شهر» شناخته می‌شد. نام «امیرعلى سردار افخمى» مترادف بود با بنای استوانه‌ای چهارراه ولیعصر که 48 سال است به عنوان نماد تئاتر ایران شناخته می‌شود. سردار اما بیش از اینها برای معماری ایران کار کرده بود. سال‌ها قبل از آن که در 200 کیلومتری جنوب پاریس در Vernou-en-Sologne ساکن شود، پروژه‌های ارزشمند متعددی را در ایران طراحی و اجرا کرده بود. طی گفت‌وگوهای متعددی که طی یک دهه اخیر با او داشتم، همواره بر استفاده از آجر در ساختمان‌هایش اصرار خاصی داشت. خود را «دشمن تراورتن» می‌نامید. اولین پروژه‌ای که سردار افخمی با آجر در تهران اجرا کرد، مرکز تحقیقات کار واقع در خیابان ولیعصر بود. او این ساختمان را زمانی طراحی و اجرا کرد که مصالح خوب از دید صاحب‌کاران مرمر و تراورتن و به قول سردار افخمی «از این مزخرفات» بود! پروژه بعدی او، خانه خودش در گلستان چهارم بود که در حال حاضر در اختیار وزارت امور خارجه است. در این خانه از همان مصالحی استفاده کرد که در ساختمان تئاتر شهر به کار برده بود: آجر و گچ و سرامیک. پروژه دیگری که در شمال تهران اجرا کرد، ساختمانی برای کودکان بی‌سرپرست بود که در آن از آجر، بتن و مقداری کاشی استفاده کرد. یک ساختمان هم در پارک نیاوران ساخته است که سبک بخصوصی مثل شیروانی‌ها دارد.
سردار افخمی در کنار بهروز احمدی، عباس قریب، مسعود قاضی زاهدی، منصور وکیلی و داریوش فیروزلی گروه طراحی ساختمان فعلی مجلس شورای اسلامی را پیش از انقلاب تشکیل دادند. بعد از انقلاب از او خواستند که برای اجرای این ساختمان به تهران بیاید اما قبول نکرد. او همیشه ترس از عواقب بازگشت به ایران را دلیل رد این پیشنهاد و بازنگشتن به تهران می‌دانست: «من کمی قبل از انقلاب برای بار دوم ایران را به مقصد فرانسه ترک کردم. متأسفانه زمانی که ایران نبودم، به خانه و دفترم برای جست‌وجو رفتند. مشکل تراشیدند برای من. نمی‌دانم چرا این برخوردها با من شد.» همه این‌ها دست به دست هم داد تا سردار افخمی  در خارج کشور ماندگار شود. طرح او برای ساختمان جدید مجلس در میدان بهارستان نهایتاً با وقفه‌ای طولانی در اوایل دهه ۸۰ شمسی توسط مهندس عبدالرضا زکایی به اجرا درآمد.
اما به یقین گل سرسبد پروژه‌های سردار افخمی همان نگین استوانه‌ای چهارراه ولیعصر است که کار مشترک او و لیلا فرهاد محسوب می‌شود. کلنگ احداث مجموعه تئاتر شهر تهران سال ۱۳۴۶، در محل کافه شهرداری به زمین زده و هفتم بهمن 1351 با یک سالن مدرن آماده بهره‌برداری شد. ساختمان تئاتر شهر، بنای استوانه‌ای به قطر 34 متر و ارتفاع 15 متر است که نمای خارجی آن تماماً با کاشی فیروزه‌ای پوشیده شده. این ساختمان، رواقی با ستون‌های کشیده دارد و یک قاعده‌ ستاره‌ سه‌پر، گرداگرد آن را فرا گرفته که با تیرهای منحنی، سقف پیش ‌آمده‌ ساختمان را برپا نگه داشته است.
اما اختلاف سردار افخمی با هوشنگ سیحون نکته‌ای بود که همیشه از خلال صحبت‌های او مشهود بود. هر چند هر دو از نام‌آورترین معماران ایرانی دهه 50 و از بنیانگذاران جریان معماری پیشروی ایران هستند. شاید یک دلیل این اختلاف به خاطر اختلاف دیدگاه‌های معمارانه آن دو باشد. سردار افخمی همواره در پروژه‌هایش به دنبال آجر و کاشی رفت و مخالف کاربرد شیشه و تراورتن بود؛ از آن رو که معتقد بود این مصالح مناسب آب و هوا و فضای ایران نیست. این در حالی است که بسیاری از ساختمان‌های آن زمان تهران که معمارانی چون هوشنگ سیحون، عبدالعزیز فرمانفرما و حیدرعلی غیائی طراحی و اجرا می‌کردند با مصالحی همچون تراورتن و شیشه و آهن اجرا می‌شد. در واقع سردار افخمی را باید معماری زمینه‌گرا دانست. او بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تأکید دارد و معماری او با درک پیام بستر خود شکل می‌گیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی می‌کند. در نتیجه ساختمان جزیی کوچک از طبیعت پیرامون خواهد بود.  سردار افخمی غیر از طراحی ساختمان مجلس شورای اسلامی، طرح یک مسجد را در دست داشت که قرار بود در تهران اجرا شود که البته این مسجد هیچ گاه ساخته نشد. سردار افخمی با وجود یادگارهای گرانقدرش قبل از انقلاب، در سال‌های بعد از انقلاب چه پروژه‌هایی را خارج از ایران اجرا کرد؟ این سؤالی بود که در یکی از گفت‌وگوهایم از او پرسیدم. من البته طی سال‌های اقامتم در فرانسه بیشتر پروژه‌های شخصی و خصوصی را برای خودم و دوستانم اجرا کرده‌ام.» یکی از طرح‌های زیبای سردارافخمی که در پاریس به یادگار مانده، طراحی سنگ مزار صادق هدایت در گورستان پرلاشز است. این مزار در ابتدا سنگی معمولی داشت تا ‌زمانی که سردار افخمی خارای سیاه‌ خوش‌تراشی را طراحی و جایگزین سنگ قبلی کرد. سردار افخمی در ٩١ سالگی درگذشت اما یادمان‌های پربهای او؛ از آن خارای سیاه در پاریس گرفته تا نگین استوانه‌ای تهران و البته سازه هرمی شکل میدان بهارستان برای ما به یادگار خواهند ماند. لیلا فرهاد معتمد (سردار افخمی) همسر این معمار ظهر روز سه‌شنبه 18 آذر خبر داد که فرزندان‌شان از نیویورک به منظور خاکسپاری پدر در راه پاریس هستند و پیکر این هنرمند بعد از مراسمی جمع و جور در پاریس به خاک سپرده خواهد شد.

