نسخه Pdf
ایران عصر
خواننده «جان مریم» در غیابش 90 ساله شد
شاخص مثل محمد نوری
میلاد کیایی
آهنگساز
محمد نوری ۱ دی‌ماه سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد و در همان سال‌های نوجوانی و جوانی با خواندن اشعاری تازه که روی نغمه‌های روز مغرب‌زمین و برخی قطعات کلاسیک آوازی سروده شده بود، کار خوانندگی را شروع کرد و بعدتر با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد. نوری صدای خاص خودش را داشت و اپراخوانی‌اش عجین‌شده بود با ترانه‌های معروفی مثل «جان مریم» که سال‌های سال بخشی مهم از حافظه موسیقایی مردم ایران بود و هست.
محمد نوری سال 1340 دبیر زبان انگلیسی ما در دبیرستان باستان بودند و همیشه هم اتوکشیده و تر و تمیز و سروقت سرکلاس حضور پیدا می‌کرد و می‌توانم بگویم شاخص‌ترین دبیر آن دبیرستان بود. خوب به یاد دارم که یک هفته پیش از امروز که اول دی‌ماه است سرکلاس آمد و گفت هفته آینده نمی‌توانم بیایم. ما هم پاپیچ شدیم و دلیلش را پرسیدیم. متوجه شدیم تولد محمد نوری اول دی‌ماه است. دست زدیم و شادی کردیم و همان روز هم با خواهش همکلاسی‌ها چند خطی برایمان در کلاس آواز خواند. آن‌زمان هنوز با محمد سریر همکاری‌شان را شروع نکرده بودند و به‌عقیده بسیاری و پیش از همه خود محمد نوری؛ زندگی او را باید به دو بخش پیش و پس از همکاری با سریر تقسیم کرد. می‌توان گفت همکاری آنها برگ زرین و تازه‌ای در کار محمد نوری و محمد سریر و البته موسیقی ایران است. نقطه عطف خوانندگی نوری از آهنگ «جان مریم» ساخته کامبیز مژدهی بود که در تاریخ به‌نام او ثبت شد. به هر صورت ما شاگرد نوری در دبیرستان بودیم و بعد از آن هم در محافل و مجالس دوستانه و خصوصی یکدیگر را می‌دیدیم و من هم ساز تخصصی سنتور را دنبال می‌کردم و گاهی هم در میهمانی‌ها با هم ساز و آوازی اجرا می‌کردیم. بعد از انقلاب، محمد نوری را زیاد می‌دیدیم و چند بار هم میهمان من بودند و به منزل من آمدند و رفت‌وآمدی جدی‌تر و دوستانه‌تر بین ما شکل گرفته بود. محمد نوری انسان متمایزی بود. نظم و ترتیب و سبک خواندنش که شبیه هیچ‌کس دیگری نبود او را یگانه و ممتاز از دیگران می‌کرد و همه این‌ها او را در ذهن و زبان مردم ماندگار کرد. بسیاری از خواننده‌ها هستند که خوب می‌خوانند اما کلامشان مفهوم نیست؛ محمد نوری کاملاً کلمات را درست ادا می‌کرد و می‌شد شعر را براحتی متوجه شد و همان نکته‌ای که درباره لباس پوشیدن مرتبش گفتم به شخصیت هنری‌اش هم ربط داشت و نشان می‌داد او برای جایگاه و هنر خودش، احترامی ویژه قائل است. کلام را با این نکته از قول محمد نوری به پایان ببرم که سال 1370 در مهرشهر کرج به همراه او، محمد سریر و چند هنرمند دیگر در منزل فرهنگ جولایی تهیه‌کننده رادیو بودیم؛ آن‌جا هم نوری تأکید کرد که زندگی هنری من را باید به قبل و بعد از همکاری با سریر تقسیم کرد آن‌هم به این دلیل که سریر تحولی بزرگ در کارهای من به‌وجود آورد.
آدرس مطلب
http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7235/20/530126/0
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه
ویژه نامه ها
.jpg)
