نسخه Pdf
ایران عصر
برای بانوی پیانوی ایرانی
مزدا انصاری
موسیقیدان و نوازنده پیانو
چه غم ار شمع فرو مرد که از«پرتو» عشق
نــور مـهتـاب ز خاکـستر پـروانه دمیـد
استاد رهی معیری
زمانی که از بزرگمرد پیانوی ایرانی استاد جواد معروفی و خدمات ارزشمندش به موسیقی ایرانی یاد می‌کنیم، بدون شک یکی از مهم‌ترین آنها تدریس و تعلیم شاگردانی است که تا امروز چراغ نوازندگی پیانوی ایرانی را روشن نگه داشته‌اند و بی‌اغراق یکی از برجسته‌ترین آنها خانم افلیا پرتو هستند.
عزیزانی که من را می‌شناسند خوب می دانند که اهل مبالغه نیستم و به اعتقاد من نزدیک‌ترین و صحیح‌ترین شیوه نوازندگی به استاد معروفی را خانم پرتو دارند. نگارنده که خود افتخار شاگردی استاد را داشته‌ام در بسیاری از موارد اجرای صحیح آثار استاد معروفی را از خانم پرتو شنیده و آموختم.
در اینجا لازم می‌دانم که خاطره‌ای را که به شخصه از استاد شنیدم عنوان کنم، روزی از ایشان سؤال کردم که در قطعه کاروان ساخته استاد محجوبی که شما تنظیم کردید و در گل‌های 217 اجرا شد، زمانی که ارکستر را رهبری می‌کردید تکنوازی پیانوی چهار مضراب استاد صبا را چه کسی برعهده داشت؟ و گفتند: خانم پرتو. این نکته بهترین دلیل برای نزدیک بودن شیوه نوازندگی خانم پرتو است.
حقیقتاً سخن گفتن در مورد خصوصیات اخلاقی این فرشته موسیقی ایران دشوار است، زیرا برای پیدا کردن واژه‌هایی مناسب این همه مهربانی باید ساعت‌ها در فرهنگ لغات جست‌و‌جو کرد.
فقط به این نکته بسنده می کنم که محال است کسی جز نیکی و مهربانی از خانم پرتو در خاطر مطلب دیگری داشته باشد و من به‌عنوان یکی از شاگردان کوچک استاد معروفی به دوستی و هم شاگردی (با اختلاف چند دهه) با ایشان افتخار می‌کنم.
شعری که در ابتدای این مطلب از استاد رهی معیری آوردم بخشی از آهنگی است به‌عنوان «پرتوعشق» که بتازگی ساختم و آن را به خانم پرتو عزیز و گرامی به مناسبت زادروزشان تقدیم و برایشان سلامتی و شادی آرزو می‌کنم.
موسیقیدان و نوازنده پیانو
چه غم ار شمع فرو مرد که از«پرتو» عشق
نــور مـهتـاب ز خاکـستر پـروانه دمیـد
استاد رهی معیری
زمانی که از بزرگمرد پیانوی ایرانی استاد جواد معروفی و خدمات ارزشمندش به موسیقی ایرانی یاد می‌کنیم، بدون شک یکی از مهم‌ترین آنها تدریس و تعلیم شاگردانی است که تا امروز چراغ نوازندگی پیانوی ایرانی را روشن نگه داشته‌اند و بی‌اغراق یکی از برجسته‌ترین آنها خانم افلیا پرتو هستند.
عزیزانی که من را می‌شناسند خوب می دانند که اهل مبالغه نیستم و به اعتقاد من نزدیک‌ترین و صحیح‌ترین شیوه نوازندگی به استاد معروفی را خانم پرتو دارند. نگارنده که خود افتخار شاگردی استاد را داشته‌ام در بسیاری از موارد اجرای صحیح آثار استاد معروفی را از خانم پرتو شنیده و آموختم.
در اینجا لازم می‌دانم که خاطره‌ای را که به شخصه از استاد شنیدم عنوان کنم، روزی از ایشان سؤال کردم که در قطعه کاروان ساخته استاد محجوبی که شما تنظیم کردید و در گل‌های 217 اجرا شد، زمانی که ارکستر را رهبری می‌کردید تکنوازی پیانوی چهار مضراب استاد صبا را چه کسی برعهده داشت؟ و گفتند: خانم پرتو. این نکته بهترین دلیل برای نزدیک بودن شیوه نوازندگی خانم پرتو است.
حقیقتاً سخن گفتن در مورد خصوصیات اخلاقی این فرشته موسیقی ایران دشوار است، زیرا برای پیدا کردن واژه‌هایی مناسب این همه مهربانی باید ساعت‌ها در فرهنگ لغات جست‌و‌جو کرد.
فقط به این نکته بسنده می کنم که محال است کسی جز نیکی و مهربانی از خانم پرتو در خاطر مطلب دیگری داشته باشد و من به‌عنوان یکی از شاگردان کوچک استاد معروفی به دوستی و هم شاگردی (با اختلاف چند دهه) با ایشان افتخار می‌کنم.
شعری که در ابتدای این مطلب از استاد رهی معیری آوردم بخشی از آهنگی است به‌عنوان «پرتوعشق» که بتازگی ساختم و آن را به خانم پرتو عزیز و گرامی به مناسبت زادروزشان تقدیم و برایشان سلامتی و شادی آرزو می‌کنم.
آدرس مطلب
http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7235/16/530020/0
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه
ویژه نامه ها
.jpg)