مدیر انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات وزارت‌ فرهنگ و ارشاد اسلامی از کسب رتبه دوم این وزارتخانه در سامانه انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات خبر داد. سامانه انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات با هدف استفاده تمام شهروندان برای دسترسی آزادانه به اطلاعات نهادهای دولتی در خردادماه ۱۳۹۶ راه‌اندازی و دبیرخانه آن در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شد. / ایرنا
در هفته «تکریم افراد دارای معلولیت»، فیلیمو در همکاری با سازمان بهزیستی کشور به‌ عنوان اصلی‌ترین نهاد ساماندهی معلولان، با انعقاد تفاهمنامه‌ای به افراد تحت پوشش این سازمان خدمات ویژه‌ای ارائه می‌دهد.
 مستند بلند «راکفیلد» Rockfield تولید سال 2020 کشور انگلستان به کارگردانی «هانا بریمن» در بخش بهترین‌های جهان مستند چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت به نمایش گذاشته می‌شود.
 مؤسسه خانه کتاب و ادبیات ایران اعلام کرد که با ۸۱۶ کتابفروشی‌ فعال عضو طرح «پاییزه کتاب۹۹» طی ۱۳روز کاری تسویه حساب شد. طرح پاییزه کتاب ۹۹ همزمان با بیست و هشتمین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران به مدت هفت روز با مشارکت و استقبال ۸۱۶ کتابفروشی فعال در سراسر کشور برگزار شد و طی آن ۴۵۸هزار و ۸۳۳ نسخه کتاب به مبلغ ۱۹۸میلیارد و ۱۳۷میلیون و ۵۹۱هزار و ۷۳۰ریال خریداری شد./ ایلنا
مرحله تحویل آثار هشتمین دوســـــــــــالانه مجسمه‌سازی تهران ادامه دارد و هنرمندان شرکت‌کننده در دوسالانه مجسمه آثار خود را در تالار وحدت به دبیرخانه دوسالانه برای چیدمان تحویل می‌دهند. / ایرنا

رمضانعلی حیدری خلیلی
معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی
مقایسه وضعیت بودجه سینما در سال‌های ۹۸ و ۹۹ نشان می‌دهد که برخلاف روند کاهشی بودجه سال ۹۹ سازمان سینمایی نسبت به سال ۹۸، افزایش ۳۰ درصدی بودجه سازمان در لایحه بودجه ۱۴۰۰ تا اندازه‌ای امیدوارکننده است. با وجود این رشد، باز هم تناسب درستی میان بودجه و هزینه موجود در سینما برقرار نمی‌شود. هرچند بودجه سازمان سینمایی به ‌لحاظ کمی و با افزایش ۳۰ درصدی نسبت به سال ۱۳۹۹ به رقم ۲۷۵ میلیارد تومان رسیده است ولی این افزایش تناسبی با افزایش هزینه فعالیت‌های سینمایی در عرصه‌های تولید، عرضه، نمایش و توسعه زیرساخت‌های سینمایی ندارد.
افزایش حداقل سه برابری هزینه تولید فیلم و احداث سالن سینما در کنار افزایش قیمت ارز برای تأمین نیازهای وارداتی سینمای ایران در حوزه فناوری، تجهیزات تولید و نمایش فیلم و استودیویی در یک سو و از سوی دیگر نبود امکان افزایش حمایت مالی از فعالیت‌های سینمایی به‌دلیل کمبود بودجه، باعث کاهش سهم اعتبارات حمایتی سازمان در انجام فعالیت‌های سینمایی شده است و این خود در سنوات اخیر کاهش اتکای سینما به بودجه دولتی را نشان می‌دهد.
درباره شیوه هزینه‌کرد این بودجه افزایش یافته هم باید گفت که این افزایش بودجه، در اصل پشتیبان افزایش کمی اغلب هزینه‌های ناخالص برنامه‌ها و فعالیت‌های سینمایی و همچنین افزایش ۲۵ درصدی حقوق کارکنان و سایر هزینه‌های پشتیبانی و اداری و نیز سربار فعالیت‌های مذکور خواهد داد. علاوه بر آن باعث می‌شود تا سهم فعالیت‌های اصلی سینمایی از بودجه به نسبت سال قبل تثبیت و تا اندازه‌ای افزایش یابد. علاوه بر اینها با این بودجه می‌توان با قدرت بیشتری اولویت‌های سازمان را در جهت توسعه زیرساخت‌های سینمایی و حمایت از تولید محتوا و توسعه بازار محصولات سینمایی دنبال کرد و نیز توجه بیشتری به توسعه سینما در استان‌ها داشت.