گروه فرهنگی/مجموعه تئاتر شهر تهران یکی از مهم‌ترین مراکز تئاتر کشور به حساب می‌آید که تا امروز میزبان مدیران صاحبنامی از جمله دکتر علی رفیعی، مجید شریف خدایی و حسین پاکدل  بوده و دیروز هم کاظم نظری مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با صدور حکمی سیدمحمدجواد طاهری را به‌عنوان مدیر این مجموعه منصوب کرد. در بخشی از حکم نظری خطاب به طاهری آمده است: «مجموعه ماندگار تئاترشهر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مجموعه‌های نمایشی کشور، جایگاه ویژه‌ای درتولید و اجرای آثار نمایشی داشته و یادگارهای مانایی از هنرمندی بزرگان تئاتر این سرزمین را در خاطره کهن خود ثبت کرده است. ارتقای ساختار اداری، شفاف‌سازی در ضوابط و مقررات، ارتباط و پاسخگویی بموقع مراجعان در کنار مدیریت هوشمندانه، ایجاد یک مرکز تئاتر حرفه‌ای کشور و ترسیم چشم‌انداز دقیق از اجراهای نمایشی و تشخص بخشی به تالارهای مجموعه می‌تواند زمینه ساز افزایش بهره‌وری از توان و امکانات موجود و نیز ارتقای میزان رضایتمندی هنرمندان و مخاطبان شود. ضمن اینکه تعامل سازنده با مخاطبان آثار هنری و گسترش دایره تماشاگران تئاتر با هدف نهایی ارتقای فرهنگی جامعه و رونق بخشی به هنر نمایش نیز می‌تواند از اولویت‌های مدیریت این مجموعه باشد.» سیدمحمدجواد طاهری فوق‌لیسانس کارگردانی و بازیگری است و طی سال‌های گذشته به‌عنوان مدرس، کارگردان و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون مشغول به فعالیت بوده و مدیریت خانه نمایش «قم» و مدیریت مؤسسه فرهنگی هنری «شب نمای آرین» را در پرونده کاری خود دارد و اهالی تئاتر امیدوارند بعد از چهره‌های صاحبنامی که پیش از او در این جایگاه به تئاتر ایران خدمت کرده‌اند، طاهری نیز بتواند حضوری مؤثر و کارآمد در این مجموعه داشته باشد.

گروه فرهنگی/سی‌وسومین دوره برگزاری نمایشگاه کتاب تهران به ایستگاه پایانی خود رسید، رویدادی بین‌المللی در عرصه نشر که امسال بعد از وقفه‌ای دو ساله به همت متولیان فرهنگی و ناشران، میزبانی علاقه‌مندان را از جای‌جای کشورمان به عهده داشت.
همان‌طور که در گزارش‌های روزهای گذشته نیز آمده بود، دوستداران کتاب در چگونگی برگزاری شکل نمایشگاه این دوره با تفاوت مهمی روبه‌رو شدند. کرونا با همه سختی‌هایی که رقم زد بهره‌مندی‌مان از دنیای تکنولوژی را سرعت بخشید. از همین بابت هم در سی‌و‌سومین دوره افزون بر بخش حضوری، در بخش مجازی هم امکان خرید کتاب فراهم شد.
اتفاقی که به گفته معاون فرهنگی وزیر ارشاد می‌توان آن را گامی جدی در راستای برقراری هر چه بیشتر عدالت فرهنگی در کشورمان دانست. با همراهی اداره پست، کتاب‌های خریداری شده به شکل رایگان ارسال شده است و بقیه نیز بزودی در دست علاقه‌مندان خواهد بود. این اتفاقی است که سبب دسترسی سهل‌تر عموم هموطنان به تازه‌های نشر شده و امید است که با بهبود سیستم توزیع کتاب، که این هم از وعده‌های یاسر احمدوند، معاون فرهنگی دولت سیزدهم است، شاهد بهبود هرچه بیشتر در این بخش باشیم.
