وصال روحانی
مترجم
شهرها همیشه در مرکز بحران‌های بین‌المللی قرار داشته‌اند و در مورد بیماری کرونا نیز استثنایی از این قاعده مشاهده نمی‌شود. مرگبارترین نقطه در این ارتباط    نیویورک بود که شهری بی‌قاعده و لجام گسیخته است ولی ویروسی که از شهری واقع در ایالت ووهان چین نضج‌ گرفت و جهان را سرکوب کرد، از کمتر شهر قابل ذکری طی چهار ماه‌ و نیم اخیر غافل مانده است. نگاه کارشناسان به شرایط فعلی و آینده این شهر واجد نکاتی جالب است. «فارن افرز» به‌همین دلیل به سراغ شماری از کارشناسان جهانی رفته که نظرات 8 نفر از آنان را می‌خوانید.

شهرها ادامه حیات خواهند داد

ریچارد فلوریدا
استاد رشته مدیریت در دانشگاه تورنتو
کرونا جولان اندوهباری در جهان داده اما شکی نیست که شهرهای بزرگ از این مهلکه خواهند جست. این یک قاعده دیرپاست که جوامع همیشه دفع خطر کرده و از نو سرپا ایستاده و از ظلمات به سوی روشنایی برگشته‌اند. آنفلوانزای اسپانیایی در سال 1918 بیش از 50 میلیون نفر را در سطح جهان به کام مرگ کشید اما وقتی عمرش به سر رسید، لندن و پاریس از نو شکفتند و نیویورک هم به تلألوی تازه‌ای رسید. اگر شهرهای بزرگ مورد استقبال بیشتر مردم قرار می‌گیرند، به سبب در برداشتن فرصت‌های بیشتر و بهتر شغلی است اما تاوانی که می‌پردازند بالاتر رفتن نمودارهای مرگ‌شان در پی اپیدمی‌ها است. جالب‌تر اینکه سایر عوامل
مرگ و میر از صدمات بیشتری در قیاس با اپیدمی‌های مرگبار به شهرهای بزرگ وارد کرده‌اند. توسعه بیش از حد شهرها و حومه‌های آنها و تلاشی که شرکت‌ها و مؤسسات برای جذب هرچه‌بیشتر نیروهای شهرستانی انجام می‌دهند، بسیار مضرتر و دیرپاتر از ویروس کرونا است که می‌آید و می‌زند و می‌رود.

فرصتی برای ساختن الگوهای بهتر

رابرت موگا
بنیانگذار انستیتوی تحقیقاتی ایگاراپه
اگر کرونا در حال برچیدن پرقساوت بسیاری از آیین‌ها وشغل‌ها است، لااقل این دلخوشی برای بشر وجود دارد که پس‌از فرو‌خوابیدن این غائله می‌توان شهرهای بزرگ و حتی کوچک و آیین زندگی و مدل‌های اقتصادی جاری در آنها را به‌گونه‌ای تازه تنظیم و بازسازی کرد. اما از این به‌بعد باید انتظار داشت، فاصله‌گذاری‌های فردی و گروهی در شهرها و مشاغل و در دل زندگی خانواده‌ها به یک اصل و اجبار تبدیل ‌شود. کرونا در عین وارد کردن ضربات کشنده به انسان‌ها ظرفیت و میزان توانایی شهرداری‌ها و فرمانداری‌ها را هم به بوته نقدی تازه گذاشت و این فرصت را پدید‌ آورد که نقشه‌کش‌های کلان و طراحان بزرگ در پی تأمین الگوهایی از زندگی‌های اجتماعی باشند که با وزش نسیم سرد کروناهای بعدی این چنین در هم کوبیده نشوند. این یک جبر غیرقابل اجتناب است که یا با الگوها و مدل‌های تازه و مفید و ایمن زندگی خواهید کرد یا کروناهای بعدی شما را با خاک‌ یکسان خواهد کرد.