تعطیلی یک روز پایتخت در چهارشنبه هفته گذشته بخش حضوری نمایشگاه کتاب را به تعطیلی کشاند، با این حال بخش مجازی همچنان برقرار بود و مردم هر ساعت از شبانه‌روز امکان مراجعه به نشانی الکترونیکی این رویداد حوزه نشر و خرید کتاب‌های مورد نظر خود را داشتند. تعطیلی مذکور توقع تمدید زمان برگزاری نمایشگاه حضوری را ایجاد کرد، هرچند که به سبب ضرورت هماهنگی با سازمان‌های مختلف میسر نشد. با این حال بخش مجازی نمایشگاه تا دوم خرداد تمدید شد.
بی‌راه نیست اگر برپایی نمایشگاه کتاب را افزون بر رویدادی بین‌المللی در عرصه نشر و همچنین ویترینی مهم در ارائه تازه‌های انتشاراتی‌های مختلف، یک جشنواره فرهنگی هم بدانیم. از مصداق‌های آن می‌توان به برپایی غرفه‌ای ویژه سنندج، هفتمین پایتخت کتاب کشورمان اشاره کرد. با مراجعه به این غرفه امکان آشنایی با برخی داشته‌های فرهنگی سنندج و از سویی کارهایی که توسط آنان برای گسترش کتابخوانی در این شهر شده، فراهم بود.
در کنار برپایی غرفه‌های اینچنینی در محوطه باز نمایشگاه کتاب، اجرای برنامه‌هایی برای کودکان در نظر گرفته شده بود که از آن جمله می‌توان به عروسک‌گردانی و برگزاری مسابقه‌های مفرح اشاره کرد. برخی از این ویژه‌برنامه‌ها با قصه‌ و شعرخوانی چهره‌های شاخص ادبیات همراه بود، مصطفی رحماندوست یکی از افرادی بود که در جمع کودکان و نوجوانان حاضر شد و بخش‌هایی از سروده‌های خود را برای آنان خواند.
در این بین بازار برگزاری جشن امضا برای کتاب‌های مؤسسات نشر هم داغ بود، این مسأله بیش از همه در بخش استقرار ناشران نوجوان خودنمایی می‌کرد، فرهاد حسن‌زاده نویسنده جهانی ادبیات نوجوان و همچنین ویدا اسلامیه مترجم رسمی «جی.کی.رولینگ» در کشورمان از جمله این افراد بودند که حضور آنان با استقبال زیادی از سوی مخاطبان کم‌سن‌وسال روبه‌رو شد.
در غرفه‌های سالن شبستان که به آثار بزرگسال اختصاص داشت، ناشران هریک بنا به فراخور شرایط و آثارشان دست به برپایی نشست‌ها و برنامه‌های نقد و بررسی زدند. حضور اتوبوس‌های سیار برای واکسیناسیون هم یکی از تمهیداتی بود که در همراهی مجریان برگزاری نمایشگاه کتاب با سازمان‌های مرتبط، شاهد خدمت‌رسانی آنها به مردم بودیم.
گفتنی است که سی‌وسومین دوره برگزاری نمایشگاه کتاب روز شنبه برابر با سی‌ویکمین روز اردیبهشت ماه بعد از 10 روز به کار خود خاتمه داد، بخش مجازی نمایشگاه اما تا ساعت 24 دوم خردادماه تمدید شد.

توفیق فیلم‌های کمیک بوکی در گیشه‌ها، عظیم و غیرقابل انکار است اما تکراری بودن سوژه‌ها و کشیده شدن آثار مرتبط با امثال بت‌من و اسپایدرمن به قسمت‌های هشتم و دهم و گاه فراتر از آن، حتی دوستداران این آثار را نیز دلتنگ کارهایی ساخته است که آنها هم حادثه‌ای هستند ولی لااقل از ظرایف و بدایعی بهره می‌گیرند که در فیلم‌های کمیک استریپی و بیش از حد ماشینی شده، کمتر یافت می‌شوند.
اگر «Romancing the stone» را که در سال 1984 با بازی مایکل داگلاس و کاتلین ترنر ساخته شد و حتی چهارگانه ایندیانا جونز را به یاد آوریم که به نوعی پدر فیلم‌های مرتبط با کشف و تصاحب گنج‌های کهن دست‌کم در 35 سال اخیر به حساب می‌آید، جای خالی این کارهای سرگرم کننده و دارای حس خوب اینک در تقویم سال و دستور کار استودیوهای مختلف خالی‌تر از هر زمان به نظر می‌رسد. این خلأ به حدی است که بینندگان حتی نسخه‌های توأم با طنز اینگونه فیلم‌های پرماجرای مبتنی بر کشف ثروت‌ها و اندوخته‌های کهن در غارهای اعصار دور را که سه‌گانه «مومیایی» با بازی برندان فریزر در اواخر دهه 1990 و دهه 2000 نمونه‌ای از آن بوده است، بر بدیع‌ترین تصاویر و مدرن‌ترین فناوری‌های آثار کمیک بوکی که اوج تجلی آن در چهارگانه «اونجرز» و نسخه‌های اخیر بت‌من و اسپایدرمن بوده است، ارجح می‌‌دانند. آنها ترجیح می‌دهند آثاری را ببینند که شاید قصه‌وار و کودکانه و سطحی باشند اما از آدم‌ها و احساسات آنها شکل می‌گیرند و برخلاف کمیک‌بوک‌ها در تسخیر موجودات قدرتمند روبوت‌واری نیستند که فقط در صورت ظاهر شبیه به انسان‌ها هستند و هر چیز دیگرشان از افسانه‌های ابرقهرمانی‌ای برمی‌خیزد که اگرچه شیرین است اما ناقض روح و ویژگی‌های عادی و انسانی است.
تلافی بدکرداری‌های روزگار
با این مقدمه‌ها و توصیف‌ها است که می‌توان فهمید چطور و به چه سبب باید فیلم جدید «شهر گمشده» که آن را برادران «نی» (آدام و آرون) ساخته‌اند، دید و اگر همان احساس و رویکرد و نیازی که وصف آن رفت، نزد شمار بیشتری از هنردوستان وجود دارد، از دیدن و درک آن احساس لذت ولو کودکانه کرد.
در این فیلم ساندرا بولاک معروف و پرسابقه نقش یک رمان‌نویس به نام لوره‌تا سیج را بازی می‌کند که پس از مرگ همسرش همه اشتیاق نویسندگی و شادابی روحی‌اش را از دست داده و پژمرده شده است. همسر مرحوم او یک باستان‌شناس بود که به سبک و سیاق ایندیانا جونز به کند و کاو اعصار دور بود و لوره‌تا بر این باور است که شاید چیزهایی خاص را کشف و تصاحب کرده و فرصت ابراز و افشای آن را برای او نیافته بود. این احتمال‌ها و ابهام‌ها و یأس ناشی از فقدان بزرگترین رازدار زندگی‌اش (که همانا شوهر فقید وی بود) لوره‌تا را به مرحله‌ای از افسردگی و ناامیدی رسانده که مصمم است در نسخه بعدی سری کتاب‌های داستانی و پرطرفدار خود موسوم به «Dash» که سال‌ها آنها را نوشته و روانه بازار کرده، مرد ماجراجویی را که نامش به موازات عنوان این سری کتاب‌ها «دش» است، به ورطه مرگ سوق بدهد و از صحنه خارج کند تا شاید از این طریق روح و خاطرش آرام بگیرد و آن چه را که بدکرداری‌های روزگار در حق خویش می‌انگارد، تلافی کند.