به‌ اوایل قرن بیستم بازمی‌گردیم

ربه‌کا کاتنز
استاد رشته بهداشت و امنیت جهانی در دانشگاه جورج تاون
سال‌ها است که افراد جوان و جاه‌طلب برای کسب مشاغل بهتر و بالا رفتن از نردبان ترقی به شهرهای بزرگ روی می‌آورند. اما حالا و بویژه پس از رژه مرگبار کرونا شهرها و تمدن‌ها، فرصت‌های صنعتی فوق تبدیل به کابوس شده‌اند و ساکنان شهرهای کوچک لزوم دور ماندن از آن را با تمام وجود حس می‌کنند. بالا رفتن آگاهی‌های مردم از ادوات و فاکتورهای بسط بیماری‌هایی مثل کرونا آنها را مقابل این بیماری تا قسمتی بیمه می‌کند اما ضرر آن به ترس افتادن مفرط و فاصله گرفتن فزون‌تر مردم از زندگی‌های شهری و مدرن و رویکرد مجدد به آیین‌های سنتی است که زندگی سراسر تکنولوژیک فعلی در جهان با آن سنخیتی ندارد. برای هر چیزی و هر دستاوردی باید تاوانی داد اما تاوان مرتبط با کرونا بیش از حد وحشتناک است. چه چیزی از این ترسناک‌تر که پس از سال‌ها طراحی و معماری زندگی‌های نوین در حال طراحی الگوهایی بسیار کوچک‌تر اما ظاهراً ایمن‌تر هستیم که ما را به اوایل قرن بیستم باز خواهد گرداند.

شهرنشینی‌های ارزان در مواجهه با مرگ

جوئل کوتکین  ، استادیار دانشگاه چاپمن
حتی پس از کرونا هم شهرها و شهرنشینی جزئی ثابت از زندگی بشر خواهند ماند ولی تغییراتی در فرم زندگی و در مشاغل جاری در آنها روی خواهد داد زیرا اپیدمی اخیر نشان داد که پایه‌های زندگی در این شهرها سست و نگاه‌ها بیش از حد سهل‌انگارانه است. چه کسی در امریکا فکر می‌کرد نیویورک این‌طور ملعبه دست کرونا و به یک قتلگاه بزرگ تبدیل شود اما حقیقت آن است که طراحان زندگی‌های به اصطلاح نوین شهری برای نیویورک چیزی ایمن‌تر و بهتر از این را درنظر نگرفته بودند. برخی می‌گویند کم و زیاد شدن جمعیت شهرهای بزرگ در امریکا و اروپا فقط محصول عملکرد اپیدمی‌ها نیست و رونق یا کسادی اقتصادی هم سبب‌ساز این فرآیندها بوده‌اند. برای مثال جمعیت منهتن سال 1920 حدود 5/2 میلیون نفر بود و در سال 1970 به 5/1 میلیون نفررسید و اینک 3/1 میلیونی است. اما در همین منهتن طی ماه‌های اخیر آدم‌های مشهور و سینماگران و تاجران برای خرید کوچک‌ترین امنیت بهداشتی هم مشکل داشته‌اند زیرا مشکل‌شان دیگر با پول حل نمی‌شود.

عواقب تلخ شهرنشینی‌های بی‌تدبیر

ادوارد گلاسر
استاد رشته اقتصاد در دانشگاه هاروارد
قبل‌از ظهور هولناک «کووید19» ما در این اندیشه بودیم که چگونه جامعه‌مان را برای روبات‌وار شدن هرچه بیشتر مهیا کنیم اما حالا با بازگشت به اصل خویش می‌پرسیم چرا علمی که روبات‌ها را ساخته، قادر به محافظت جوامع در قبال بیماری‌ها نیست و حتی یک واکسن مؤثر هم برای کرونا پیدا نمی‌کنند. در قرن بیستم فرصت‌های شغلی از درون مزارع و فضاهای طبیعی روستاها به درون عمارات برج و بارو وار شهرهای بزرگ انتقال یافت. اما امروز فقط  بیش از 30 میلیون نفر بیکار یا معلق شده‌اند و بنابراین باید پرسید آیا هجوم به‌سمت شهرها تدبیری فریبنده و بی‌پایه نبوده است. اگر کرونا و کروناها هرچه سریع‌تر برچیده نشوند بسیاری از شغل‌ها یا فلسفه وجودی خویش را از دست می‌دهند یا با 190 تا 20 درصد از ظرفیت قبلی خویش به یک زندگی پنهانی روی خواهند آورد. ضمن آنکه این تصور که اگر روی مبارزه با امثال کرونا سرمایه‌گذاری عظیم‌تر و هوشمندانه‌تری انجام دهیم روزگاری مشاغل فوق‌ بهتر می‌شود فقط یک آرزومندی صرف است.

در حسرت لذت‌های کوچک زندگی شهری

توماس جی‌کامپانلا
استاد رشته شهرسازی در دانشگاه کورنل
تا دیروز برای مردم عادی بود که به فست‌فودها بروند و هات‌داگ یا پیتزا بخورند و از بهداشتی نبودن آن لذت ببرند(!) اما امروز پس از بارها شستن و پختن یک غذا در نهان‌خانه خویش و پشت درهای بسته حتی یک دهم لذت آن غذاهای فوری و نه چندان خوش‌طعم خیابانی را هم زیر زبان خود حس نمی‌کنند. زیرا کرونا مفهوم زندگی‌ها را به شکل بسیار تلخی عوض کرده است. شکی نیست که پس از فروکش کردن غائله اخیر بسیاری از رستوران‌ها و مغازه‌های کوچک و محبوب محل زیست ما یا برای همیشه بسته شده یا تغییر کاربری خواهند داد و ما در حسرت‌شان خواهیم‌ ماند اما ادامه بقای ما وابسته به نوع برخورد علمی‌مان با وقایع است. قبلاً وقتی در تراموا و مترو از ایستگاهی به ایستگاهی دیگر می‌رفتید به عواقب آن فکر نمی‌کردید اما امروز استفاده از حمل‌ونقل عمومی حالت قمار یا مرگ را پیدا کرده و نمی‌دانید آیا این آخرین سفر درون شهری شماست یا خیر.

مقدمه‌ای برای احتیاط بیشتر در قرن‌های بعدی

مایمونا مجد شریف
 مدیر اجرایی برنامه حفاظت انسانی در سازمان ملل
حدود 95 درصد مبتلایان و قربانیان «کووید19» در جوامع شهری و در بلوای زندگی‌های درهم پیچیده می‌زیسته‌اند و اسیر بی‌احتیاطی‌های حاکم بر این جوامع شده‌اند که پیشتر «مدرنیسم» نامیده می‌شد و حالا «نادانی» توصیف می‎شود، خیلی‌ها بر این باور بودند که ساز و کارهای موفق مقابله‌ای با کرونا در شهرهای بزرگ‌تر و دارای بودجه‌های بیشتر مهیاتر است اما اتفاقات اخیر خلاف این را نشان داده و شهرهای کوچک‌تر به سبب ایمنی ترددها و پاکتر بودن روابط آسیب‌پذیری کمتری داشته‌اند و این نکته به اثبات رسیده که در هزارتوی شهرهای بزرگ امکان و احتمال رشد اپیدمی‌های مرگ‌آفرین بسیار بیشتر از جوامع روستایی و مناطق حومه‌ای شهرهای بی‌در و پیکر است. از این پس باید جوامعی را تعریف کرد که در آن انسان‌ها در عین زندگی خوش در کنار یکدیگر فاصله‌گذاری‌های بهداشتی و امنیتی لازم را هم رعایت کنند. این چیزی نیست که بتوانید انتخابش کنید بلکه یک الزام غیرقابل گریز در ادامه قرن بیست‌ویکم و مقدمه‌ای بر احتیاط‌های فزون‌تر برای اعصار بعدی است.