ظهور و ناپدید شدن سریع براد پیت
سیج به سختی می‌تواند یک مرد جوان و ورزیده به نام آلن (با بازی چانینگ تاتوم) را که الگوی او در نوشتن و ترسیم کاراکتر «دش» در سری کتاب‌های مرتبط با این کاراکتر بوده، تحمل کند و چشم دیدن وی را ندارد ولی خوشبختی او در این است که آلن به کاراکتر ارادت دارد و آثار هنری او را دوست می‌دارد و درنتیجه وقتی آبیگیل یک میلیاردر که دچار اغتشاش‌های فکری و مشکلات روحی است، سیج را به اسارت می‌گیرد، برای نجات او وارد عمل می‌شود. فیرفاکس معتقد است سیج محل اختفای یک گنج کهن و بسیار گرانقیمت به نام تاج آفتاب که در یکی از کتاب‌هایش وصف آن را آورده، می‌داند و درنتیجه وی را به زور به جزیره متروکه و دورافتاده‌ای می‌برد که این گنج به گمان وی در آنجا قرار دارد و از سیج می‌خواهد که در گشتن این محل و کشف گنج به او کمک کند. آلن برای ردگیری سیج و فیرفاکس از یک ملوان زبده قدیمی و دوست قدیمی‌اش به نام جک ترینر (با بازی برادپیت) کمک می‌گیرد و هنگامی که این دو نفر سیج را از چنگ فیرفاکس درمی‌آورند، سیج به ترنر و شرایط او علاقه‌مند می‌شود و باز هم به آلن که بواقع طراح اصلی نجات وی بوده، بی‌علاقگی نشان می‌دهد. نکته اینجا است که کاراکتر ترنز فقط یک نقش کوتاه و همراهی کننده را در این فیلم دارد و براد پیت با‌وجود سایه انداختن بر بولاک و تاتوم در همان مدت اندک حضورش در فیلم فقط پس از دو سکانس و 15 دقیقه حضور در این فیلم (فزون‌تر از 110 دقیقه‌ای) ناپدید و از سیر اتفاقات خارج می‌شود.
نوعی موهبت
اینکه فرجام کار سیج و آلن چه می‌شود، اهمیت زیادی ندارد و مهم‌تر از آن حادثه‌سازی به سبک فیلم‌های پرماجرای قدیمی و حتی طی کردن خط و خطوط فیلم‌های «کمدی اسکروبال» در «شهر گمشده» و تأسی به این روش کمدی است که در دهه‌های 1940 تا 1980 در هالیوود رونق فراوانی داشت ولی با تغییر ذائقه بینندگان و حاکمیت یافتن فیلم‌های اکشن و ماورایی و کمیک‌بوکی بتدریج از یادها رفت. «شهر گمشده» در جمهوری دومینیکن واقع در امریکای مرکزی و حوزه دریای کارائیب فیلمبرداری شده و تصویربرداری آن در لوکیشن واقعی و جنگل‌های حقیقی صورت پذیرفته و جلوه های ویژه در آن در کمترین سطح است و همین نکته پس از سال‌ها بازآفرینی محیط‌های طبیعی به مدد مدرن‌ترین فناوری‌های کامپیوتری در داخل استودیوها، یک نکته جالب و نوعی موهبت به حساب می‌آید، بخصوص که محدودیت‌های برخاسته از کرونا طی دو سال و نیم تهیه‌کنندگان فیلم‌های سینمایی را بیش از پیش به داخل استودیوها و درون اتاق‌های دربسته و دور از شرایط واقعی و هوای آزاد سوق داده و حس و حال طبیعی را از فیلم‌ها ستانده بود.
چه کسی محتاج نجات است!
«شهر گمشده» در نهایت فیلمی سرگرم کننده و لذت‌بخش است که کلاه بر سر کسی نمی‌گذارد و بخصوص بر فرایند تقابل جذاب کاراکترهای ساندرا بولاک و چانینگ تاتوم به خوبی تمرکز و مانور می‌کند و در عین ترسیم تلاش آنها برای یافتن یک گنج موهوم این سؤال عمده‌تر و تمسخرآمیز را مطرح می‌کند که؛ «در این هنگام چه کسی عامل نجات است و چه کسی فرد محتاج نجات.» بولاک و تاتوم با بازی کردن هوشمندانه‌شان روی این سوژه و گیج نشان دادن در این روند گریز و نجات، یافتن پاسخ این سؤال را سخت‌تر و به تبع آن فیلم «شهر گمشده» را جذاب‌تر می‌کنند.