زندگی‌ها از نو تعریف می‌شوند

جانت صدیق خان
استاد طراحی ارشد نهاد امنیتی «شرکای بلومبرگ»:
برون‌رفت از مشکلات عظیم فعلی مرتبط با کرونا به شیوه‌هایی برمی‌گردد که برای ایمن‌سازی محیط زندگی‌مان و بویژه منزه کردن شهرهای خود در پیش می‌گیریم. اگر قواعد زندگی‌های شهری خود را از نو تعریف نکنیم، با وزش کروناهای بعدی به فجایعی خواهیم رسید که کره خاکی هرگز به خود ندیده است. نمی‌توان در شهرها با قواعد و آیین‌های فعلی، هم زندگی‌هایی را داشت که ایمن باشند و هم در مصادر و مشاغلی نشست که پول از آنها ببارد. وضعیت اسفبار فعلی دنیا گویای این امر است که پروتکل‌های بهداشتی اگرچه فقط در ماه‌های اخیر رونق یافته و فلسفه وجودی‌شان حس شده اما بعید است بزودی از زندگی ما رخت بربندند زیرا هم ترس شدید ناشی از کرونا در وجود ما ریشه دوانده و هم اطمینانی در دست نیست که ویروس بعدی و طوفان مرتبط با آن در راه نباشد. این یک واقعیت است که شهرهای بزرگ پس از آرام شدن گردباد کرونا زنده خواهند ماند اما بستگی به این دارد که ما چه معنایی از زنده بودن در نقض خود داریم.

ندا آکیش/ تنها یک روز پس از آنکه رسانه‌های کره‌شمالی با انتشار تصاویری از کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی به شایعه‌ها درباره مرگ او پایان دادند، در منطقه مرزی بین دو کره بین نیروهای نظامی دو همسایه شمالی و جنوبی مبادله آتش صورت گرفت. این در حالی است که در حدود دوسال اخیر دو کره برای کاهش تنش‌های مرزی گام‌های جدی برداشته بودند و بویژه دولت سئول با جدیت درصدد کاهش تنش‌ها و پایان دادن به جنگ دو کره است.
به گزارش ای‌بی‌سی نیوز، در جریان مبادله آتش مرزی بین دو کره در روز یکشنبه اگرچه دو طرف هیچ تلفاتی نداشتند اما یک پیام نگران‌کننده به جهان و در رأس آن ایالات متحده امریکا مخابره شد بدین معنا که نه تنها مذاکرات واشنگتن – پیونگ یانگ کاملاً به بن‌بست رسیده و امیدی به نتیجه بخش بودن آن دست کم در کوتاه مدت نیست بلکه احتمال بالا گرفتن تنش‌های مرزی بین دو کره به هیچ وجه بعید نیست.
فرماندهی مشترک کره مستقر در سئول روز یکشنبه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد، کره شمالی چندین گلوله به سمت یکی از پست‌های امنیت مرزی کره جنوبی و شهر چئوروون شلیک کرد و کره جنوبی نیز دست به اقدام مشابه زد و در مجموع 20 دور تیراندازی هشدار‌آمیز به دو موقعیت کره شمالی انجام داد که هیچ‌کدام از این تیراندازی‌ها منجر به تلفات نشد. رسانه‌های کره شمالی اما درباره این تبادل آتش سکوت کردند.
با این حال به عقیده برخی از تحلیلگران، بعید است این مبادله آتش مرزی با واکنش‌های جدی‌تر دو طرف مواجه شود و به رویارویی نظامی بینجامد زیرا دو طرف تمایلی به ورود به جنگ تازه ندارند و به گفته یک مقام وزارت دفاع کره جنوبی که نخواسته نامش فاش شود، کره شمالی با تیراندازی به سوی نیروهای مرزی همسایه جنوبی تنها می‌خواسته ارزیابی کند که آیا سئول علاقه و انگیزه‌ای برای رویارویی دارد یا خیر. به گفته این مقام وزارت دفاع کره جنوبی، جدیت این تیراندازی‌ها برای دو طرف آنقدر کم بوده که روز یکشنبه کشاورزان مرزی کره شمالی در منطقه‌ای که تیراندازی رخ داده بدون هیچ نگرانی ای به کار کشت و زرع خود ادامه دادند و ارتش کره‌شمالی هم هیچ فعالیت مشکوکی نداشت که نشان دهد قصد انجام اقدامات تحریک‌آمیز بعدی را دارد.
روز یکشنبه پس از مبادله آتش، کره‌جنوبی به کره‌شمالی یک پیام ارسال کرد و خواستار پرهیز پیونگ یانگ از افزایش تنش‌های مرزی شد اما کره شمالی به این پیام پاسخ نداد. پس از جنگ کره در سال‌های 1950 تا 1953 شبه جزیره کره به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد و یک منطقه مرزی غیرنظامی شده به طول 248 کیلومتر و عمق 4 کیلومتر بین دو کره ایجاد شد. اما این منطقه برخلاف نامش بشدت نظامی است و پیش‌بینی شده بیش از دو میلیون مین در این منطقه کارگذاشته شده باشد و این منطقه با سیم خاردار و تله‌هایی برای تانک‌ها و نیروهای نظامی پرتعداد در هر دو طرف حفاظت می‌شود. در اواخر سال 2018 دو کره برای نشان دادن حسن نیت و برداشتن گام‌های جدی برای صلح برخی از پست‌های مرزی این منطقه را حذف کردند و شروع به مین زدایی کردند اما اتفاق روز یکشنبه با اینکه تلفاتی نداشت، این نگرانی را به وجود آورد که گام‌های مثبت برداشته شده، از بین برود و تنش‌ها بین دو کره دوباره آغاز شود.
تاریخ رویارویی مستقیم دو کره
دو کره بارها و بارها درگیر جنگ و تنش مستقیم با هم شده‌اند که مهم‌ترین آنها عبارتند از: درگیری دریایی دو کره در جزیره یئونپیونگ در 15 ژوئن 1999 که کره شمالی حدود 50 تلفات داشت. غرق شدن رزمناو شئونان کره جنوبی و کشته شدن 46 ملوان این کشور که گفته شد زیردریایی کره شمالی عامل این حادثه بوده است در تاریخ 26 مارس 2010. کره شمالی در تاریخ 23 نوامبر 2010 حدود 170 خمپاره به سوی جزیره یئونپیونگ شلیک کرد که نخستین حمله به یک منطقه شهری پس از جنگ دو کره بود و 4 نفر از جمله دو غیرنظامی کشته شدند و کره جنوبی هم با آتش پاسخ این حمله را داد. در 20 آگوست 2015 دو کره در مرز با هم تبادل آتش کردند.

زهره صفاری/ پارلمان عراق با حضور اکثریت نمایندگان خود اواخر هفته برای اعطای رأی اعتماد به نخست‌وزیر مکلف و برطرف کردن بحران سیاسی این کشور تشکیل جلسه می‌دهد.
به‌گزارش شبکه خبری «الجزیره»، در شرایطی که «مصطفی الکاظمی» چهارشنبه گذشته و چند روز زودتر از پایان ضرب‌الاجل رئیس جمهوری عراق برای تشکیل کابینه برنامه‌ها و اسامی نامزدهای منتخب خود را برای پست‌های وزارتی تقدیم مجلس کرد، با توجه به اهمیت جلسه این هفته مجلس عراق، «محمد الحلبوسی»، رئیس پارلمان این کشور خواستار حضور همه نمایندگان در این جلسه شد.
براساس اعلام رسانه‌های عراقی، «الکاظمی» که با حمایت ائتلاف شیعه و کرد پس از کناره‌گیری «محمد علاوی» برای احراز پست نخست‌وزیری برگزیده شد، در فهرست نامزدهای پیشنهادی‌اش برای کابینه آتی عراق، 11نماینده از احزاب شیعه، 6 نماینده سنی، 3 کرد و یک نماینده از گروه‌های اقلیت قرار داده است. «فائل الفتلاوی»، نماینده ائتلاف الفتح در مجلس عراق گفت: «الکاظمی تحت فشار گروه‌های سیاسی قرار است کاندیداهای جدیدی را برای پست‌های وزارت اقتصاد و دفاع معرفی کند که این نامزدها پیش از جلسه پارلمان اعلام خواهند شد. به این ترتیب جلسه پارلمان نیز برای بررسی و رأی اعتماد به طرح‌های الکاظمی سه‌شنبه یا چهارشنبه این هفته برگزار می‌شود.»
شنیده‌ها از داخل عراق حکایت از حمایت حداکثری مجلس از کابینه پیشنهادی الکاظمی دارد اما در عین حال با توجه به سیاست متناقض نخست‌وزیر مکلف با اسلاف مستعفی خود، انعطاف‌پذیری او در برابر گروه‌های سیاسی برگ برنده او تا این مرحله بوده اما همین سیاست سبب شده، چند روز مانده به جلسه رأی اعتماد همچنان برای تخصیص سهمیه وزارتی بیشتر به برخی گروه‌ها جلسات متعددی داشته باشد.
در همین حال «ایسنا» به نقل از پایگاه شفق نیوز از ورود هیأت اعزامی اربیل به بغداد خبر داد. دیار برواری نماینده حزب دموکراتیک اقلیم کردستان عراق گفت: «تقریباً تمامی گروه‌های سیاسی عراق برای رأی اعتماد به الکاظمی و کابینه‌اش توافق دارند اما موضع گروه‌های سیاسی کردستان به موضع گروه‌های شیعی بستگی دارد. اگر آنها موافقت کنند ما نیز حمایت می‌کنیم.» اما جریان حکمت با انتقاد از کابینه سهمیه‌ای الکاظمی، رأی اعتماد این گروه را به حل بحران بغداد-اربیل مشروط کرد. «اسعد المرشدی»، نماینده این جریان گفت: «نخست‌وزیر مکلف، پس از آنکه در مذاکره با تمام فراکسیون‌ها سهمیه وزارتی برای آنها در نظر گرفت و برای خروج از بن‌بست سیاسی و خروج از بحران با استقبال از شروط آنها بویژه فتح و سائرون-حامیان اصلی الکاظمی-، در مسیر رأی اعتماد شرایط خوبی دارد اما ممکن است این سهمیه‌های آشکار تبعات منفی و مخالفت مردمی را در پی داشته باشد.»

گروه جهان/ قضات دادگاه عالی اسرائیل دیروز با محور تعیین صلاحیت «بنیامین نتانیاهو» برای احراز پست نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی تشکیل جلسه دادند.
به‌گزارش شبکه خبری «الجزیره»، حدود دو هفته پس‌از توافق تاریخی «نتانیاهو» با رقیب دیرینه‌اش «بنی‌گانتس» برای تشکیل دولت ائتلافی که تضمین تداوم 18 ماهه نخست‌وزیری نتانیاهو به شمار می‌رفت، صدها نفر از مردم اسرائیل به پا خاسته و به نخست‌وزیری دوباره سیاستمداری با جرایم فساد و رشوه اعتراض کردند. این اعتراضات در دو روز گذشته نیز در اطراف ساختمان دادگاه عالی برگزار شد و مردم معترض با در دست داشتن تصویر مشترک سران ائتلاف اخیر خواستار پایان آن بودند.
«استر حیوت»، قاضی عالی دادگاه رژیم صهیونیستی که به‌همراه 11 قاضی ماسک پوش مسئول برگزاری این دادگاه بود، گفت: «امروز(یکشنبه) ما موضوع عدم صلاحیت نتانیاهو و واگذاری مسئولیت تشکیل دولت به کنست را بررسی می‌کنیم و فردا(دوشنبه) مفاد توافقنامه ائتلاف مورد بحث قرار می‌گیرد.»
«نتانیاهو» در حالی پس‌از سه دوره انتخابات بی‌نتیجه برای حفظ جایگاه نخست‌وزیری پای میز مذاکره با رهبر حزب آبی و سفیدها نشست که پرونده او با اتهامات فساد و رشوه باز است و تنها به‌دلیل شیوع کرونا بررسی آن به اواسط این ماه موکول شده است. با وجود این شرایط دادستان اسرائیل مدارک را برای اعلام عدم صلاحیت نتانیاهو کافی نمی‌داند؛ واکنشی که پیش‌تر نیز توسط تحلیلگران اسرائیلی پیش‌بینی شده بود: «با وجودی که طبق قوانین اسرائیل نخست‌وزیر با جرایم کیفری نمی‌تواند تا تعیین حکم دادگاه، قدرت را به دست گیرد اما بعید به نظر می‌رسد که قضات، نتانیاهو را محکوم کنند.»